به گزارش برنا؛ اگرچه خشم یک احساس کاملاً طبیعی است، اما وقتی از کنترل خارج شود، روزتان را خراب میکند و کمتر کسی ممکن است بعد از بروز خشم احساس خوبی داشته باشد. ممکن است شما واقعا دلیل موجهی برای بروز خشم داشته باشید، برای جلوگیری از رسیدن به آن نقطه بدون بازگشت، چه میتوان کرد؟ استیسی بی. داترزStacey B. Daughters – دکترای روانشناس بالینی و مدیر آزمایشگاه تحقیقات رفتاری زیستی در مورد اعتیاد و احساسات در دانشگاه کارولینای شمالی- در این مورد راهکارهای زیر را داده است:
راهی برای کاهش سرعت عکسالعمل پیدا کنید
دکتر داترز میگوید: «برای متوقف کردن مارپیچ خشم، باید بین احساسات و اعمال خود فاصله ایجاد کنید. به عبارت دیگر، قطع کردن واکنش خودکار خود به خشم، قبل از اینکه کاملاً بر رفتار شما تأثیر بگذارد، میتواند مفید باشد. مدیتیشن های مختصر (مانند ۱۰ دقیقه یا کمتر) یا تمرینات تنفسی هدایت شده یکی از راههای انجام این کار است، اما اگر تمایلی به این توصیه ندارید، سعی کنید کمی راه بروید. نشان داده شده که فعالیت بدنی باعث کاهش خشم میشود و به شما این امکان را میدهد که فراتر از آن احساسات اولیه خشم، در مورد موقعیت فکر کنید. نیازی به فعالیت شدید نیست. ورزش هوازی متوسط - پیاده روی تند، رقصیدن، مشت زدن و لگد زدن به هوا برای ۲۰ تا ۳۰ دقیقه تمام چیزهای لازم هستند!
ریشههای خشم خود را شناسایی کنید
میتوانید از خود بپرسید که چرا واقعاً ناراحت هستید. خشم یک احساس ثانویه ممکن است باشد و اغلب ما را از احساساتی که مواجهه با آنها دشوار است محافظت می کند. آیا از اینکه آن افزایش حقوق مورد انتظار را دریافت نکردید عصبانی هستید؟ شاید خشم شما را از احساس عزت نفس پایین محافظت میکند یا شاید از اینکه شریک زندگیتان تمام روز تماسها یا پیامکهای شما را پاسخ نداده عصبانی شدهاید؟ در این صورت، خشم شما ممکن است شما را از ترس ناخوشایندی محافظت کند. ترسی که به شما گوشزد میکند آنها واقعاً شما را دوست ندارند یا به طور کلی دوست داشتنی نیستید. ما به جای اذعان به آنچه واقعاً در درون ما می گذرد، آن را به سمت بیرون جهت میدهیم و تبدیل به خشمش می کنیم. کوه یخ خشم میتواند تصویری مفید باشد برای درک اینکه چگونه خشم میتواند سرپوشی برای احساسات زیربنایی ناخوشایند باشدو شناسایی این احساسات و کلاه خود را قاضی کردن میتواند گام مهمی برای آرام شدن شما باشد.
هنگامی که درک بهتری از احساسات اولیهای که در زیر خشم شما نهفته است به دست آورید، به اشتراک گذاشتن آنها با شخص دیگری می تواند بسیار مفید باشد. آسیبپذیر بودن از نظر عاطفی میتواند ترسناک باشد، اما همچنین فرصتی برای رهایی از احساسات فروخورده، کسب اعتبار و نزدیکتر شدن به دیگران فراهم میکند. . به همین دلیل این یک حرکت هوشمندانه است که با یک دوست صمیمی یا یکی از اعضای خانواده – کسی که میدانید صدای شما را میشنود – تماس بگیرید یا با او ملاقات کنید و به آنها بگویید واقعاً چه احساسی دارید. آسیب پذیر شدن (در مقایسه با تخلیه ساده خشم) به احتمال زیاد باعث می شود که احساس کنید دیده و شنیده میشوید، و به کسی متصل هستید.
با این حال، اگر با یکی از نزدیکان خود عصبانی هستید، احتمالاً بهترین زمان برای در میان گذاشتن احساسات خود با او نیست. در عوض، صبر کنید تا کمی بگذرد تا در فضای آرامتری قرار بگیرید و بتوانید احساس خود را بهتر بیان کنید. به جای بر زبان راندن سخنانی که واقعا منظور شما نیست.
اگر اغلب دورههای خشم را تجربه میکنید، دکتر داترز همچنین توصیه می کند که یک دفترچه یادداشت روزانه قدردانی داشته باشید یا به سادگی به چند چیز فکر کنید که بابت آنها خشنود هستید. وقتی شروع به عصبانی شدن می کنید به آنها فکر کنید. یا کارهای کوچک و مفیدی کنید مانند رفتن به یک کافی شاپ یا تماس با دوست بشاشی که همیشه پشت شماست.
او میگوید: «یکی از سریعترین راهها برای کاهش خشم این است که به آنچه قدردانش هستید فکر کنید، زیرا احساس خشم و قدردانی متضاد هم هستند و با هم و در آن واحد در یک ذهن نمیگنجند!