ناسا در حال توسعه هوش مصنوعی برای هدایت با استفاده از نشانه های روی ماه است

خبرگزاری برنا-زهرا وجدانی؛ یک مهندس ناسا به ماشینی آموزش می دهد که از ویژگی های موجود در افق ماه برای حرکت در سطح ماه استفاده کند.

الوین یو، مهندس محقق در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرین‌بلت، مریلند، می‌گوید: از نظر ایمنی و برچسب‌گذاری علمی، مهم است که کاوش‌کنندگان دقیقاً بدانند که در کجای ماه قرار دارند. تجهیز یک دستگاه آنبورد به نقشه محلی از هر مأموریتی، چه رباتیک و چه انسانی پشتیبانی می‌کند.

ناسا در حال حاضر با صنعت و سایر آژانس های بین المللی برای توسعه یک معماری ارتباطات و ناوبری برای ماه کار می کند. LunaNet قابلیت های «اینترنت مانند» از جمله خدمات مکان یابی را به ماه خواهد آورد.

با این حال، کاوشگران در برخی از مناطق سطح ماه ممکن است به راه حل های همپوشانی مشتق شده از منابع متعدد برای اطمینان از ایمنی در صورت در دسترس نبودن سیگنال های ارتباطی نیاز داشته باشند.

یو گفت: زمانی که در مورد اکتشاف انسانی صحبت می کنیم، داشتن سیستم های پشتیبان قابل اعتماد بسیار مهم است. وی با داده های مدارگرد شناسایی ماه ناسا، به ویژه ارتفاع سنج لیزری مدارگرد ماه (LOLA) شروع به کار کرد. LOLA شیب‌ها، زبری سطح ماه را اندازه‌گیری می‌کند و نقشه‌های توپوگرافی با وضوح بالا از ماه تولید می‌کند.

الوین یو در حال آموزش هوش مصنوعی برای بازآفرینی ویژگی‌هایی در افق ماه است که با استفاده از مدل‌های ارتفاعی دیجیتال LOLA برای یک کاشف در سطح ماه ظاهر می‌شوند. این پانورامای دیجیتالی را می توان برای مرتبط ساختن تخته سنگ ها و برآمدگی های شناخته شده با آنهایی که در تصاویر گرفته شده توسط یک مریخ نورد یا فضانورد قابل مشاهده است، استفاده کرد و شناسایی دقیق مکان را برای هر منطقه مشخصی فراهم می کند.

مهندس محقق در مرکز پرواز فضایی گفت: از لحاظ مفهومی، مانند این است که به بیرون بروید و سعی کنید با بررسی افق و نقاط دیدنی اطراف، بفهمید کجا هستید. در حالی که تخمین مکان پارک توپ ممکن است برای یک فرد آسان باشد، ما می خواهیم دقت را در زمین تا کمتر از 30 فوت (9 متر) نشان دهیم. این دقت در را به روی طیف گسترده ای از مفاهیم ماموریت برای اکتشافات آینده باز می کند.

با استفاده بهینه از داده های LOLA، یک دستگاه دستی می تواند با زیرمجموعه ای محلی از داده های زمین و ارتفاع برای حفظ حافظه برنامه ریزی شود.  یک کاوشگر ماه می تواند حداکثر تا 180 مایل (300 کیلومتر) از هر مکان بدون مانع در ماه را ببیند. حتی در زمین، فناوری مکان یابی یو می تواند به کاوشگران در زمین هایی که سیگنال های GPS مسدود شده یا در معرض تداخل هستند، کمک کند.

سیستم مکان یابی یو از قابلیت های GIANT (ابزار تحلیل و ناوبری تصویر گودارد) استفاده می کند. این ابزار ناوبری نوری که عمدتاً توسط مهندس گدارد، اندرو لیونیس توسعه یافته بود، قبلاً داده‌های ناوبری را برای مأموریت OSIRIS-REx ناسا برای جمع‌آوری نمونه‌ای از سیارک Bennu دوبار بررسی و تأیید کرده بود .

ترکیب تفاسیر هوش مصنوعی از پانورامای بصری در برابر یک مدل شناخته شده از یک ماه یا زمین سیاره می تواند یک ابزار ناوبری قدرتمند برای کاوشگران آینده فراهم کند.

انتهای پیام/