واقعیت‌هایی که از آن بی خبریم، از ما قهرمان می‌سازد!

اگر تبحر و اشراف فیلمساز بر نماد ها و سمبل ها و حتی صنایع ادبی در نگارش فیلمنامه و تبدیل  آن به تصویر را در تمام ساخته های فرهادی که اصولا زندگی را جلوی دوربینش می برد مد نظر قرار بدهیم شاید «قهرمان» را در کنار دیگر ساخته های او اثری متفاوت ببینیم نه بهترین!

«قهرمان» یک فیلم سیاسی نیست اما تمام بازخورد های اجتماعی حاصل از سیاست در آن دیده می شود. 

این فیلم اصغر فرهادی که با جسارت خاصی ساخته شده است را از چند بعد باید بررسی کنیم، قهرمان جدا از ابعاد جامعه شناسانه ی  ذهن فیلمساز که مشخصا مشرف بر آنچه ساخته است می باشد نگاهی تیزبین و هوشمندانه از جامعه ای است که شاید در لایه های زیرینش اتفاقاتی رخ می دهد که از آن خبر نداریم.

این روز ها خیلی می شنویم که «قهرمان» بهترین فیلم اصغر فرهادی است شاید این بدان معنا و مفهوم باشد که عمق نگاه فیلمساز در این اثر در طرح موضوع و ایجاد تعلیق ها و کش و مکش های دراماتیک به لحاظ تکنیک کوتاه نیامده و نه تنها شخصیت ها که جغرافیا و فضای حاکم بر قصه لحظه به لحظه طراحی و پیش بینی نشده همانند آنچه در اطراف ما رخ می دهد روایت می شود.

اگرچه فیلم واقع گرایانه فرهادی سخنی بالاتر از یک فیلم سرگرم کننده معمولی دارد اما این فیلم می تواند برای چندمین بار هم تماشاگرش را سرگرم کند چراکه نقد موضوع پس ذهن فرهادی در این فیلم هربار می تواند زاویه ای جدید در چالش اقتصادی موجود در اثر برای تماشاگر ایجاد کند و بدیهی است که مخاطب فیلم از هر قشری از جامعه جدا از برداشت شخصی می تواند به یک پیام واحد و آنچه مد نظر کارگردان است برسد.

فیلم، بازیها و کنکاش فیلمساز هرگز معمولی نیستند ولی ادبیات اثر در نگارش و ساختار به قدری هوشمندانه و با ظرافت پیش می رود که  بعد از گذشت دو ساعت و اندی تشنگی بار اطلاعاتی که فیلم به تو می دهد سیرابت نمی کند.

فیلم «قهرمان» یک دوره فیلمنامه نویسی نامحسوس برای علاقه مندان این حرفه محسوب می شود که می توانند خط به خط با رخداد ها و رنگ آمیزی شخصیت ها و هر آنچه در یک فیلمنامه استاندارد موجود است دست پیدا کنند و به خلاقیت فیلمساز روی کاغذ در دست به یقه شدن با مخاطب تا لحظه آخر برسند که فیلمنامه «قهرمان» در نگه داشتن تماشاگرش تا پایان برای نتیجه گیری هرگز هیچ تعهدی ندارد.