محمدرضا ذوالفقاری جامعهشناس فرهنگی در گفتوگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: امروز مسئله ابتذال در تمام بحثهای اجتماعی ما از سوی مسئولان مطرح میشود و آن را میتوان به همه آسیبهای اجتماعی به اشکال مختلف ربط داد. ابتذال در سینما هم وجود دارد و در دنیا فیلمهای پورنوگرافیک ساخته میشود اما کسی نمیگوید باید سینما را تعطیل کرد، سینما به حیات خود ادامه میدهد اما برای مقابله با ابتذال این گونه فیلمها فرهنگسازی در دستور کار حاکمان قرار میگیرد. متأسفانه امروز ابتذال در کشور ما به یک واژه ایدئولوژیک تبدیل شده که به واسطه آن همه چیز را محدود میکنند و تجربههایی مثل ممنوعیت ویدئوها نشان داده هیچگاه این طرحها و ایدهها به نتیجه نمیرسد. زمانی که گفته میشد ترویج موسیقی خوانندههای لسآنجلسی ترویج ابتذال است به یاد دارم که در میدان انقلاب مخفیانه نوار کاستهایی از همین خوانندهها فروخته میشد.
ذوالفقاری خاطرنشان کرد: جوانان امروز جوانان 40 یا 50 سال پیش نیستند و تکنولوژی هم دیگر تکنولوژی چند سال پیش نیست که بتوان تا حدی محدودیت ایجاد کرد. کنترل تکنولوژی امروز سختتر از گذشته است و تنها با قطع ارتباط کامل با دنیا میتوان ارتباطات اینترنتی و پیشرفت تکنولوژی در کشور را متوقف کرد.
او افزود: بحث جدیتر در این میان مسئله اقتصاد است. فضای مجازی و اینترنت امروز تنها کارکرد تفریحی برای مردم ندارد و بخش بزرگی از جامعه از این طریق ارتزاق میکند. این شرایط در تلگرام هم وجود داشت و هنوز میبینیم با وجود فیلتر شدن این پیامرسان همچنان در تلگرام فعالیتهای اقتصادی ادامه دارد. فعالیتهای اقتصادی در اینستاگرام نیز وجود دارد و از خانوادهها گرفته تا شرکتهای مختلف در این رسانه مشغول کار هستند و نمیتوان با تعمیم دادن مفهوم ابتذال به این رسانه، استفاده از آن را در کشور به طور کامل از بین برد.
این جامعهشناس تأکید کرد: همه کشورها در دنیا مخالف ابتذال هستند و هیچ کشوری نیست که مشکلی با این مسئله نداشته باشد. آلمان، فرانسه و... هم قطعاً مخالف رواج ابتذال در کشورشان هستند اما برای جلوگیری از آن راهکار دارند و در کشور ما این واژه بیشتر بهانهای است برای ایجاد محدودیت بیشتر. امروز کلیدیترین بحث در مواردی اینچنین به بحث اعتماد مردم به حاکمیت مربوط میشود و به اعتقاد من نهادهای سیاسی ما به سرعت با سیاستگذاریهایشان اعتماد لازم بین مردم و حاکمیت را از بین میبرند. با این طرح قطعاً اعتماد از بین میرود و ما شاهد نوعی بی اعتمادی مطلق بین مردم و حاکمیت خواهیم بود که نارضایتی را هم افزایش میدهد.
او افزود: در جامعه ما جمعیت جوان زیاد است. تعداد دانشجویان، افرادی که دارای مدرک لیسانس، فوق لیسانس و دکترا هستند نسبت به دیگر کشورها متفاوت است و اینها نیازهای متفاوتی دارند که اگر قرار است برنامهای برای کشور داشته باشیم باید برنامهای باشد که تمام اقشار جامعه از اجرای آن اقناع شوند. امروز مسئله سواد تغییر کرده و حتی افراد زیر دیپلم هم انتظار وجود آزادی رسانه دارند و میبینیم در وقایعی مثل واقعه خوزستان همین افراد بدون در نظر گرفتن اینکه در چه طبقهای از جامعه هستند اعتراض میکنند و از رسانههای موجود در فضای مجازی استفاده میکنند چرا که رسانه رسمی ندارند. قطع کردن این صداها که طرح صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی خود اقدامی در این جهت است به معنای از بین بردن مشکلات و ایجاد سکوت و جلوگیری از اعتراض نیست، این صداها وجود دارند اما مسئولان با این حرکت پنبه در گوش خود کردهاند تا صداها را نشنوند.