بارخدایا، توشه رمضانمان را از فضل خود پربار كن

به گزارش خبرگزاری برنا از اصفهان، رمضان ثانیه ثانیه به انتها می رسد و ما مسافران شهر رمضان، در غروب سی امین روز از این ماه عزیز، آخرین خوان دلدادگی خود به معبود را گسترانیده و از نعمت های بی منت ربّی تناول می كنیم كه همواره رحمتش بی حساب شامل حال ما شده است.

عقربه های ساعت لحظه ها را چه زیبا به یادمان می آورد، لحظاتی كه شاید برخی از ما از دست داده و آنچنان كه باید خدای شایسته سبحان را بندگی نكرده باشیم.

می گویند رمضان ماه میهمانی خداست، آری،‌ ما میهمان پروردگاری هستیم كه در این ماه درهای رحمت و بركت خویش را بیش از هر ماه دیگری بر ما باز كرده و به ما فرصت اطاعت و عبادتی مضاعف می دهد.

رمضان را باید روزه ی دل و دست و زبان و چشم و گوش گرفت! دل را جز خدای یگانه اجازه ورود نداده و دست را جز به تمنای پروردگار دراز نكرد.

باید چشم امید به باری تعالی دوخت، زبان را به عبادت بزرگی او گشود و گوش به فرمان پروردگار بود كه تنها او شایسته اطاعت و بندگی و دلدادگی است.

پس بار خدایا، در این واپسین ساعات رمضان ما را دریاب و توشه مان را از كرم و بركت بی انتهای خود پربار كن.

بار الها، اكنون كه از ماه میهمانی ات خارج شده و به شوال نزدیك می شویم ما را به حال خود وامگذار كه ما سخت نیازمند یاری بی منت و همراهی مستمر تو هستیم.

جانمان را به قدرت لایزال خود قوت بده و دلمان را به نور خدایی خود روشن گردان.