علیرضا سبط احمدی، تهیهکننده سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ در خصوص پیشبینیاش از مسیر شبکههای نمایش خانگی در ساخت سریال در آینده گفت: از حدود یکی دو سال قبل سرمایههای بیحساب و کتابی سمت شبکه نمایش خانگی رفته بود و حالا کاملا منطقی است که دچار بحران مالی شوند که یکی از آنها به عدم بازگشت سرمایه مربوط است. وقتی هزینهها و پولهایی بینظم در حال رد و بدل شدن است از یکجایی به بعد به انتها میرسد و دیگر معنای سرمایهگذاری نمیدهد و مشخص میشود که دچار بحران شده است.
او در پاسخ به این سوال که چرا شبکههای نمایش خانگی نسبت به رسانهی ملّی مخاطب بیشتری پیدا کردند، توضیح داد: شبکه نمایش خانگی فضای راحتتری را برای خودش باز کرد و این فضای بازتر مورد پسند مردم واقع شد. اما از جایی به بعد جلوی محتوا، نوع به تصویر کشیدن برخی از صحنهها و لجام گسیختگیها گرفته شد، بنابراین رویکرد مردم هم به آن کمتر شد. مردم بیشتر دوست دارند در سریالهای نمایشخانگی، فضایی را ببینند که در تلویزیون نمیتوانند ببینند. در واقع یک فضایی بین تلویزیون و ماهواره که هم فضای امنتری برای خانواده باشد و هم فضای بازتری را تجربه کنند. اما با توجه به سیاستهایی که پیش آمده این فضا کمی محدودتر شده و سرمایهگذاریها هم کمتر شده است. برای مثال قبلا دوازده_سیزده سریال به طور همزمان در شبکه نمایش خانگی پخش میشد اما حالا فقط دو یا سریال پخش میشود. اینها عواملی است که رویکرد مردم را به نمایش خانگی کم میکند.
تهیهکننده سریال «همسایهها» در ادامه اضافه کرد: نمیتوان منکر فضای روحی و روانی مردم در جامعه هم شد. مردم به دنبال یک ثبات و امنیت اقتصادی و اجتماعی هستند و درخواستشان این است که دولت این فضا را برایشان ایجاد کند. در واقع حس و حال تماشای یک سریال یا فیلم باید در انسان به وجود بیاید. مخاطب امروز بیشتر به دنبال رصدهای سیاسی و خبری است تا بداند در روزهای آینده برایش چه اتفاقی خواهد افتاد. در کل تمام این موارد رونق نمایش خانگی را کم میکنند.
سبط احمدی درباره بازگشت تلویزیون به شرایط ایدهآل گفت: من و همهی همکارانم امیدواریم که مجددا آن فضای باز کار ایجاد شود. اگر نگاه مسئولان فرهنگی و سیاستگذاران این باشد که به جای صد تا سریال بیست تا سریال خوب بسازند خیال اشتباهی است. همه جای دنیا این اتفاق میافتد وقتی قصد ساخت یک سریال را دارند در ابتدا یک فصل را ارائه میدهند تا ببینند بازخوردها چگونه است و بعد بقیهاش را میسازند. در گذشته آقای دارابی یا بقیهی سیاستگذارها مثلا میگفتند ما قصد داریم در عید نوروز سه سریال پخش کنیم اما شما شش تا بسازید که ما از بین آنها بهترینها را انتخاب کنیم.
سبط احمدی در پاسخ به این سوال که ساخت چه برنامههایی موجب جذب مخاطب بیشتر میشود توضیح داد: باید درخصوص موضوعاتی که دغدغههای روز مردم است و فضای سرگرمکنندهای را خارج از تبلیغات ایجاد میکند برنامهسازی کنیم. باید تنوع را در سریالهایمان به وجود بیاوریم و از برنامههای گفتوگومحور و نصیحتکننده فاصله بگیریم. سالیان سال است که همهی مجموعههای ما شبیه به هم شدهاند و علت این است که آثار با یک تفکر و از یک شورا بیرون میآیند. تلویزیون مانند ویترین یک فروشگاه است. وقتی پنجاه سلیقهی مختلف پشت این ویترین باشد هرکسی سلیقهی خودش را برمیدارد و همان کاری را که میخواهد تماشا میکند.
او در ادامه اضافه کرد: تلویزیون باید ویترینی پاسخگو برای ۸۵ میلیون نفر باشد و کارهایی را در ژانرهای مختلف برای سنین و تفکرات مختلف بسازد. اگر ما این راه را برویم میتوانیم مردم را با رسانهی ملی آشتی بدهیم. از یاد نبریم که کنترل دست مردم است آنها به راحتی و با زدن یک دکمه به روی شبکههای ماهوارهای میروند پس ما باید برای نگهداری مخاطب تلاشمان را بکنیم.
این تهیهکننده با اشاره به تکراری بودن بازیگران و داستانها ادامه داد: چند سال است که رنگ و شکل تمام برنامههای تلویزیون یکی است. حتی تعداد محدودی بازیگر و کارگردان از این شبکه به آن شبکه میشوند. این یعنی تکرار یک تفکر. بازیگر ما که نمیتواند پنج ژانر مختلف را بازی کند، کارگردان هم نمیتواند چند دیدگاه مختلف داشته باشد بنابراین ما شاهد تکرار هستیم.
سبط احمدی درباره چگونگی حفظ پلتفرمها و همسو بودن یا نبودن آن با رسانهی ملی و سینما گفت: ما هشتاد و پنج میلیون نفر جمعیت داریم. این پلتفرمها اگر دو میلیون نفر را هم جذب کنند دخل و خرجشان جور است. اما متاسفانه پلتفرمها هم به درد تلویزیون دچار شدهاند. دو سه سال است که میبینیم سریالهای عصبانی و پر تنش را پخش میکنند و با نشان دادن جنگ و دعوا مخاطب را جذب میکنند. معتقدم سینما، نمایش خانگی و رسانهی ملی مکمل یکدیگرند، اگر آنها کارشان را درست انجام بدهند نظام برده است و خانوادهها از تهاجم فرهنگی در امان میمانند.
خبرنگار: تبسم کشاورز
انتهای پیام/