مردم سریال ایرانی را به ماهواره‌ها ترجیح می‌دهند؟

به جرات می توان گفت بخش عمده ای از مخاطبان شبکه های ماهواره ای با روی کار آمدن پلتفرم ها و البته افزایش تعداد تولیدات در پلتفرم های مختلف فعال در شبکه نمایش خانگی دیگر علاقمند به دنبال کردن سریال های شبکه های ماهواره ای نیستند و یا حداقل می توان گفت بخش عمده ای از مخاطبان آثار در این شبکه ها کاهش پیدا کرده است.

به جرات می توان گفت در تمام این سالها تلویزیون به عنوان رسانه مورد اعتماد خانواده های ایرانی معمولا در لحظات مختلف روز در خانه ها روشن بوده است و مخاطبان مختلفی را در سنین مختلف درگیر خود می کرد چرا که محتویات تولید شده در قاب تلویویون چه در حوزه خبر و چه در حوزه سرگرمی سازی سریال ها می توانست سبد سلیقه ای مخاطب را پر و پیمان کند و البته با افزایش مدیا و تعداد تولیدات نمایشی در کمپانی های مختلف دنیا که مخاطبان متفاوتی را در جهان معطوف خود کرده بود و حتی  در کشور ما نیز صاحب مخاطبان فراوانی شده بود کار را به جایی رساند  که طبیعتا علاقمند بودند سریال های مد نظر خود را از کمپانی های مختلف دنیا در مدیای مختلف تماشا کنند. در حالیکه با راه افتادن سریال سازی در فضایی خارج از رسانه ملی که ویژگی هایی شبیه به سینما داشت و مخاطبش را به سرعت جلب کرد داستان کمی تغییر کرد.

در این میان پای شبکه های ماهواره ای نیز در میان بود و شبکه  های مختلف ماهواره ای نیز در کشور ما و بسیاری از کشورها فعال و پرمخاطب بود که گاه می شد تاثیر تولیدات شبکه های ماهواره ای را بر مخاطبان در رفتارهای اجتماعی و حتی پیام هایی که در شبکه های اجتماعی منعکس می شد حس کنیم.

اخیرا با افزایش تعداد تولیدات در پلتفرم های شبکه نمایش خانگی شاهد این نکته هستیم که بخش اعظمی از مخاطبان شبکه های ماهواره ای و سریال های تولید شده در کمپانی های مختلف دنیا این روزها علاقمند هستند سریال های ایرانی را از پلتفرم های شبکه نمایش خانگی دنبال کنند و این پتانسیل به ما این پیغام را می دهد که نباید از بحث کیفی و کمی تولیدات در پلتفرم ها به سادگی عبور کنیم و البته در تامین مجوز جهت تولید آثار جدید نیز باید به این نکته اذعان داشته باشیم که قدرت گرفتن پلتفرم ها فرصتی است تا مخاطب مان را از دست ندهیم و آن دسته از مخاطبان تلویزیونی که در سالهای اخیر سمت ماهواره ها رفته اند را کماکان نگاه داریم.

در این باره البته زنگ خطری است که به ما این یادآوری را می کند که اگر نمودار تولیدات و کیفیت آثار در پلفترم های شبکه نمایش خانگی دچار خدشه ای شود این اعتمادی را که به سختی به دست آورده ایم از دست می دهیم.

 مسئولین مرتبط با تصویب و تولید آثار در پلتفرم های شبکه نمایش خانگی باید بدانند قدرت گرفتن پلتفرم ها یک فرصت استثنایی است که می تواند در روزگار افت کیفی تولیدات تلویزیونی کمک حال سبد نمایشی مد نظر مخاطب ایرانی باشد پس باید به آن پروبال و قدرت بدهیم  و از این فرصت استفاده کنیم و بهترین های تولیدی را در شبکه نمایش خانگی توزیع کنیم و از فرصت جذب مخاطب نیز در این پلتفرم ها نهایت سود را ببریم.

یکی دیگر از نکاتی که در پلتفرم های شبکه نمایش خانگی مد نظر است پائین آمدن میزان خطوط قرمز و ممیزی هایی است که چه به لحاظ محتوا و چه به لحاظ وجوه ظاهری و فیزیکی بخشی از فیلمسازان و سریال سازان و به خصوص نویسندگان را از  رسانه دور کرد. پس چه خوب است با سعه صدر بیشتری به این نکته توجه کنیم که حفظ مخاطب در اولویت ما است.

اگر با این نگاه که مخاطب ایرانی باید تولیدات داخلی را ببیند و خانواده ایرانی می تواند مخاطب آثار داخلی بر اساس فیلترهای اخلاقی و اعتقادی باشد چه خوب است که این مجوز را به پلتفرم های شبکه نمایش خانگی بدهیم تا با دستی بازتر به سراغ سوژه ها و موضوعات برای سریال سازی بروند و البته در بحث ساختار نیز این فرصت را داشته باشند که با قدرت و توان بیشتری تولید کنند.

طبیعی است که هر چه خط قرمز و ممیزی در تولید آثار نمایشی کمتر باشد میزان ریزش مخاطبی که از آثار تولید شده استقبال می کنند کاهش می یابد و از سوی دیگر تولید کنندگان نیز با  رغبت بیشتری به فعالیت در این عرصه ادامه خواهند داد.

با باز گذاشتن دست تولید کنندگان و به خصوص نویسندگان در پرداختن به موضوعات مختلف ، پتانسیل پلتفرم شبکه نمایش خانگی را که می تواند حتی با ایجاد رقابت برای سازندگان آثار در  شبکه نمایش خانگی موقعیتی جشنواره ای  طور ایجاد کند،  به اتفاق مبارکی در آینده دست پیدا می کنیم.

انتهای پیام/