مسعود ولدبیگی یکی از تأثیرگذارترین چهره‌پردازان هنرهای نمایشی در ایران

به گزارش خبرنگار برنا، مسعود ولدبیگی را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های عرصه گریم و چهره‌پردازی تئاتر، سینما و تلویزیون ایران دانست که سال‌های سال فعالیت او در این عرصه تأثیر چشم‌گیری بر گریم و چهره‌پردازی در هنرهای نمایشی ما داشته است.

ولدبیگی چهره‌پردازی بیش از 50 فیلم، سریال و نمایش تئاتر را بر عهده داشته که از مطرح‌ترین آن‌ها می‌توان به سریال‌های «ستایش 1»، «مختارنامه»، «خورشید شب» و «کوچک جنگلی» و فیلم‌های سینمایی «کمال‌الملک»، «پرده آخر»، «از کرخه تا راین»، «روز شیطان»، «ضیافت»، «قرمز»، «مارال» و «دوئل» اشاره کرد. او همچنین برای گریم فیلم‌های «پرده آخر»، «از کرخه تا راین» و «زشت و زیبا» برنده جایزه بهترین چهره‌پردازی از جشنواره فیلم فجر شده است.

درگذشت مسعود ولدبیگی قطعاً برای عرصه گریم و چهره‌پردازی هنرهای نمایشی یک ضایعه بزرگ به حساب می‌آید. در گفت‌وگو با دو تن از طراحان چهره باتجربه سینما، تئاتر و تلویزیون ایران گفت‌وگویی درباره مسعود ولدبیگی و تأثیر او بر هنر گریم ایران داشتیم که در ادامه می‌خوانید:

عبدالله اسکندری: کیفیت بالای چهره‌پردازی امروز را مدیون بزرگانی چون مسعود ولدبیگی هستیم

عبدالله اسکندری طراح گریم و چهره‌پرداز سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: گریمی که امروز در سینما، تلویزیون و تئاتر ایران شاهد هستیم از آنچه که در دنیا می‌بینیم چیزی کم ندارد و این کیفیت بالا در گریم و چهره‌پردازی را مدیون بزرگانی چون مسعود ولدبیگی هستیم. او از بنیانگذاران سبک‌های مختلف گریم در ایران است.

اسکندری خاطرنشان کرد: زمانی که وارد عرصه گریم شدم مسعود ولدبیگی از پیشکسوتان گریم بود و حتی آرزو داشتم او را ببینم یا با او همکاری داشته باشم و بعد ها که این افتخار نصیبم شد علاوه بر هنر والایی که داشت شاهد مهربانی و انسانیت بسیاری از ایشان بودم.

طراح چهره‌پردازی فیلم سینمایی «آواز قو» در ادامه اظهار داشت: برخورد مسعود ولدبیگی با همه هنرمندان دوستانه بود و همه او را فردی مهربان و با شخصیت می‌شناسند. زنده یاد مسعود ولدبیگی همیشه با عِرق و عاشقانه کار می‌کرد و تأثیراتی که او بر هنر گریم و چهره‌پردازی در ایران داشت به هیچ‌وجه قابل کتمان نیست. شاید بتوان مسعود ولدبیگی را از بنیانگذاران ریش دستی در عرصه چهره‌پردازی دانست.

او در پایان تأکید کرد: متأسفانه همیشه وقتی سینماگران پشت صحنه بازنشسته می‌شوند و بسیاری از آن‌ها خانه‌نشینی را تجربه می‌کنند کسی از آن‌ها یاد نمی‌کند و به نوعی بسیار مظلوم واقع می‌شوند. نباید هنرمندانی که عمرشان را در این عرصه سپری کرده‌اند و زحمات بسیاری کشیده‌اند فراموش کنیم و امیدوارم این مسئله را بیاموزیم و در ذهن داشته باشیم تا دیگر چنین اتفاقاتی رخ ندهد.

نوید فرح‌مرزی: با وجود مسعود ولدبیگی انجمن گریمورها همیشه یک ریش‌سفید داشت که اختلافات را حل می‌کرد

نوید فرح‌مرزی طراح چهره‌پردازی و گریمور سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: درگذشت مسعود ولدبیگی را به فرزندان و داماد هنرمندش تسلیت می‌گویم. درگذشت استاد مسعود ولدبیگی جامعه گریم سینما و تئاتر کهن را به شدت آزرده کرد و ما یکی پیشکسوتان دلسوز، صبور، مهربان و در عین حال بی ادعا را از دست دادیم.

فرح‌مرزی خاطرنشان کرد: متانت زنده‌یاد مسعود ولدبیگی و آرامش رفتاری‌شان به شدت در میان گریمورها زبانزد بود و این مشخصه‌های رفتاری را به هیچ‌وجه نمی‌توان فراموش کرد و نادیده گرفت. ایشان الهه صبر و شکیبایی بودند و همیشه در آرامش و شکیبایی کار می‌کردند.

او افزود: مرحوم ولدبیگی افراد بسیاری در عرصه گریم تربیت کرده‌اند که امروز طراح گریم هستند و در سینمای ایران و حتی خارج از کشور کار می‌کنند اما ایشان هیچ‌گاه ادعایی نکردند. من افتخار داشتم که با ایشان همکاری کنم و زمانی که مرحوم هادی اسلامی در نمایش «زیرگذر لوطی صالح» در کنار ایشان بودم و در مجموعه «شیخ مفید» هم این شانس را داشتم اما با بدشانسی من در ساخت این اثر وقفه‌ای افتاد که نتوانستم تجربه همکاری با ایشان را بیشتر کسب کنم.

این طراح گریم در ادامه تأکید کرد: در انجمن چهره‌پردازان زمانی که نایب رئیس بودم، یا زمانی که بازرس یا حتی زمانی که یک عضو ساده بودم همیشه هر زمان که در مباحث مختلف به اختلاف می‌رسیدیم ایشان در جایگاه یک پدر همیشه ریش گرو می‌گذاشتند و ما یک ریش سفید داشتیم که خیالمان راحت بود اختلافات را می‌توان با حضور ایشان کنار گذاشت.

طراح گریم فیلم سینمایی «بی‌خود و بی‌جهت» در پایان اظهاراتش گفت: من همیشه ایشان را عمو مسعود صدا می‌زدم و همیشه برایشان نوید کوچولو بودم. زنده‌یاد مسعود ولدبیگی برای من حکم پدری داشتند و خانواده گریم هنرمند بزرگی را از دست داد که قطعاً جای خالی‌شان پر نخواهد شد. ایشان در مراسم عروسی بنده هم حضور داشتند و یکی از عموهای من بودند.