معبد عشاق بنای افسانه ای در شهرستان میناب

به گزارش خبرگزاری برنا از هرمزگان، قدمت شهرمیناب به بیش از 100 هزار سال پیش باز می‌گردد، بنای اولیه میناب را به اردشیر بابکان نسبت می‌دهند و مردمان این شهر از نژادهای عرب، فارس، مهاجرین شمالی، بلوچ و سیاهان آفریقایی هستند و ساکنان آن لهجه ی بندری دارند.

شهر گروگ میزبان این بنا افسانه ای که حدود چهارصد سال پیش دو جوان از طوایف متخاصم به هم دل می بندند و با مخالفت شدید رو به رو می شوند، این واقعه به مرگ آنها ختم می شود،سپس دو عاشق نگون بخت را بر شتر سوار کرده و به سوی مقصد نامعلومی حرکت می دهند.

شتر، جسد عشاق را در مکانی بر زمین می گذارد که بعدها اقوام آن دو، بنای یادبودی در آنجا می سازند. چون این منطقه آب نداشته ولی شتران زیادی داشته، در ساخت بنا به جای آب از شیر شتر استفاده کرده اند.

این بنا امروزه یک آرامستان به همراه یک ساختمان ویرانه ای در یک آبادی است که به نام معبد عشاق نامیده می شود که اکنون جز باد و باران و آب و خاک بندی مردم بیابان آثار کمی از آن بر جای نمانده است.آرامگاهی با تاریخ مکتوب بیش از ۲۰۰ تا ۴۰۰سال که از زمان های طولانی گذر کرده است،مورد تهاجم باد و باران واقع شده است،

آرامگاه میر محمد سالار تاج الدین و بی بی سعده (حریره) که اثری از آن به جای نمانده است.

وقتی دفتر را رقم می زنیم و گذشته را برسی می کنیم، بزرگان کهن چنین روایت می کنند که دو دل داده یا دو عاشق در جلوه عشق پاک و مقدس در این مکان دفن شده اند.

نقوش بر جسته دل هر بینند ای را بی تاب می کند و نشان دهنده این است که وقتی یک عشق پدیدار می شود همه هنرها را به نفع خود مصادره می کند،انگار گروهی از مردم بنایی را بر آن پایه گذاری می کنند، عبارتی را به صورت بر جسته بر روی دیوار آن نقش می کنند که در آن اورادی در درود و سلام بر پیامبر اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) دیده می شود.

وجود ظرافت در معماری و نقوش بر جسته بر روی سفال هایی که متآسفانه بر اثر بی توجهی بخش های زیادی از آن از بین رفته نشان از گنجینه های است که از گذشتگان به ما ارث رسیده است.

بنا به تحقیقات به عمل آمده می توان این بنا را متعلق به دوره صفوی دانست که با نقوش دایره وار و لعابین و خطوط بر جسته نستعلیق در آیات و احادیث منقورش در بالاو حواشی در و پنجره ها که عمومآ به خط نستعلیق وثلث بر جسته است،اشاره کرد.

پنجره ها طاق دارند و به شکل مستطیل و حلزونی شکل و برابر هم هستند،نمای داخلی آن طاق جناغی دارد،بلندی آن از کف 120 سانتی متر و دهانه طاق ها و یا عرض مدخل آن 60 سانتی متر است،مجموعه حواشی و حجاری ها تزئینی وابسته به مدخل یا در ورودی کاملآ مشخص نیست،ولی در حدود 4 متر بلندی و 5/3 متر عرض دارد، در حاشیه بالا عبارت وصل علئ علی (ع) /رضا(ع) و صل علی امام حسین (ع) شهید کربلا ذکر شده است. به طور کلی از محتوای خطوط بر جسته نمادی از شاهکاری هنرمندانه در یک دوره خاص (صفوی) می باشد.

عشاق باید چنین باشند ، همچون ستون های یک معبد، خیلی نزدیک، از یک سقف حمایت می کنند،سقف معبد عشق باید حمایت شود، ولی اگر خیلی به هم نزدیک باشند، سقف فرو می ریزد و فاصله فقط وقتی ممکن است که وابستگی وجود نداشته باشد، فقط مردمان آزاده هستند که می توانند فاصله را حفظ کنند، مردمان وابسته فقط به یکدیگر می چسبند،آنان از گوشه چشم همدیگر را می پایندتا دیگری فرار نکند.

معبد عشاق مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان میناب، بخش بیابان، دهستان سیریک، روستای گروگ واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۶ دی ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۵۳۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

انتهای پیام