شکافی عمیق میان سینمای ایران و جهان!

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ آثار ایرانی درخشش ویژه ای در جشنواره های معتبر و مختلف دنیا
داشته اند و این نشانگر آن است که سینمای ایران رو به رشد و حضور در جشنواره های جهانی فرصتی مناسب برای تضمین گیشه های سینمای ایران و مبادرت با سایر کشورهاست.

منوچهر اکبرلو، نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر و پژوهشگر ایرانی در خصوص این موضوع گفت: 

به دلیل تولیدات به نسبت زیاد سینمای ایران، همچنین حضور قابل توجه فیلم های ایرانی در جشنواره های خارجی و همچنین موفقیت های فیلمسازانی چون عباس کیارستمی و اصغر فرهادی، سینمای ایران در دنیا در جشنواره ها شناخته شده است. در مقابل وضعیت اکران که می شود گفت تقریبا ما خارج از ایران فیلمی برای اکران نداریم جز چند فیلم اصغر فرهادی یا حضور در هفته های نمایش فیلم که اکران عمومی محسوب نمی شوند. 

کارگردان نمایش «باغ آرزوها» بیان کرد: اگر منظور افزایش کیفیت فیلم ها باشد می شود گفت فقط انگیزه ها را برای ساخت فیلم های به اصطلاح جشنواره ای بسیار زیاد کرده است، فیلم هایی که به اکران عمومی فکر نمی کنند و صاحب فیلم می داند که فروش قابل توجهی در اکران عمومی نخواهد داشت، نهایت اینکه در چند سانس محدود در گروه هنر و تجربه اکران شود اما این جشنواره ها تاثیری بر فیلم های سینمای بدنه ندارد یعنی فیلم هایی که به قصد اکران عمومی و جلب توجه مخاطب عمومی تولید می شوند. تاثیر سینمای ایران بیشتر از فیلم سازانی است که تحصیلات سینمایی دارند، همچنین فیلمسازان نسل جوانتر و از همه مهم تر تاثیری که از فیلم ها و سریال های مطرح روز دنیا می گیرند.

منوچهر اکبرلو با بیان اینکه تا این لحظه سینمای ایران ویژگی خاصی نداشته تا درخشش ویژه ای داشته باشد، توضیح داد: شاید خلق فضاهای بومی بتواند کمک سینمای ایران سهمی در اکران جهانی داشته باشد منظور از فضای بومی به هیچ وجه ساخت فیلم در فضاها و مکان های قدیمی نیست بلکه ساخت فیلم هایی است که روابط ایرانی در آن به چشم بخورد، بدیهی است که این نوع روایت باید با دانش و شگردهای قابل قبول و رو به رشد سینمای جهان همراه باشد، نکته دیگر آنکه با تقلید از سینمای جهان نمی شود جایگاهی پیدا کرد. به عنوان مثال فیلم های اکشن یا تخیلی یا ترسناک با رشد روز افزون خود در حال پیشرفت هستند بدیهی است شروع به تجربه اندوزی با رسیدن به تولیدات قابل قبول زمان و راه طولانی به همراه خواهد داشت. بنابراین به نظر من باید به سینمای جهانی با روابط و فرهنگ ایرانی فیلم ساخت، کاری که الان مثلا صنعت فیلم سازی در کره جنوبی یا هندوستان انجام میدهند، یعنی شما یک فیلم با حال و هوای کامل هندی یا کره ای می بینید اما با استانداردهای جهانی. 

این کارگردان افزود: نکته دیگر این است که صنعت جهانی فیلم سازی فقط به تماشاگر بیشتر می اندیشد به دلیل اینکه فارسی زبانان محدود به ایران و بخش هایی از کشورهای اطراف ما می شوند، این خودش مانع بزرگی بر سر راه عمومی شدن سینمای ایران است و نکته بسیار مهم بحث تعامل فرهنگی است. 

کارشناس و مجری برنامه هفتگی «مجله تئاتر» ادامه داد: ما در حال حاضر به غیر از فعالیت فردی چند فیلم ساز و تهیه کننده، تعاملی با بازار جهانی فیلم نداریم، آدم های جدی به بازار فیلم ایران نمی آیند و ما نیز به ویژه در بخش دولتی تمایل جدی و اقدام عملی برای همراه شدن با جهان سینما نداریم این همراه نشدن با اقتصاد سینما زیر شاخه ای از همراه نبودن با اقتصاد جهان است. یعنی به دلیل تعامل نداشتن با اقتصاد جهان به غیر از چند کشور محدود طبیعتا نمی توانیم با بخش اقتصاد فرهنگی از جمله سینما تعامل جدی داشته باشیم. تا کنون هم هرچه انجام شده با حضور کمرنگ و محدود و بی سر و صدای بخش خصوصی بوده است. هرجا نهاد های دولتی خواستند این عرصه را مدیریت و کنترل کنند باعث فاصله بیشتر اقتصاد سینمای ایران با آن سوی مرزها شده اند. 

منوچهر اکبرلو در پایان گفت: تنها در مورد فیلم هایی که با سرمایه های کم ساخته می شوند و هدف اصلی آن هم شرکت در جشنواره ها و اکران های محدود یا فروش چند ژانر به شبکه های ماهواره ای باشد، این اتفاق به صرفه است، اما با توجه به دلایل گفته شده برای اکران عمومی این اتفاق رخ نداده و نخواهد داد. 

انتهای پیام/