کاوه مظاهری، کارگردان سینما، در گفتوگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: سانسور همیشه در سینمای ایران اتفاق رایجی بوده و همچنان نیز وجود دارد و اعمال سانسور در جشنواره فیلم کوتاه را اصلاً نمیتوان پدیدهای جدید و عجیب دانست اما با ظهور شبکههای اجتماعی این پدیده عیانتر از همیشه به چشم میآید.
مظاهری خاطرنشان کرد: سانسور از گذشته در جشنواره فیلم فجر بوده و در جشنواره فیلم کوتاه تهران نیز وجود داشت و همواره مورد انتقاد فیلمسازان بوده است اما آنچه که بیش از هر چیز آزاردهنده به نظر میرسد نبود یک چارچوب و معیار مشخص است. متأسفانه معیار مشخصی وجود ندارد که همه چیز شفاف باشد و فیلمسازان بدانند در چه شرایطی فیلمشان با مشکل مواجه میشود. در واقع ماهیت سانسور در سینمای ایران هویتی مجهول دارد و ما آئیننامه و قانونی نداریم که جلوی اعمال سلیقههای شخصی را بگیرد که البته به نظر میرسد رئیس جدید سازمان سینمایی درباره حل این مشکل اظهاراتی داشته که باید ببینیم چه اتفاقی در این زمینه رخ خواهد داد.
او افزود: مشکل اصلی که امروز سینماگران در جشنواره فیلم کوتاه به آن اعتراض دارند اعمال سلیقهای است که از سوی دبیر جشنواره انجام شده و او فیلمهایی را که از سوی هیئت مشاور انتخاب شدهاند به انتخاب خود از جشنواره حذف کرده است. البته باید صادقانه با این موضوع برخورد کنیم و بدانیم که دبیر حق حذف فیلم را دارد اما نکته مهم این است که در جشنوارههای مختلف دنیا دبیر اعمال نظر کیفی دارد و به دلیل مشکلات کیفی اثر را از جشنواره حذف میکند اما اتفاقی که در جشنواره فیلم کوتاه رخ داده اینگونه نیست و دبیر فیلمی که احتمالاً مجوز داشته را به لحاظ محتوایی دارای مشکل میداند و حذف کرده است. با این حال باید بدانیم این اتفاق نیز در جشنوارههای ما سابقه داشته و جدید نیست که من به شخصه با چنین مسئلهای مواجه شدهام. حدود 14 سال پیش در زمان مدیریت آقای باکیده وقتی فیلم «موچین» را به جشنواره ارسال کردم به دلیل نظارتهای محتوایی حذف شد و من آن زمان نتوانستم کاری برای فیلمم انجام دهم اما به یاد دارم که ایک فیلم به کارگردانی حامد خسروی توسط دبیر حذف شد که با پیگیریهای آقای آفریده فیلم به جشنواره برگشت و حتی جایزه بینالملل را از آن خود کرد.
کارگردان فیلم سینمایی «بوتاکس» در ادامه درباره حذف هیات انتخاب جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت: در جشنوارههای معتبر جهانی که هیات انتخابی وجود ندارد افرادی به عنوان مشاور (Advisor) انتخاب میشوند که ثابت هستند و در طول سالیان سال که در سمتشان حضور دارند تجربههایی کسب میکنند که به عنوان متخصص شناخته میشوند. به عنوان مثال جشنواره لوکارنو اگر یک فرد را مسئول نظارت بر آثار خاورمیانه قرار میدهد، این فرد پس از چند سال به عنوان کارشناس سینمای خاورمیانه شناخته میشود و میداند که در این منطقه چه آثاری ساخته میشوند و برای او پیدا کردن آثار با کیفیت بسیار آسان است و ارتباطهایی دارد که باعث میشود فیلمها و فیلمسازان مهمی توسط او کشف شوند اما در جشنواره فیلم کوتاه تهران حذف هیئت انتخاب به هیچوجه با این هدف و به این شکل صورت نگرفته است.
مظاهری در پایان درباره اعتراض سینماگران عضو آکادمی اسکار و تحریم فیلم معرفی شده از سوی جشنواره فیلم کوتاه تهران، گفت: من به شخصه از تصمیم علی عسگری و فرنوش صمدی حمایت میکنم. به هر حال همه میدانیم که نظر این افراد تأثیر چندانی ندارد چرا که راهیابی و جایزه گرفتن در آکادمی اسکار شرایط پیچیدهای دارد و هزینه بالایی میطلبد که یک فیلمساز انجام دهد و بسیاری از فیلمسازان با کمپینهای جدی که تشکیل میشود به این آکادمی راه پیدا میکنند که معمولاً فیلمسازان ایرانی این امکان را ندارند چرا که انجام آن هزینه سنگینی برایشان دارد. بنابراین این اعتراض را به شکل نمادین بسیار درست میدانم ولی با این حال همچنان هیچ امیدی به بهتر شدن وضعیت ندارم و فکر نمیکنم مشکل سانسور و اتفاقاتی از این دست در کشور ما حل شود.