به گزارش خبرگزاری برنا، جواد محمدی رئیس دانشگاه آزاد استان تهران در گفت وگویی اظهار داشت: اگر استان تهران یک دانشگاه کوچک بود و صرفا 50 هزار نفر ظرفیت داشت، میگفتیم این امکان وجود دارد که ما بتوانیم بیشتر فرهنگ سازی کنیم.
وی ادامه داد: ما در استان جمعیت دانشجویی 360 تا 370 هزار نفری داریم. دانشگاه آزاد استان تهران مثل یک وزارتخانه است. با این تعداد استاد، دانشجو و فناور، ابتدا باید مسائل را احصا کرد، بعد فرهنگسازی کرده و به سراغ آنها برویم. باید به آنها امکانات بدهیم و کمکشان کنیم تا بالا بروند.
رئیس دانشگاه آزاد استان تهران درباره استفاده بیشتز از ظرفیت بخش خصوصی در دانشگاه تصریح کرد: بخش خصوصی بهتدریج دانشگاه را بهعنوان بخش تحقیق و توسعه خود باور میکند. اگر این اتفاق رخ دهد، خود به خود شغل دانشجویی که در بخش تحقیق و توسعه صنعت کار میکند، تضمین میشود. ارتباط بین صنعت و دانشگاه نیز به تدریج برقرار خواهد شد. زمانی در پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیستفناوری به سراغ صنایع رفتیم. به آنها گفتیم شما چه محصولی وارد میکنید تا ما همان را تولید کنیم؟ گفتند ما به این آنزیمها نیاز داریم و وارد میکنیم. به وزارت بهداشت گفتیم: مساله ملی شما چیست؟ مثلا مهمترین عوامل مرگ و میر در کشور چه مواردی هستند؟ بیماریهای قلبی و عروقی و بعد سرطان. گفتیم این یک مساله برای جامعه است و اولویت ما باشد تا زود تشخیص بدهیم و بعد درمان کنیم. به وزارت جهاد کشاورزی رفتیم و مساله آنها را پرسیدیم؛ گیاهان مقاوم به خشکی، کیتهای تشخیص بیماری دام و طیور، تولید دانههای روغنی و... را بهعنوان مسائل ملی به ما اعلام کردند. این رویکرد، رویکرد حل مساله است.
وی ادامه داد: در حوزه سلامت، ژندرمانی یک حوزه کاملا با فناوری بالا بوده و مورد نیاز جامعه است. به زودی جامعه از ما آن را مطالبه خواهند کرد. ژندرمانی برای بیماری تالاسمی، هموفیلی و تشخیص زودرس سرطان در دنیا استفاده میشود؛ این همان مسالهای بوده که جامعه به آن مبتلا است. دانشگاه برای آنها چه کاری میکند؟ آیا اولویتهای دانشگاه شدهاند؟ اگر ما 10 تا 20 هزار موضوع را روی سر دانشگاهها بریزیم و بگوییم آنها را حل کنید، مدیریت مسائل بسیار سخت میشود. منظور من کل نظام آموزش عالی شامل وزارت بهداشت، وزارت علوم و دانشگاه آزاد است. اگر شما از هر دستگاه بزرگ بپرسید مهمترین مساله شما چیست، هر دستگاه نیز 10 اولویت اول خود را اعلام کند، وزارت علوم بگوید مسائل اولویتدار وزارتخانهها اولویت پروژههای ماست و بعد از مدت چهار تا پنج سال بسیاری از مسائل اصلی دستگاهها حل خواهد شد. با این رویکرد، نظام آموزش عالی، اولویتهای ملی را به اولویتهای خودشان تبدیل خواهد شد.
محمدی درباره طرح پایش که در این دانشگاه در حال اجراست گفت: واحد «شهرقدس» صنعت و تجارت، واحد «تهران غرب» صنعت و سلامت، «اسلامشهر» اسکان غیررسمی و بافت فرسوده، «تهران مرکزی» تربیت بدنی و علوم مهندسی ورزش، محیط زیست و... . نکتهای که میخواهم عرض کنم، این است که وقتی به مأموریتها نگاه میکنم، چه میبینم. اگر این مأموریتها همراه با پروژه ملی نباشند، نمیتواند به نتیجه مطلوب برسد. به این نکته توجه کنید. پیشتر نیز عرض کردم. باید بدانید از حرف کلی، نتیجهای درنمیآید. باید این برنامهها را اینگونه مدیریت کنیم. من به واحدها گفتهام و آنها نیز کنار برنامههای ملی، یکسری مأموریت نیز خودشان ارائه کردهاند. من هم گفتم عیبی ندارد. به «آمایش» مأموریت دادیم این مأموریتها را واقعی کند. یک مثال میزنم. مأموریت علوم پزشکی شامل علوم نوین و همگرای پزشکی، مدیریت جامع مراقبت و سلامت، خدمات پزشکی و درمان بیماریها، ارتقای سلامت دهان و دندان و همچنین ارتقای تولید مصرف و کیفیت دارو است. از دل آن چه درمیآید؟ البته این مورد نسبتا خوب است ولی به سختی از درون آن پروژه ملی خارج میشود. پروژه ملی این است که مثلا میگوییم باید به دانشگاه علوم پزشکی، مأموریت بدهم مواد اولیه دارویی کشور را تولید کند؛ موادی که واردات آن، بخش عمده هزینه گردش مالی دارویی را به خودش اختصاص داده است.
محمدی خاطرنشان کرد: برای آزمایشگاه بزرگی که در دانشگاه «تهران شمال» داریم با یکی از افراد بسیار موفق بخش خصوصی مذاکره کردهایم تا مدیریت کل آزمایشگاه را بر عهده بگیرد. شرکتهای بزرگ دانشبنیان که در عرصه تولید موفق هستند را به داخل دانشگاه بیاورد و ما بتوانیم زیستبوم ارتباط صنعت و دانشگاه را برقرار کنیم. از سوی دیگر هم به دانشگاه ما و هم خارج، خدمات بدهد. تلفیق حضور شرکتهای دانشبنیان و ارائه خدمات به دانشگاه و خارج از آن مد نظر ماست. بعد باید زیستبوم مذکور ایجاد شود تا بتوانیم فرهنگ ارتباط دانشگاه و صنعت را جا بیندازیم.
وی درباره افزایش ظرفیت استفاده از فناوری و مولدسازی در دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران گفت: در حوزه فناوری باید بهسمتی برویم که در فناوریهای پیشرفته، مشارکت دانشگاه با بخش خصوصی را فعال کنیم. باید فناوریها و ظرفیتهای خفته را به حالت فعال دربیاوریم. جایی رفتم و بررسی کردم دیدم استاد، فناوری دارد و بهدلایلی ازجمله اینکه با این و آن بد است، فناوری را در کشوی خود گذاشته است. به او گفتم: «فناوری را وسط میز بگذار. اجازه بده ما برویم آن را برای تو تجاری کنیم.» اتفاقا فرد هم میبیند فناوریاش مورد نیاز کشور است. مثلا دانههای روغنی اولویت وزارت جهاد کشاورزی بهشمار میرود. اینجا نه، ولی در جای دیگری نمونه داشتم. باید ظرفیتهای خفته را فعال کنیم، تجاریسازی را بهعهده بگیریم و از دانشگاهیان در این حوزه حمایت کنیم. از ظرفیتی که میتواند گسترش پیدا کند، حمایت کرده و به آن میدان بدهیم تا رشد کند. شورای تخصصی برای این کار تشکیل دادهایم. همین شورا رفته ظرفیتها را به میدان آورده تا حدی که در هفته پژوهش در نمایشگاه به من میگفتند استان تهران در نمایشگاه امسال خیلی بالاتر از سال گذشته بود.
انتهای پیام/