رضا دادویی: تا استراتژی جشنواره‌ها مشخص نشود نمی‌توان در مورد رقابتی و غیر رقابتی بودن آن حرف زد

رضا دادویی نویسنده و کارگردان که در کارنامه اش اثاری چون "تعبیر خواب"، "لونه شغال"، "چشم سوم" و... را دارد در خصوص جشنواره تئاتر فجر به خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: جشنواره تئاتر فجر مثل بقیه جشنواره های دیگر کارکرد خود را از دست داده است به این دلیل که یک استراتژی کلی ندارند و این مختص به جشنواره فجر نیست، در کل جشنواره هایمان فاقد استراتژی هستند، به جشن های سالیانه تبدیل شده اند و نمی توان رویکرد خاصی را در آن ها مشاهده کرد و این مسئله مرتبط با امسال و سال پیش نیست. از این رو خروجی ها، نتیجه بخش نیست و هدف گذاری ندارد. جشنواره های حوزه فیلم و تئاتر صرفا فقط برگزار می شوند و اینکه چه هدفی دارد معلوم نیست و استراتژیش گنگ و نامعلوم است. جشنواره ها با خواست دبیر تغییرات زیادی می کنند و اصولا در هر دوره این بخش ها و رویکرد ها عوض می شود و این به دلیل نداشتن یک استراتژی کلی برای جشنواره های ما است که در هر سطح و آنری با این مشکل روبرو است.

کارگردان فیلم تعبیر خواب درباره ی توقعات و پیشنهادات برای جشنواره تئاتر فجر اظهار داشت: به نظر من آنچه که هنر ما اساسا به آن نیاز دارد مساله پژوهش کردن است. جشنواره ها چیزی نیستند که ما آن را اختراع کرده باشیم، نفس جشنواره را از کشور هایی گرفته ایم که چنین برنامه ریزی داشتند و برای کار های خود استراتژی در نظر گرفته بودند تا به سمت و سوی تولیدات جشنواره ها جهت بدهند و یا سنبلی از فرهنگ و هنر خود باشند. باید دید این تصویر ها چطور طراحی می شوند و ما فاقد چنین پژوهش هایی هستیم. کشور ما جشنواره را مثل موبایل و ماشین از غرب گرفته است اما روش استفاده را به درستی یاد نگرفته ایم و تنها یک اسم و عنوان برای ما باقی مانده است از این رو اینکه من بگویم کدام بخش را باید به چه شکلی اضافه کنیم که بهتر نتیجه بدهد درست نیست و احتیاج به پژوهشی جدی دارد که جشنواره های ما فاقد این پژوهش هستند و به نظر من تجربه و نگاهی پشت پژوهش ها نیست.

او ادامه داد: باید ابتدا جشنواره هایمان را از اول تا امروز آسیب شناسی کنیم و ببینیم در کدام نقاط ضعف و در کدام نقاط قوت داشته ایم و از آنها برای جشنواره های آینده درس بگیریم و ضعف ها را تقویت کنیم اما متاسفانه این کار انجام نمی شود، جشنواره ها باید دبیر خانه دائمی داشته باشند اما ندارند، باید به طور مستمر مطالعات انجام بدهند وپژوهش داشته باشند و بازخورد ها را ارزیابی و بررسی کنند. زمانی که دبیری برای جشنواره انتخاب می شود باید کار خود را بر طبق برنامه های موجود پیش ببرد و اینطور نباشد که براساس سلیقه دولت ها و دبیران جشنواره نیز دچار تغییرات عمده شود. جشنواره های ما اصولا دولتی هستند و با سیاست های مدیران دولتی تنظیم می شوند و این مشکل عمده جشنواره ها است. در اینجا خواه، ناخواه زاویه ای با رویکرد هنرمند ها پیدا می کند چون هنرمند به دلیل حضور در جامعه و رویکردی که دارد آثار خود را خلق می کند و هنرمندان بر مدار رویکرد های دولتی حرکت نمی کنند چون جریان خلق اثر دستور العملی و بخشنامه ای نیست. این یکی از مهمترین آسیب های ما است.

رضا دادویی درخصوص اعتقاد برخی از کارشناسان پیرامون برگزاری جشنواره به سبک رقابتی یا تشریفاتی و غیر رقابتی می گوید: دو نوع مختلف در دنیا وجود دارد که هر دو شکل برگذار می شود مساله این است که چه هدفی را دنبال می کنیم. آنهایی که می گویند رقابتی باشد به دنبال چه هدفی هستند و کسانی که می گویند رقابتی نباشد چه چیزی را دنبال می کنند اینجا فقدان استراتژی باز هم خود را نشان می دهد وقتی استراتژی نداریم بیهوده در این مورد بحث می کنیم که رقابتی باشد یا نباشد؟! هر کدام از این ها یک کارکرد و یک خروجی دارد. اساسا جشنواره ای که ما به راه اند اخته ایم می خواهد به چه مسیری برود و کدام خروجی را دنبال می کند پاسخ به این سوال به ما می گوید که رقابتی بودن واجد ارزشد است یا غیر رقابتی بودنش چون ما استراتژی نداریم مساله مبهم است. جشنواره های ما دولتی هستند و دولتی بودن الزامات و اقتضائاتی دارد و براساس خواسته ها و نیاز های دولت های مختلف پیش می رود و سمت و سوی جشنواره با نگاه های سیاسی تعیین می شود و گاهی مساله رقابت مهم می شود و گاهی غیر رقابتی بودن مطرح است. تا استراتژی جشنواره مشخص نشود نمی توان در مورد رقابتی و غیر رقابتی بودن حرف زد.

انتهای پیام//