انجمن هنرمندان نقاش ایران، یک انجمن صنفی نیست!

به گزارش برنا، در این برنامه آسیه مزینانی به گفت‌وگو با امیر راد، مدیرعامل انجمن هنرمندان نقاش ایران پرداخت.

امیر راد درباره اعضای انجمن هنرمندان نقاش ایران گفت: در حال حاضر این انجمن حدود ۱۴۰۰ عضو دارد که نزدیک به ۶۰۰ عضو آن پیوسته، نزدیک به ۶۰۰ عضو آن وابسته و تعدادی هم اعضای افتخاری هستند. البته این ساختار پیشین انجمن است که ۳ نوع عضویت داشت، در ساختار و اساسنامه جدید انجمن تفاوت‌هایی است یعنی علاوه بر اعضای پیوسته، وابسته و اعضای افتخاری، عضو دانشجویی و عضو همراه را هم داریم که آن‌ها نیز به ساختار اضافه می‌شوند. البته در حال حاضر همه اعضا فعال نیستند و به هر حال می‌توان گفت که متاسفانه بخش کوچکی از این مجموعه فعالیت دارند.

راد در بخش دیگری از این نشست درباره کیفیت و رویکرد جذب اعضا در انجمن هنرمندان نقاش عنوان کرد: در دوره هیئت مدیره‌های گوناگون سیاست‌های مختلفی در این باره بوده است. به خصوص در دوره‌های اول، برای این که می‌خواستند اعضای بیشتری را جذب کنند و چون باید نهاد شکل می‌گرفت و ساختاری پیدا می‌کرد، طبیعتا بعضی مواقع کمیت اهمیت داشته، کیفیت آن چنان در اولویت نبوده و اهمیت نداشته باشد. اما در بعضی از دوره‌ها در سال‌های گذشته، بعضی مواقع این مسئله کمیت همچنان مطرح بوده است. به‌طور مشخص در دوره فعلی به شدت روی کیفیت تمرکز کردیم و فکر کردیم که اعضایی که وارد انجمن هنرمندان نقاش ایران می‌شوند می‌بایست کیفیت آثارشان را به یک استانداردی رسیده باشد و نوع نگاهشان هم شکل گرفته باشد که در آن مصاحبه‌ها خودش را مشخص می‌کند و نمود پیدا می‌کند.

وی افزود: یک مسئله بسیار مهم دیگر که ما تلاش کردیم در طی این دوره به آن بپردازیم و آن را در میان اعضای انجمن جا بیاندازیم، این است که انجمن‌های هنری که در واقع موسسات فرهنگی هنری هستند، جاهایی هستند که ما عضو آن‌ها می‌شویم نه برای اینکه از آنها خدمات بگیریم، بلکه ما عضو می‌شویم که به آن‌ها برای رسیدن به اهداف و برنامه‌هایشان کمک کنیم. متاسفانه در سال‌های گذشته این اتفاق برعکس شده بود. یعنی امروز هم بسیاری فکر می‌کنند که عضویت در انجمن باید برای افراد سود داشته باشد و یا برایشان امکانات و شرایطی را مهیا کند. درحالی‌که اصولا ما وقتی عضو یک سازمان و نهاد می‌شویم، برای اهداف آن نهاد عضو آن‌جا شده‌ایم و می‌رویم که به اهداف آن کمک کنیم.

راد ادامه داد: متاسفانه در انجمن هنرمندان نقاش ایران و در بسیاری از انجمن‌های هم‌جنس ما، رفتار اعضا به غلط این طور تعریف شده که عضویتشان در انجمن برای این است که امکاناتی دریافت کنند. طبیعی است که وقتی انجمن‌ها، یک نهاد و مرجعیتی پیدا کنند، می‌توانند امکاناتی را هم ارائه کنند و می‌توانند به عنوان یک مرجع مورد وثوق نهادهای دیگر قرار گرفته، امکاناتی را دریافت کنند و آن را میان اعضایشان به اشتراک بگذارند.

وی اضافه کرد: اولاً تعداد اعضا بسیار زیاد است و این امکانات معمولاً به دست همه نمی‌رسد. بنابراین همواره ناراحتی و نارضایتی به وجود می‌آورد. این‌ها امتیازاتی است که یک انجمن می‌تواند به اعضایش بدهد و طبیعتا برای اینکه بتواند این امتیازات را به بهترین شکل بدهد، رتبه‌بندی کرده و اعضای فعال را جدا می‌کند. در نتیجه به اعضای فعال بیشتر رسیدگی می‌شود و امتیاز بیشتری می‌گیرند. ما خیلی تلاش کردیم که در دوره متاخر این موضوع را جا بیندازیم که حضور اعضا در انجمن هنرمندان نقاش ایران برای خدمت به انجمن و اهداف انجمن است.

مدیرعامل انجمن هنرمندان نقاش ایران درباره اهداف این انجمن بیان کرد: اگر بخواهم ساده در این‌باره توضیح بدهم، هدف انجمن ارتقاء رسانه نقاشی است. هدف تمام انجمن‌ها ارتقاء رسانه‌ای است که نمایندگی می کنند. طبیعتاً ابزارش نهاد و اعضایش است و به واسطه آن‌ها این فعالیت انجام می‌شود. بنابراین ما یک هدف مشترک داریم و آن این است که رسانه‌ نقاشی را درست معرفی کرده، جایگاهش را مشخص کنیم، هویتی برای اعضای آن بسازیم و همه این‌ها با یاری و کمک کسانی است که می‌آیند و دست اعضایی که نماینده شدند را می‌فشارند و پیش می‌رویم.

امیر راد مطرح کرد: انجمن هنرمندان نقاش ایران، یک انجمن صنفی نیست. بلکه در نبود یک انجمن صنفی، کارهای آن را گهگاه انجام داده است و به خاطر همین هم مشکلاتی ایجاد شده است.

چون در نبود انجمن‌های صنفی، انجمن هنرمندان نقاش ایران به عنوان تنها مرجع ناگزیر بوده است که گاهی کارهای صنفی را هم انجام دهد، کما اینکه قانونی نبوده و طبیعتاً در خیلی جاها هم دستش کوتاه بوده است، مانند پی‌گیری و درست کردن بیمه هنرمندان که به هر حال می‌دانید مشکلات جدی‌تری بود و انجمن هم دستش کوتاه بود و خیلی هم نمی‌توانست این داستان را پیش ببرد. امروز خوشبختانه آن مشکلات حل شده و ما فراخوان عضویت برای انجمن صنفی هنرمندان نقاش را داده‌ایم تا آن‌جا به خواسته‌های صنفی خودشان برسند.

راد در بخش دیگری از این نشست گفت: به‌طور کلی این انجمن قرار است سبب ارتقاء رسانه نقاشی شود یعنی به رسانه‌ نقاشی در معرفی، پویایی و گسترش آن بتواند کمک کند و برای این کار ابزارهای آموزشی، تبلیغاتی، نمایش و ... دارد که در اساسنامه توضیح داده شده است. طبیعی است که برای چنین کاری می‌تواند گالری تاسیس کرده و کار اعضایش را در گالری‌های دیگر به نمایش بگذارد. می‌تواند رفتار آموزشی را تعریف کند و یا کلاس‌های آموزشی داشته باشد یا به کلاس‌های آموزشی خط و ربط دهد. می‌تواند برای رشد رسانه‌اش به رشد هنرمند فکر کند و برای رشد هنرمند به سراغ امکانات مورد نیاز هنرمند رفته و تسهیلاتی ایجاد کند. این تسهیلات می‌تواند در دولت یا نهادهای دیگر رخ دهد. انجمن می‌تواند نمایندگی کند و برای گرفتن این تسهیلات به صورت عام و نه انفرادی ورود کند. تمام این‌ها «می‌تواند» است؛ یعنی انجمن می‌تواند چنین کاری کند.

وی افزود: هر کدام از این مسائل در کشور مطابق قانون متولی دارند. یعنی نهاد آموزشی متولی خود را دارد؛ آموزش عالی، آموزش و پرورش و نهایتاً مرکز آموزشگاه‌های آزاد هنری زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. گالری‌ها به صورت کامل در اختیار مرکز هنرهای تجسمی است یعنی از آن اجاره می‌شوند، مجوز شان را از آنجا دریافت می‌کنند و سیاست‌گذاری‌ها در آنجا اتفاق می‌افتد. این که ما می‌توانیم معنی‌اش این است که این نهادها می‌توانند از انجمن به عنوان مشاور، نماینده هنرمندان و نماینده این رسانه دعوت کنند که حضور داشته باشد. این خیلی به سیاستگذاران و افرادی که متولی هستند بستگی دارد. در بعضی موارد متولیان علاقه‌ای ندارند که دخالت شما را داشته باشد. در برخی مواقع هم این متولیان علاقه‌مند هستند و از شما دعوت می‌کنند که در آنجا حضور داشته باشید.