امید؛ محکم‌ترین پناهگاه مردان کویر/ برهم زدن چرخ با غلبه بر یأس

به گزارش برنا؛ پس امید و امیدواری همان مهمی است که حالا باید در کرمان بیش از همیشه جدی گرفته شود.

با نگاهی به جدول مسابقات و بررسی شرایط تک به تکِ تیم‌های حاضر در پایین جدول به وضوح می‌توان دریافت که هنوز شانس مس کرمان بسیار تا بسیار بالاست برای بقا در لیگ برتر و حفظ سهمیه.

اگرچه تاکنون کم‌شانسی و بد شانسی به بدترین شکل ممکن با مس دست یه یقه شده و به هیچ عنوان حاضر نشده آن روی خود را برای مردان نارنجی‌پوش کویر به نمایش بگذارد اما امید همچنان آخرین سنگری است که فتح نشده باقیمانده است.

مس کرمان بازی با تراکتور را در حالی واگذار کرد که نمایشی زیبا و تماشاگر پسند ارائه داد و هر لحظه از بازی برای این تیم بوی گل می‌داد ولی بخت با نارنجی‌پوشان یار نبود و توپ‌های‌شان سینه دروازه اخباری را نشکافت و به تور دروازه فقط در یک صحنه چسبید.

همه در آن بازی از کیفیت فنی و تاکتیکی بازیکنان مس در برابر تراکتوری که کلکسیونی از مهره‌های مطرح و گرانقیمت را در تیم خود داشت، لذت بردند ولی چه می‌شود کرد با توپی که وارد چارچوب نمی‌شود.

تماشای دقایقی از آن بازی این شور را در همه ما ایجاد می‌کند که این تیم می‌تواند شگفتی خلق کند و بازیکنان آن برای همیشه نام خود را در تاریخ فوتبال کشور و استان کرمان ماندگار کنند.

آن‌ها همان چهره‌های بی‌ادعا و پرتلاشی هستند که تراکتورِ ۴۹ امتیازی را مجبور به عقب‌نشینی کردند و اگر چاشنی شانس با این تیمِ تبریزی یار نبود الان با دست خالی از کرمان، عازم تبریز شده بود.

بیست دقیقه طوفانی مس برابر پرسپولیس هم، آن شور و هیجان ذکر شده در سطور بالا را ایجاد می‌کند اما لازم است به یکدیگر یادآوری کنیم که ما می‌توانیم البته با سلاحی پرقدرت به نام «امید».

دهخدا ادیب و شاعر سرشناس ایرانی در جایی می‌گوید:

«آری دنیا به امید برپاست و انسان به امید زنده است.»

افرادی که به سلاح امید مسلح نیستند زیر ضربات تازیانه‌اش، خرد و نابود می‌شوند ولی باید فرق گذاشت بین امیدواری کسانی که پیوسته در حال سعی، کوشش و مبارزه هستند با امید افرادی که به جای کوشش و تلاش با اوهام و تخیلات خام ضربات تازیانه تقدیر را بر خود هموار می‌کنند. پس بازیکنان مس با تمام توان باید وارد میدان رقابت با ملوانی‌ها شوند و نشان دهند که می‌توانند.

آن‌ها مدیرعاملی را در کنار خود دارند که همانند کوه، پشتیبان و حامی‌شان است و بارها و بارها دیده‌اند که دکتر قرایی برای بازیکنان تیمش و موفقیت‌شان از هیچ تلاشی، فروگذار نخواهد کرد. ضمن اینکه بازیکنان مس کرمان به خوبی می‌دانند که چشمِ افراد بسیاری به این تیم است و دلخوشی همه آن‌ها همین مس و مسابقاتش است که با هر شکستش سرخورده و با هر بردش، شادمان و مسرور می‌شوند پس برای به دست آوردنِ دلِ همان هوادارِ غمگین مس در دورافتاده‌ترین نقطه استان پهناور کرمان هم که شده بازیکنان باید با حفظ روحیه و امیدواری خود برای غلبه بر یأس گام بردارند و ثابت کنند که شایستگی آن‌ها بیش از این حرف‌هاست.

امام علی (ع) می‌فرمایند:

کُن لِما لا تَرجُو أرجى مِنکَ لِما تَرجُو

«به آنچه امیدش را ندارى امیدوارتر باش از آنچه بدان امید دارى»

پس بازیگر اصلی صحنه طی چند روزِ آینده، امید است. امید آخرین سلاحی است که یک مبارز بر زمین می‌گذارد.

بازیکنان مس باید از وضع موجود، تپه‌ای بسازند برای صعود، برای برد و برای کسب موفقیت و نهایتا برای نشاندن لبخند بر لب هوادارانی که تمامِ توجه‌شان به این تیم است.

آن‌ها باید با این ذهنیت در چند روز آتی حرکت کنند که پیش از سحر تاریک است، اما تاکنون نشده که آفتاب طلوع نکند. پس باید به سحر اعتماد کرد.

«از گابریل گارسیا مارکز می‌پرسند: اگر بخواهی یک کتاب صد صفحه‌ای در مورد امید بنویسی، چی می‌نویسی؟ می‌گوید ‌٩٩ صفحه را خالی می‌گذارم. صفحه آخر، سطر آخر می‌نویسم: امید آخرین چیزی است که می‌میرد.»

حالا برای بازیکنان مس کرمان که قطعا همه آن‌ها روزهای تلخ بسیاری را گذارنده‌اند همین مهم، برجسته شود که امید، آخرین چیزی است که می‌میرد.

کادر فنی مس با رهبری فرزاد حسینخانی و بازیکنان تیم با کاپیتانی آرمان شهدادنژاد و همه آن‌ها با مدیریت دکتر علی قرایی با امیدواری برای شکستِ حریف، محکم و استوار قدم بردارند تا سکویی را فتح کنند که شادی و نشاط را برای مردمِ نجیب کرمان به ارمغان می‌آورد.

به هیچ عنوان قصد ندارم، امید واهی دهم چرا که ایمان دارم هنوز هم دیر نیست.

«یأس» در مقابل رجا قرار دارد و در مذمت آن همین بس که گفته‌اند این صفت آدمی را از محبت خدا که ریشه تمامی فضائل و بالاترین آن‌هاست، بازمی‌دارد.

بازیکنان مس کرمان با توکل به خدا، اراده‌ای پولادین و تکیه بر امید، به هدفی که دارند و تعیین کرده‌اند، باید برسند و این بیت را با خود زمزمه کنند:

چرخ برهم زنم ار غیرِ مرادم گردد

من نه آنم که زبونی کَشَم از چرخِ فلک

نویسنده: عرفان امیرخسروی 

انتهای پیام