مرگ مجسمه آزادی

گروه بین‌الملل خبرگزاری برنا، همایون برخور: در طول قرن ۲۱ ام، آمریکا همواره خود را به عنوان یک قدیس آزادی بخش معرفی کرده و با ارائه شعار‌هایی پیرامون آزادی بیان و "آزادی" برپایه ارزش‌های دمکراتیک و لیبرال، هر کشور متفاوت و رقبای خود را به نقض حقوق بشر متهم و تحریم‌های گسترده‌ای علیه آن کشور اعمال کرده است. اما این روند به علت آشکار شدن ریاکاری آمریکا درحال تغییر است.

بیش از ۲۰۰ روز از شروع جنگ غزه می‌گذرد و رژیم صهیونیستی برای جبران شکستی که متحمل آن شده است و بازیابی هیمنه و مولفه‌های قدرت از دست رفته خود، با حمایت آمریکا و برخی از کشور‌های غربی، گذرگاه‌های نوار غزه را بسته و در حال بمباران وحشیانه این منطقه است. وزارت بهداشت فلسطین در غزه، تازه‌ترین آمار شهدا و مجروحان تجاوز‌های رژیم صهیونیستی را بیش از ۳۴ هزار نفر اعلام کرده است و به اذعان رسانه‌های غربی، بیش از ۷۰ درصد این آمار را زنان و کودکان فلسطینی تشکیل می‌دهند.

جوانان آمریکایی که جنگ اسرائیل و حماس را در شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌کنند و از بسیاری از تصاویری که می‌بینند وحشت‌زده و خشمگین می‌شوند، با جنبش‌های اعتراضی نظیر اشغال وال‌استریت، زندگی سیاه‌پوستان مهم است، پارک‌لند، جنبش کارگری و کمپین کنترل اسلحه دانشجویان را تجربه کرده و در چنین فضایی رشد کرده‌اند. بیش از هزار کشیش سیاه‌پوست از جو بایدن، رئیس‌جمهور خواسته‌اند تا برای برقراری آتش‌بس در غزه فشار بیاورد و ما شاهد گسترش اعتراضات ضدجنگ در سراسر دانشگاه‌ها هستیم.

اما سیاستمدارن در خواسته خود برای سرکوب دانشجویان و نقض حقوق متمم اول قانون اساسی آنها، یعنی حق آزادی بیان تنها نیستند و مدیران دانشگاه‌ها نیز دانشجویان را به شدت سرکوب می‌کنند. آنها از پلیس خواسته‌اند تا دانشجویان را بازداشت کنند و خودشان نیز ده‌ها نفر از آنها را تعلیق و عده‌ای را به کل اخراج کرده‌اند.

روز یکشنبه هفته گذشته، ریاست دانشگاه کلمبیا اعلام کرد حضور محافظان امنیتی را افزایش می‌دهد. در دانشگاه ییل، حدود ۴۵ دانشجو دستگیر و به تجمع غیرقانونی متهم شدند. در دانشگاه هاروارد، یک سازمان دانشجویی به نام کمیته همبستگی فلسطین به‌دلیل نقض سیاست دانشگاه در جریان تظاهرات تعلیق شد. دانشگاه کالیفرنیای جنوبی هفته گذشته سخنرانی آغازین سال ۲۰۲۴ خود را که «اسنا تبسم»، که آشکارا حمایت خود را از فلسطینی‌ها اعلام کرده بود، برعهده داشت، لغو کرد. ریاست این دانشگاه با استناد به نگرانی‌های امنیتی، اقدام خود را توجیه کرد.

از طرفی، براساس تازه ترین گزارش نیویورک تایمز، در روزهای اخیر، بیش از 200 نفر فقط در 4 پردیس دانشگاهی دستگیر شده اند و تاکنون آزاد نشده اند.

اما تصمیم تعلیق دانشجویان نتیجه معکوس داشته؛ زیرا صد‌ها نفر از اعضای هیات‌علمی در کلمبیا با در دست داشتن بنر‌هایی که روی آن نوشته شده بود دانشجویان را تعلیق نمی‌کنیم، دست از کار کشیدند. هفته گذشته انجمن اساتید دانشگاه آمریکا بیانیه‌ای صادر و تعلیق دانشجویان و دستگیری آنها را محکوم کردند. در این بیانیه آمده ما اعتماد خود را به رئیس‌جمهور و دولت خود از دست داده‌ایم و متعهد می‌شویم که دانشگاه را پس بگیریم.

از طرفی هنگامی که دانشگاه کلمبیا از اقدامات خود با استناد به ناراحتی برخی از دانشجویان یهودی دفاع کرد، ۲۳ عضو هیات‌علمی یهودی از کالج بارنارد و دانشگاه کلمبیا نامه‌ای به رئیس دانشگاه نوشتند و اعتراض خود را به سلاح‌سازی از یهودی‌ستیزی ابراز کردند. 

تاریخ در حال تکرار است

اعتراضات گسترده کنونی، اولین جنبش اعتراضی دانشجویی در آمریکا و اولین تلاش دولت آمریکا برای سرکوب خشونت بار دانشجویان نبوده است. آخرین ورود پلیس به محوطه دانشگاه کلمبیا برای سرکوب دانشجویان، به بیش از ۵۰ سال قبل بازمی‌گردد. آخرین باری که چنین اتفاقی افتاد در سال ۱۹۶۸ بود، زمانی که دانشجویان تظاهرات ضد جنگی علیه دخالت ارتش آمریکا در جنگ ویتنام برگزار کردند. با این حال معترضان و ناظران این تجمعات می‌گویند سرکوب تحصن‌های دانشجویی این‌بار شدیدتر بوده است.

به گفته هلگا طویل سوری، دانشیار مطالعات اسلامی در دانشگاه نیویورک شدت سرکوب بی سابقه است. اینکه چرا پلیس این اعتراضات را به این شکل سرکوب می‌کند را باید در نتایج اعتراضات کلیدی دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا و دستاورد‌های آنها یافت. در واقع نگرانی آمریکا این است که این اعتراضات منجر به ظهور قدرتی اجتماعی شود و درنهایت سیاست مداران  آمریکایی را مجبور کند که صهیونیست‌ها را برای پایان دادن به جنایات‌شان در غزه، تحت فشار بگذارد.

امسال هم مثل سال ۱۹۶۸، بار دیگر ترم دانشگاه به پایان می‌رسد که دانشجویان برای گذراندن تعطیلات به خانه می‌روند و زمان و انرژی بیشتری در اختیار خواهند داشت تا در ماه اوت و به هنگام برگزاری گردهمایی حزب دموکرات، بار دیگر به مانند سال ۱۹۶۸ تظاهرات عظیمی را سازماندهی کنند.

گروه‌های ضدجنگ از هم‌اکنون در حال برنامه‌ریزی تظاهرات بزرگ در این کنوانسیون هستند؛ و از همین حالا می‌توان حمایت قابل توجهی را برای برگزاری چنین تظاهراتی مشاهده کرد. نظرسنجی جوانان هاروارد در بهار ۲۰۲۴ نشان داد که جوانان ۱۸ تا ۲۹ ساله آمریکایی مسائل مهم دیگر را از جمله تورم و مهاجرت مهمتر از درگیری اسرائیل و فلسطین ارزیابی می‌کنند. این نظرسنجی نشان داد که «جوانان آمریکایی از آتش‌بس دائمی در غزه» با نرخ پنج به یک حمایت می‌کنند. براساس نظرسنجی دانشگاه کوئینیپیاک که روز چهارشنبه منتشر شد، ۵۳ درصد از دموکرات‌ها با ارسال کمک‌های نظامی بیشتر به اسرائیل با هدف کمک به اقداماتش در جنگ با حماس، مخالف هستند.

واقعیت این است که دیدن جسد کودکی معلول که در آغوش مادرش مرده، کار آسانی نیست. توجه نکردن به مردم گرسنه‌ای که زیر آتش جنگنده‌های اسرائیلی هستند و تقلا می‌کنند پناهی بیابند، کار آسانی نیست. همه دیده‌اند که چطور جنگنده‌های اسرائیلی کاروانی از کامیون‌های کمک‌های غذایی را زیر آتش گرفتند و چندین امدادگر را کشتند. دیدن خرابه‌های غزه و توجه نکردن به آن کار آسانی نیست.

مردم آمریکا همه اینها را در تلویزیون‌ها و تلفن‌های همراه خود به چشم دیده و می‌بینند. سطح رنج غیرقابل‌قبول است و به نظر می‌رسد که جوانان دانشجوی آمریکایی امسال تابستان خود را با خشم فریاد خواهند زد.

آمریکایی‌ها به‌رغم این‌که مدام صحبت از جریان آزاد اطلاعات و بیان می‌زنند، اما کوچک‌ترین خطری احساس کنند با آن قاطعانه و خشونت آمیز برخورد می‌کنند. اکنون، با توجه به سرکوب خشونت بار و گسترده دانشجویان آمریکایی، این کشور حق و شایستگی خود برای اظهار نظر در خصوص حقوق بشر، حقوق زنان و آزادی بیان را از دست داده اند.

انتهای پیام/