چهاردهمین شماره فصلنامه ˝در دری˝ منتشر شد

چهارهمین فصلنامه "در دری" با نگاهی به فرهنگ مشترك افغانستان، ایران و تاجیكستان به مدیرمسئولی و سردبیری ابوطالب مظفری و با حمایت دفتر ادبیات فارسی زبانان حوزه هنری منتشر شد.

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، این شماره از فصلنامه "در دری" متشكل از بخش های "سر آهنگ"، "یاد یاران"، "فرهنگ و اندیشه"، "ادبیات و هنر" و "وقایع فرهنگ" است .

در بخش "سر آهنگ" مطلبی از سید ابوطالب مظفری با عنوان "بار دیگر ما به قصه آمدیم" آورده شده است. در بخش "یاد یاران" مطالب و مقالاتی با عناوین "جواد خاوری" نوشته محمدشریف سعیدی، "تفنگ را زمین بگذار" نوشته علی پیام، "شبنم به گل و گل به گلستان مزه دارد" نوشته محمدرفیع اصل یوسفی، "هنرمند است و عیار" نوشته حسین حیدر بیگی و... مشاهده می شود.

در بخش "فرهنگ و اندیشه" پیامدهای بیدل گرایی بر ادبیات افغانستان كه گفت و شنودی با دكتر اسدالله حبیب است به چشم می خورد، گفت و گو با حسین پاینده در خصوص نقد ادبی و جایگاه آن در ایران توسط عباس یكرنگی، گفت و گو با گل نظر كلدی شاعر تاجیك با موضوع "این بی خبری، بسیار خبر بدی است" توسط محمدجواد آسمان از دیگر مطالب این بخش به شمار می آید.

"در دری" و "قند پارسی" نوشته شوكت علی محمدی، "در اقلیم برهمن" (هند در چهار پرده ) نوشته علی امیری، "سه گانی ژانر جدیدی در شعر پارسی" نوشته محمدشریف سعیدی، "تحصیلات عالی افغانستان در بوته نقد و نظر" نوشته امان الله شفایی، "نگاهی به فارسی ناشنیده" نوشته محمدكاظم كاظمی، "صنعت طبع و نشر در افغانستان" نوشته علی پیام و ... از دیگر مقالاتی بوده كه در این فصلنامه به چاپ رسیده است.

در ابتدای این فصلنامه بعد از نام ایزد دانا، محمدحسین جعفریان، شاعر و روزنامه نگار مطرح كشورمان در خصوص مجله "در دری" آورده است: مجله "در دری" بناست كه خانه همه پارسی زبانان در تمامی گیتی باشد. هم از آن رو دفتر ادبیات فارسی زبانان حوزه هنری كمر به انتشار آن بست و دست یارانش را در این نشریه فشرد و بی شك از امروز اینجا چراغی روشن است تا همه آن ها كه دل در گرو فرهنگ كهن فارسی دارند و به حكمت های متعالی ادبیات آن عشق می ورزند، زیر نور آن گرد آیند.

وی همچنین در بخش دیگر بیان داشته: بی تردید ادبیات معاصر و امروز در تمام گسترده جغرافیای فارسی زبانان، چون ادب درخشان كلاسیك ما تابناك و پر مغز است. یاران "در دری" بنا دارند پس از این آیینه ای باشند رو به روی آفرینش های ادبی زبان فارسی ایران، افغانستان و تاجیكستان و دیگر جاهایی كه هنوز بسیارند باورمند به این زبان و فرهنگ. آیینه ای باشند رو به روی این غنیمت های جاودان، تا به یاری خداوند از آن ها ابدیتی بسازند.