عادل بزدوده، خالق عروسک «زیزی گولو» که در آثاری چون «شهر موشها»،«خونه مادر بزرگه»، «الو الو من جوجوام» و ... به عنوان عروسکساز حضور داشته و از شاهکارهای او میتوان به عروسک پسرخاله اشاره کرد، در خصوص موضوع جایگاه عروسک در آثار نمایشی به خصوص تلویزیونی به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا میگوید: کسانی که مسئولیت بخشهای تولیدی برنامههای کودک و نوجوان را در اختیار دارند به نظر میآید با عروسک و کارهای عروسکی هیچ دوستی و رفاقتی ندارند و حتما در دستهبندی و برنامههایشان نمیگنجد. به نظر این دوستان آثاری مانند خونه مادر بزرگه، زی زی گولو و... که در دهه 60 ساختهایم خیلی بد بوده و دوست ندارند مشابه این برنامههای بد دوباره ساخته شود!
بزدوده تاکید کرد: گویا مدیران متوجه این نیستند که چه آسیبی به کودک و نوجوان در مسائل تربیتی و آموزشی وارد میکنند. بهرغم تاکید بزرگان چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب که میگفتند تلویزیون دانشگاه بسیار والایی است، این پرسش ایجاد میشود که از این دانشگاه چطور استفاده میکنند؟ در جواب باید بگویم خروجیاش دور شدن کودکان و نوجوانان از مسائل خانواده، کم شدن ارتباط غنی خانواده با فرزند و در کل آسیبی است که تلویزیون به خانواده وارد کرده و فکر نمیکنم هیچ رسانه دیگری تجربه چنین کاری را داشته باشد.
خالق زیزی گولو اظهار داشت: در دنیا ثابت شده عروسک یکی از عوامل غیرقابل انکار تربیتی، تفریحی و آموزشی است که تمام این موارد باید در یک کار عروسکی وجود داشته باشد. از نظر من حضرات عزیز در سازمان صدا و سیما در خواب زمستانی به سر میبرند به همین دلیل است که من و امثال من هر چقدر تلاش میکنیم به جایی نمیرسد. به نظر میآید تلویزیون بچههای این مملکت را فراموش کرده به همین دلیل است که کارهای عروسکی دیگر ساخته نمیشود. اگر از تهیهکنندهای بپرسید چرا کار عروسکی نمیسازید؟ امکان ندارد در پاسخ بگوید عادل بزدوده همکاری نمیکند. قطعا جوابش این خواهد بود که ما اصلا نمیخواهیم برنامهای برای کودک و نوجوان بسازیم. اگر هم برنامهای بسازند یک برنامه درجه دو است که از آن نه فرهنگی به جا میماند و نه بازخورد اجتماعی و نه نکات آموزشی به همراه خواهد داشت.
او ادامه داد: همه این مسائل دست به دست هم میدهد تا معضل کم شدن کارهای عروسکی به وجود بیاید. من به شدت نگران این کودکان هستم و برایشان ناراحتم و میگویم ای کاش در این کره خاکی تلویزیونی اختراع نمیشد اما زمانی که اختراع شده یک ابزار و وسیله است تا سطح دانش، تربیت و آموزشهای اجتماعی را بالا ببریم. تلویزیون جایگاه چنین مطالبی است اما از آن به خوبی استفاده نمیشود.
این استاد دانشگاه درباره برنامههای درحال پخش در حوزه کودک و نوجوان تصریح کرد: برنامههای کودکی که درحال حاضر ساخته میشود عاری از نگاههای تربیتی، آموزشی و تمام مسائلی است که یک کودک نیاز به آموختن و درک و فهمیدن دارد. این مسائل را تلویزیون باید به همراه خانواده برای کودک و نوجوان مطرح و برای آنها راه حل پیدا کند و در نهایت فرزند با راهنماییهای خانواده و اندوخته هایی که از تلویزیون آموخته است بتواند در آینده تبدیل به کسی شود که مسئولیت یک جامعه را به دست بگیرد.
این طراح و سازنده عروسک گفت: من شخصا بارها اعلام کردهام کودکان و نوجوانان نیاز مبرمی دارند که سریالهای داستانی و آموزشی برایشان ساخته شود. در گذشته تلویزیون دو کانال بیشتر نداشت درحال حاضر تعداد شبکههای تلویزیونی بسیار زیاد است و به راحتی میتوان سالی یک بار هزینه کنند و یک برنامه عروسکی با انرژی همان سالهای دهه 60 و با تجربیات خیلی بیشتر برای کوکان و نوجوانان تولید کنند.
بزدوده درباره چگونگی ماندگار شدن یک عروسک در زمان حال حاضر با توجه به دسترسی کودکان به مدیای رسانههای مختلف گفت: متاسفانه مدیایی که تعریف میکنید آسیبهای بسیار خطرناکی به کودکان و نوجوانان میزند و هیچ نظارتی روی تولیدات این مدیاها نیست. زمانی که ما برای کودک و نوجوان در تلویزیون کاری را تولید میکردیم شدیدا مراقبتهای ویژهای داشتیم که درگیریهای مطرح شده در کار عروسکی چطور میتواند به خانواده و فرزند کمک کند اما در حال حاضر متاسفانه اینگونه نیست و خارج از مدیای تلویزیون هرکس هر اثری با هر محتوایی تولید میکند و کودک با دیدن یکی از این محتواها آموزشهای بدی میبیند. این نوع آموزشها ضد خانواده و ضد ارزش است.
او در پایان گفت: این مسائل در نهایت گریبانگیر خود جامعه است و تنها کاری که از من برمیآید این است که از طریق همین رسانه فریاد بزنم تا کمی به قشر کودک و نوجوان اهمیت داده شود. ما باید بخواهیم و تلویزیون را وادار کنیم برنامههای خوبی برای کودکان و نوجوانان تولید کنند.
انتهای پیام//