این شبکه شبه بافتی می‌تواند همراه با سلول‌های قلب رشد کند و به محققان این امکان را می دهد تا مشاهده کنند که چگونه عملکردهای مکانیکی و الکتریکی قلب در طی فرآیند رشد تغییر می کند. این دستگاه جدید می تواند برای افرادی که در حال مطالعه بیماری‌های قلبی هستند و همچنین کسانی که عوارض جانبی بالقوه سمی بسیاری از داروهای دارویی مشترک را مطالعه می کنند، مفید باشد.
بیماری قلبی عامل اصلی عوارض و مرگ و میر انسان در سراسر جهان است. قلب همچنین نسبت به داروهای درمانی بسیار حساس است و صنعت داروسازی میلیون ها دلار برای آزمایش روی این اندام خرج می کند تا اطمینان حاصل شود که محصولات آنها ایمن هستند. با این حال، راه های نظارت مؤثر در بافت قلبی زنده بسیار محدود است. تا حدودی، این امر به این دلیل است که حسگرهای کاشته شده در قلب زنده بسیار خطرناک هستند، همچنین قلب یک عضله پیچیده است که نیاز به نظارت دارد. جون یائو، استادیار دانشکده مهندسی مهندسی برق و کامپیوتر در دانشگاه ماساچوست، می‌گوید: «بافت قلبی بسیار خاص است. این بافت فعالیت مکانیکی دارد، فعالیت‌هایی نظیر انقباض و آرامش که خون را در بدن ما پمپ می کند که برای این کار به سیگنال الکتریکی نیاز دارد.»
به گفته محققان این پروژه، این سامانه جدید از یک میکروبافت سه بعدی قلبی برخوردار است که در آزمایشگاه و از سلول‌های بنیادین انسان ایجاد شده است. همچنین در ساخت آن از گرافن استفاده شده است که رسانایی بالایی داشته و به دلیل ساختار حساس و کوچکی دارد می‌تواند حتی کوچکترین انقباض‌های عضلانی را ثبت کند. این حسگر بسیار منعطف بوده و می‌توان آن را به صورت غیرتهاجمی در بافت قلبی قرار داد.
انتهای پیام/
