پیکر ایران درودی به خانه ابدی تشییع شد

به گزارش برنا، مراسم بدرقه پیکر ایران درودی، هنرمند نامدار ایران روز سه‌شنبه ۱۱ آبان مقابل موزه هنر‌های معاصر تهران با حضور جمعی از اهالی هنر، ادبیات، مدیران فرهنگی و علاقه‌مندان این هنرمند برگزار شد.

عمید نایینی رییس هیات مدیره بنیاد ایران درودی در آغاز این برنامهاظهار داشت: ایران درودی منظومه‌ای از استعداد‌های خلاقانه و جنبه‌های هویتی گوناگون بود. نقاشی رویای مقدس ایران درودی بود و فقط خلق یک اثر هنری برای او مهم نبود؛ بلکه او از نیروی درونی سرشار می‌شد که از‌ایمان درونی‌اش می‌جوشید. ایران درودی اشراف کامل بر آفرینش در وسعت گسترده‌ای داشت و گرمای قدرت تخیل و نیروی غریزی تصویرگری این هنرمند همواره برای اهل هنر ستودنی بود. ساخت فیلم مستند، نویسندگی و ویراستاری بخشی از فعالیت‌های این هنرمند بود و در تمام آن‌ها سختکوش و سختگیر بود.

نایینی در ادامه گفت: زنده‌یاد ایران درودی به ایران و سرزمین مادری خود عشق عجیبی داشت و همواره به ایرانی بودن خود می‌بالید. ایران  همواره تکه ای از جانش بود و این عشق جنبه عملی نیز داشت. زمانی که با هنرمندان و مشاهیر فرانسوی دیدار کرد در معرفی خود می گفت: «من ایران هستم» من «ایران‌درودی هستم».

جواد مجابی هم در سخنانی با اشاره به این نکته که در ۱۰۰ سال اخیرِ ایران، هر متفکری با این سوال مهم روبه‌رو بوده که ما چه بودیم، که هستیم و چه خواهیم کرد، گفت: «ایران درودی جزو متفکران تاریخ ما است که همواره این دغدغه را داشتند که ما که هستیم و چه باید بکنیم. درودی به عنوان یک هنرمند به مسائل زمان خودش اشراف داشته و مسئله سرنوشت این سرزمین جزو دغدغه‌هایش بوده و برای همین در قلب روشنفکران و مردم ایران جایگاه خودش را دارد.»

طاها بهبهانی، نقش و مجسمه‌ساز نیز طی سخنانی اظهار داشت: نشستن در کنار ایران درودی به نحوی بود که گذر زمان را نمی‌فهمیدیم. ایران درودی آمد تا نوری بر تاریکی ایجاد کند. او جنگجو و بی‌پروا و زبانش شمشیری بی‌محابا بود، بر هرکس که ناحق و پست و فرومایه بود، می‌تاخت.

بهبهانی با انتقاد از تاخیر در ساخت و راه اندازی موزه ایران درودی گفت: وی آرزو داشت موزه ای از آثارش داشته باشد، با اینکه محقق نشد، می گفت، نمی خواهم باور کنم بازی ام می‌دهند و دروغ می‌گویند و می‌خواهم امیدوار باشم. ولی او نمی دانست کسی نیست آرزوهایش را پاسخ دهد و شاید می‌دانست و غرورش آن را مخفی می کرد.

سیف الله صمدیان (مستندساز) ، احسان آقایی(رییس موزه هنرهای معاصر تهران)، نیک‌نام حسین‌پور(مدیر عامل موسسه هنرمندان پیشکسوت)، عمید نائینی(روزنامه نگار و رییس بنیاد ایران درودی)، هادی مظفری(مدیرکل اداره هنرهای تجسمی)، سیدمحمد طباطبایی (فعال فرهنگی و دبیر سابق شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور)، طاها بهبهانی (نقاش و مجسمه‌ساز)، جواد مجابی (شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار)، فاطمه معتمدآریا (بازیگر)، لیلی گلستان (مترجم، نگارخانه‌دار ایرانی و عضو کانون نویسندگان ایران)، احمد مسجدجامعی(عضو و رئیس پیشین شورای اسلامی شهر تهران)، حبیب صادقی (نقاش و کاریکاتوریست)، آزاده درودی (برادرزاده ایران درودی)، محمدجواد حق‌شناس(عضو پیشین شورای شهر تهران)، علیرضا اسماعیلی(دبیر فرهنگستان هنر) و جمعی از هنرمندان و دوستداران این هنرمند از جمله حاضران در این مراسم بودند.