خودنمایی سحابی پلیکان در فضا

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ طبق تصاویری ناسا که سحابی‌های پلیکان و آمریکای شمالی را در کنار یکدیگر نشان می دهد سحابی آمریکای شمالی به علت شبیه بودن به نقشه آمریکای شمال با این نام شناخته می‌شود. البته این سحابی را می‌توان با نام‌های «NGC ۷۰۰۰» و «شارپلس ۱۱۷» نیز شناخت. این سحابی با وسعت ۵۰ سال نوری در فاصله حدود ۲۰۰۰ سال نوری از زمین قرار گرفته است.

این سحابی در سمت چپ تصویر روز ناسا مشاهده می‌شود. در حقیقت این سحابی خطوط گرد و غبار تاریک و مبهمی است که شکل قاره را به خود گرفته‌اند.

در سمت راست درست در سواحل شرقی سحابی آمریکای شمالی، سحابی پلیکان دیده می‌شود. سحابی پلیکان نیز با نام «IC ۵۰۷۰» شناخته می‌شود.

این دو سحابی درخشان حدود ۱۵۰۰ سال نوری از ما فاصله دارند و بخشی از همان ناحیه بزرگ و پیچیده تشکیل ستاره هستند که تقریبا به اندازه سحابی معروف «شکارچی» به ما نزدیک است.

این سحابی‌ها که به عنوان تصویر روز ناسا انتخاب شده‌اند با استفاده از یک دوربین دوچشمی از یک مکان تاریک قابل رویت هستند.

سحابی آمریکای شمالی یک سحابی نشری در صورت فلکی «ماکیان» است. سحابی‌ها ابر‌های عظیمی از گرد و غبار هستند که به علت شرایط محیطی محل مناسبی برای تولد ستاره‌ها هستند. از این رو سحابی‌ها را «زایشگاه ستاره‌ای» می‌نامند. سحابی‌ها عمدتا مملو از گاز هیدروژن و هلیوم هستند که برای تولد ستارگان مورد نیاز است. سحابی‌هایی که در تصویر روز ناسا مشاهده می‌کنیم از این قاعده مستثنی نیستند.

رنگ‌های متفاوتی که در تصویر مشاهده می‌کنید نشان دهنده وجود عناصر مختلف در هر بخش سحابی است. به عنوان مثال، رنگ قرمز نشان دهنده نور گسیل شده توسط هیدروژن موجود در محیط میان ستاره‌ای سحابی‌ها است. نور بنفش از ستاره‌های جوان پرانرژی ساطع می‌شود. در این مقاله درباره یکی از خاص‌ترین سحابی‌های موجود در کیهان به عنوان سردترین ناحیه در عالم مطالعه کنید.

اخترشناسان عقیده دارند میلیون‌ها سال دیگر ممکن است سحابی پلیکان که در تصویر روز ناسا به این صورت قابل مشاهده است، تغییر ظاهر دهد و دیگر نتوان آن را با توجه به ظاهرش با این نام شناخت.

انتهای پیام/