رضا رویگری: دلم برای بازی در یک نقش بلند تنگ شده است

رضا رویگری، بازیگر سینما و تلویزیون که سال گذشته با بازی در فیلم «شادروان» در چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: برای بازی در یک فیلم یا سریال علاوه بر فیلمنامه که اهمیت ویژه‌ای برایم دارد، نقشی که بازی می‌کنم نیز برایم مهم است.

رویگری خاطرنشان کرد: در فیلم «شادروان» نقش نسبتاً کوتاهی را بازی می‌کنم که البته در درام قصه تا حدی مهم و کلیدی به حساب می‌آید. البته باید بگویم مدت‌هاست نقش‌های طولانی بازی نکرده‌ام و این برایم اتفاق تلخ و ناراحت‌کننده‌ای است. پس از سال‌ها خانه‌نشینی و هر از گاهی بازی کردن در نقش‌های کوتاه دلم برای بازی در یک نقش بلند، که بتوانم هر آنچه در توان دارم و بلد هستم را اجرا کنم، تنگ شده است. نقشی که در یک فیلم یا سریال بازی می‌کنی باید در حدی باشد که پس از چند وقت با آن زندگی کنی و تازه متوجه شوی چه شخصیت و کاراکتری را در دست گرفتی اما این نقش‌های کوتاه تا کمی با آن‌ها همراه می‌شوی، تمام می‌شوند.

این بازیگر در ادامه درباره شانس گرفتن جایزه سیمرغ بهترین بازیگری گفت: تجربه سال‌ها بازیگری ثابت کرده به من نمی‌خواهند جایزه بدهند چراکه اگر قرار بود جایزه بگیرم باید برای «بوتیک»، «اجاره‌نشین‌ها» یا «گناهکاران» جایزه می‌گرفتم؛ وقتی آن بازی‌ها را، که منتقدان و مخاطبان بسیاری تحسین کردند، نادیده گرفتند حتماً بازی‌ام در «شادروان» هم نادیده گرفته می‌شود اما به طور کل پس از این همه سال کار، دیگر به جایزه گرفتن فکر نمی‌کنم.

بازیگر فیلم سینمایی «کانی‌مانگا» در پایان اظهار داشت: حتی اگر جایزه بگیرم دستم نای نگه داشتن آن را ندارد. این روزها بیشتر مشغول درمان هستم و تمرکزم روی همین مسئله است. چندی پیش در فیلم «پیر پسر» اکتای براهنی هم بازی کردم که به جشنواره نرسید.

انتهای پیام //