ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست عِرض خود می بری و زحمت ما می داری/واکنش مدیران فرهنگی به توهین آقای کارگردان به استاد شهریار چیست؟

به گزارش برنا؛هنر تئاتر و هنرمند تئاتری قداستی دارد که هرگز نمی توان از کنار آن به سادگی گذشت و اگر در مطلب ذیل خانواده تئاتر نیز از این رفتار رنجور گشته اند بی تردید خالی از منطق نیست چرا که  تجربه نشان داده است که گاهی هنرمندان تئاتر یک قدم جلوتر از دیگر خانواده هنر در حفظ اصالت و جایگاه فرهنگ ایرانی قد علم کرده و در مقابل نامرادی ها و اقدامات ضد فرهنگی از هر نوع اعتراض و شکایت شانه خالی نکردند و حتما در جسارت سرآمد هستند چرا که تئاتر در تعریف خود این صافی و صداقت را آورده است.

در تمام این سالها به رغم مظلومیت تئاتر شاهد این بوده ایم که هنرمندان این هنر مادر هرگز از جایگاه و هدف خود پائین نیامدند و حتی در شرایط خاص نیز بدون توجه به دستاوردهای مادی و معنوی در تلاش بوده اند تا مقام هنر و اصالت فرهنگ ایرانی را حفظ نموده و در صیانت از آن از هر تلاشی فروگذار نبوده اند.

اینکه فردی به ظاهر هنرمند و به ظاهر اهل قلم با انتشار مطلبی نامرغوب و به دور از شان یکی از اهالی خانواده تئاتر در روز ادب و شعر فارسی به شاعری نامدار و صاحب سبک از گوشه ای در نقشه ایران زمین توهین می کند و فرهنگ غنی این مرز و بوم را  نادیده می گیرد نشان از این دارد که عناوین و نامها نیستند که افراد را بزرگ می کنند کافی است در موقعیتی مشخص و در کلامی حتی کوتاه افراد کم عمق و بی اصالت  واقعیت و کیفیت اصالت خود را نشان داده و ثابت کنند که گاهی با ادا و اطوار است که ما می خواهیم خودمان را آن طور که نیستیم و واقعیت نداریم نشان دهیم و چه بهتر که در نمایش جایگاه متزلزل خود دستاویز بزرگانی شویم که جایگاه و موقعیت هنریشان بر همگان مشخص و معین است .

قطعا توهین و رفتار بی شرمانه کارگردان تاجیکی فارسی زبان، به شاعر بزرگ آذربایجانی که نقش مهم و موثری در ترویج ادبیات و غزل شعر فارسی در زمان خود و بعدها داشته ، نشان از سطحی نگری و عدم شناخت صحیح این به ظاهر کارگردان تئاتر است که بدون توجه به ادب و احترام با نگارش کلماتی که در آن تا حد زیادی عقده های رفتاری مشهود است به دنبال این بوده است که در کنار نام استاد اسمش شنیده شود و با ورود به دنیایی که از آن نیست و با استفاده از نام بزرگانی چون فردوسی و سعدی و غیره خودش را تبرئه سازد بی آنکه بداند مردم هنردوست و فرهنگ شناس این آب و خاک که در سخت ترین شرایط موجود در تاریخ، هنر، فرهنگ و ادب را سرلوحه احترام خود قرار داده اند از این کلام ناباب نه تنها تاثیری نمی گیرند که آن را مذمت کرده واین توهین را بر نمی تابند .

27 شهریور سالروز درگذشت استاد شهریار در سال 1381 به پیشنهاد یکی از نمایندگان مجلس و مصوب شورای انقلاب فرهنگی به عنوان روز شعر و ادب نامگذاری شد و البته بعدها به عنوان روز ملی شعر و ادب فارسی تغییر کرد و این نشان از آن دارد که شعر و ادب در این آب و خاک جدا از مسائل و مصادیق سیاسی و قومی جایگاهی رفیع و ارزشمند دارد که اتفاقا حلقه اتصال اقوام و مردمان این مملکت است  و قطعا افرادی در قد و قواره های کوتاه از علم و ادب و فرهنگ نمی توانند بر آن خدشه ای حتی کوچک وارد کرده و نام های ماندگار موثر در فخر فرهنگی و ادبی ایران را زیر سوال ببرند.

البته باید دید واکنش مدیران تازه نفس فرهنگی به این  بی حرمتی چیست؟