به گزارش برنا؛ دکتر قاسم برجویی فرد با بیان اینکه هیچ مورد ایرانی و بومی مبتلا به مالاریا در استان بوشهر شناسایی نشده است، افزود: کشورهای پاکستان و افغانستان به واسطه بحرانهای اجتماعی و سیاسی و نبود بهداشت از مراکز اندمیک مالاریا به شمار می روند و همین امر موجب شده بیشتر اتباعی که به ایران سفر میکنند، مبتلا به مالاریا باشند.
وی ادامه داد: بررسیها نشان میدهد هموطنان ایرانی به ندرت به مالاریا مبتلا هستند.
برجویی فرد اضافه کرد: تلاش میشود با استفاده از افراد زبده و حضور آنان در کمپها، مراکز حضور اتباع خارجی، لنگرگاهها و اداره های بنادر و دریانوردی که محل ورود افراد هستند، بیماریابی فعال انجام و مبتلایان به مالاریا شناسایی و تحت درمان قرار گیرند.
وی تاکید کرد: با اقدامات انجام شده در سالهای گذشته برای بیماریابی فعال، کنترل ناقلین، بهبود امکانات و ارتقای علمی تشخیص بیماری در استان بوشهر، در زمان حاضر کانون فعال مالاریا در این استان وجود ندارد.
برجویی فرد اظهار کرد: از آنجا که برای سالها، مالاریا بهعنوان یک بیماری بومی در استان بوشهر مطرح بوده و همواره شرایط لازم برای انتقال این بیماری، شامل دما و رطوبت مناسب، انواع ناقل بیماری و مخازن انگلی (مهاجرین غیرقانونی وارده از مناطق مالاریا خیز) در استان وجود دارد، لازم است مراقبت این بیماری در راستای حفظ دستاوردهای سالهای گذشته با جدیت ادامه یابد.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر ادامه داد: یکی از نکات بسیار مهم در حفظ وضعیت فعلی، تشخیص سریع و بموقع بیماری در افراد علامتدار مراجعهکننده به مراکز بهداشتی و درمانی است.
برجویی فرد افزود: مالاریا یک بیماری انگلی است که از سال های دور در ایران بهصورت بومی وجود داشته و باعث ابتلا و مرگومیر تعدادی زیادی از مردم میشده است.
وی ادامه داد: این بیماری از طریق نیش پشه آلوده به انگل به انسانها منتقل و باعث ایجاد زنجیرهای از انتقال و انتشار بیماری در سطح جامعه میشود.
برجویی فرد ادامه داد: با تلاشهایی که طی بیش از ۷۰ سال گذشته در کشور شده، اکنون ایران به مرحله حذف این بیماری رسیده است، به این معنی که زنجیره انتقال بیماری در کشور قطع شده و با وجود ناقل بیماری در نقاط مختلف کشور، کسی بر اثر گزش پشه به آن مبتلا نمیشود.
وی اضافه کرد: با توجه به اینکه هنوز هم موارد مبتلا به بیماری بهطور مرتب از سایر کشورهای مالاریا خیز وارد ایران میشوند، همواره این خطر وجود دارد که ناقلان موجود در کشور به انگل آلوده شده و دوباره چرخه انتقال بیماری در کانونهای پرخطر ایجاد شود، به همین دلیل ادامه تلاشها برای کشف زودهنگام موارد بیماری و درمان سریع و کامل آنها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.