«کاغذپاره‌ها»؛ داستان‌های دلهره‌آور اما سرشار از امید به آینده

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، ریویو دبورا یانگ منتقد هالیوود ریپورتر در یادداشتی به مستند انیمیشن «کاغذپاره‌ها» به نویسندگی و کارگردانی بهزاد نعلبندی که با حضور فیلمساز در یک مرکز نگهداری زنان کارتن‌خواب و ضبط صدای تعدادی از آنها که قصه زندگی‌شان را روایت کرده‌اند، شکل گرفته و پس از ضبط این صداها، تصاویر آن به صورت انیمیشن ساخته شده، پرداخته است.

متن یادداشت به شرح زیر است:

«بهزاد نعلبندی، با استفاده از عروسک‌های مقوایی، داستان زنان معتادی را تعریف می‌کند که روزگاری در خیابان‌های تهران کارتن‌خواب بوده‌اند.

در ایران بی‌خانمان‌های خیابانی را «کارتن خواب» می‌نامند. این فیلم با استفاده از وسایل مندرس و بازیافتی و با بیانی استعاری دلسوزانه، حقایقی را بیان می‌کند که آنقدر تند و گزنده است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. بهزاد نعلبندی، گرافیست و مستندساز، پنج سال را صرف ساخت این فیلم کرده است. این فیلم پرتره‌ای بسیار صمیمی از پنج زن بیچاره که در پناه‌گاهی در تهران زندگی می‌کنند به نمایش می‌گذارد. با این حال چهره واقعی آن‌ها در فیلم دیده نمی‌شود. صداهای ضبط شده آن‌ها دهان عروسک‌ها را پر می‌کند و به آن‌ها روح می‌دهد. این فاصله‌گذاری هوشمندانه داستان غم‌انگیز آن‌ها را برای مخاطب دلپذیر و به جرأت می‌توان گفت بدیع می‌کند. این مستند – انیمیشن بی‌نظیر که بیش از یک ساعت طول می‌کشد، واقعیتی ناراحت‌کننده را آشکار می‌کند که معمولا از دید پنهان مانده است. (نام این فیلم در پخش بین‌المللی The UNSEEN است)

فیلم با تیغی که باز می‌شود و جعبه ای را می‌برد شروع می‌شود. مقواهای بریده بریده شده و به شکل زنی در می‌آیند و در نهایت پارچه‌ای روی سرش چسبانده ‌می‌شود. بعد وارد یک اتاق مصاحبه مقوایی می‌شویم و فیلم شروع می‌شود. تمام شخصیت‌ها و محیط این فیلم با کارتن و مقوا ساخته شده است. نعلبندی به طور خلاصه توضیح می‌دهد که چگونه با همکاری یکی از دوستانش وارد یکی از پناهگاه‌های که زنان کارتن خواب را نگهداری می‌کنند، می‌شود. البته با این شرط که دوربینی همراه نداشته باشد.

داستان‌های دلهره‌آور اما سرشار از امید به آینده.

در پس این همه بدبختی یک موضوع مشترک وجود دارد: اشتیاق برای عشق، برای کسی که به آن‌ها اهمیت می‌دهد و آن‌ها را قبول خواهد کرد. دختری می‌گوید: «پسرا من را خراب کردند.» من به او اجازه دادم به من تجاوز کند زیرا تنها بودن خیلی آزار دهنده است. من مواد کشیدم چون کسی مرا دوست نداشت. می‌توانستم سرنوشت بهتری داشته باشم.

اولین نمایش کاغذپاره‌ها در جشنواره فیلم فجر بود و می‌توان پیش‌بینی کرد در فستیوال‌های زیادی حضور خواهد داشت.

بعضی فیلم‌ها را به‌عنوان پرفروش‌ترین فیلم در گیشه می‌توان دید، فیلم‌های پلیسی و اکشن که ناتوانی سیستم قضایی را به تصویر می‌کشد مثل فیلم متری شش‌ونیم که مصرف‌کننده مواد مخدر در ایران را به تصویر می‌کشد. ولی کاغذپاره‌ها سر تلسکوپ خود را می‌چرخاند و تمرکز خود را روی تعداد محدودی زن معتاد می‌گذارد که اعتیاد شدید به شیشه و کراک و هروئین دارند که این اعتیاد آن‌ها را بیخانمان و و تبدیل به مردگان متحرکی کرده که در یک پناهگاه دولتی زندگی می‌کنند.

نعلبندی که فیلم را روایت می‌کند و مصاحبه‌ها را انجام می‌دهد، توضیح می‌دهد که زمان برگزاری اجلاس مهم بین‌المللی شهرداری اقدام به جمع‌آوری کارتن‌خواب‌ها می‌کند. مردها کم‌کم آزاد می‌شوند ولی زن‌ها به پناهگاه‌های بیرون شهر فرستاده می‌شوند و بهزیستی قیم آن‌ها می‌شود و در آن مکان باقی می‌مانند تا وقتی که بمیرند.

برش‌های مقوای عجیب و غریب و صورت‌های ترسیم شده به شدت تاثیرگذار است.»

«کاغذپاره‌ها» برای اولین بار در جشنواره بین‌المللی فیلم فجر رونمایی شد و نمایش بین‌المللی خود را در جشنواره مهم «ایدفا» آغاز کرد. همچنین این فیلم کاندیدای جایزه بهترین انیمیشن سال از آسیاپاسیفیک، کاندیدای بهترین فیلم بلند انیمیشن از جشنواره انیماتور لهستان و کاندید در جشنواره‌ استانبول بوده است.

این مستند انیمیشن که برنده جایزه بهترین فیلم بلند جشن مستقل مستند خانه سینما نیز شده، در جشنواره‌های مونیخ، کراکوف، ترانسیوانیا رومانی، دی ام زد کره‌جنوبی، ملاقات با دیوانگی کانادا و چندین جشنواره دیگر در دوران کرونا به صورت آنلاین به نمایش درآمده و در سیزدهمین دوره جشنواره «سینماحقیقت» نیز حضور موفقی داشته است.

در خلاصه داستان «کاغذپاره‌ها» که اول بهمن اکران عمومی خود را آغاز کرده است، آمده است: ایامی که تهران میزبان میزبان اجلاس مهم بین‌المللی ست، شهرداری تهران برای زیباسازی و بهبود جلوه‌ی شهر اقدام به جمع‌آوری کارتن‌خواب‌ها می‌کند. مردها بعد از چند روز آزاد می‌شوند اما زن‌ها به قیمومیت بهزیستی درمی‌آیند و حق حضور در اجتماع از آن‌ها سلب می‌شود و به مراکزی در حومه شهر منتقل می‌شوند. این مراکز دور از شهر و بصورت پنهانی فعالیت می‌کنند و هیچ اطلاعاتی از تعداد زنان و نحوه‌ای نگهداری از آن‌ها در اختیار عموم قرار نمی‌گیرد. با کمک یکی از مددکاران در روزی که هیچ مسئولی در آنجا حضور نداشت وارد یکی از این مراکز شدم و با پنج تن از این زنان مصاحبه کردم و پای درد دل آن‌ها نشستم. صداهای این فیلم مصاحبه‌هایی است که از آنجا تهیه شده و تصاویر آن به صورت انیمیشن ساخته شده است.

عوامل «کاغذپاره‌ها» عبارتند از نویسنده، طراحی و ساخت عروسک و آکسوسارها، استوری برد، انیماتور، کامپوزیت، تدوین، کارگردان و تهیه کننده: بهزاد نعلبندی، طراحی و صداگذاری: انسیه ملکی، آهنگساز: عطا ابتکار، با همکاری: باران کوثری، رزیتا علیزاده و آوا شریفی و مدیر روابط‌عمومی: نغمه دانش‌آشتیانی.

انتهای پیام //