چوبی که دو سر طلاست!

شاید شرایطی که بر وضعیت تئاتر حاکم است شباهتی از دور به اوضاع و احوال سالن های سینما داشته باشد اما بدون تردید باید گفت که  داستان در این دو مدیوم مختلف کاملا متفاوت است چرا که تئاتر و  سالن های تئاتر مستقیما با دست به جیب شدن تماشاگران می چرخد و سالن های سینما گاهی اوقات با اسپانسرها و حمایت ارگان های دولتی  وغیر دولتی نیز می توانند تا حدودی نامحسوس گلیم خود را از آب بیرون بکشند.

در وضعیتی که به دلایل مختلف دیدن تئاتر از اولویت  مردم ، اهالی فرهنگ و هنر و  حتی خانواده تئاتر نیز خارج شده است شک نکنید دوستداران تئاتر که در حال تمرین برای روی صحنه بردن نمایششان بوده اند نیز هیچ انگیزه ای  برای ادامه ندارند چه برسد به آنکه افراد مختلف برای اجرای نمایش های جدید دست به کار شوند و نمایشنامه به دست بگیرند یا تمرینات نمایش های جدید آغاز شود.

واین یعنی نگرانی...

تئاتر به حمایت احتیاج دارد شرایطی که بر اوضاع و احوال تئاتر حاکم است می گوید اگر جزء به جزء عناصر تئاتر از تیم تولید و سالن اجرا و حتی مدت زمان اجرا حمایت کامل وبی چون وچرا نشوند تئاتر تعطیل می شود و ضرر و زیانی که از تعطیلی تئاتر بر سینما و تلویزیون و حتی شبکه نمایش خانگی خواهد خورد بعدها مشخص می شود.

این یعنی تئاتر را در نیابیم ضررش جدی است...

سابقه نشان داده است هرگاه وضعیت تئاتر قوی بوده است و انسجام لازم دراجراهای سالن های نمایش وجود داشته است والبته جشنواره های قوی و غنی تئاتری در کشور برگزار شده است محصول آن معرفی بازیگران و نویسندگان وحتی کارگردانان مختلف به سینما و تلویزیون بوده است که پتانسیل نمایش را نشان می دهد.

این هنر مادر است...

و ما این هنر مادر را امروز دست کم می گیریم و مراقبت نمی کنیم که گویا نمی دانیم چه اتفاقی در راه است . تعطیل شدن سالن های تئاتر یعنی تعطیل شدن فعالیت بخش عمده ای از هنرجویان و علاقمندان تئاتر در کنار حرفه ای ها که در سالن های نمایش سالها عرق می ریزند، وقت می گذارند، مطالعه می کنند و تمرین می کنند تا روزی به ستاره هایی مانند نوید محمد زاده، امیر جعفری، پانته آ بهرام و در سالهای دورتر علی نصیریان ها و عزت الله انتظامی ها و ... تبدیل شوند.

تئاتر را دریابیم....

در خبرگزاری برنا بارها درگزارش های مختلف به این موضوع پرداخته ایم که بازیگری قوی سینمای هر کشور و حتما ایران   ریشه در سالن های تئاتر دارد و این تئاتر است که می تواند قدرت و قوت بازیگری را جلوی انواع دوربین ها  افزایش داده و گرید بازیگری را قوت و قدرت ببخشد.

حمایت از تئاتر به آن معنا نیست که نیازی به حمایت از سینما نداریم طبیعتا سینما نیز به حمایت جدی احتیاج دارد اما وضعیت اقتصادی در سینما و صنعت سینما کمی متفاوت تر از تئاتر است ، تئاتر مظلوم تر از سینماست و مراقبت از وضعیت تئاتر طبیعتا مراقبت از سینما را با خود به همراه خواهد داشت.

افرادی که در سالن های تئاتر فعالیت می کنند شرایط ویژه تری دارند و طبیعتا بخش عمده ای از آنها در صورتی که نتوانند در این محیط فعالیت کنند وشرایط امرار معاش شان مهیا نباشد  به مشاغلی غیر از مشاغل هنری روی می آورند و این یعنی مرگ  هنر.

اتفاقی که رضایت هیچ کس در آن نیست!

انتهای پیام/