آیه های قرآنی برای رفع چشم زخم

به گزارش برنا؛ برخی از افراد باور دارند در اثر نگریستن افراد شور چشم به انسان، جانوران و اشیا آسیبی وارد می‌شود که به آن چشم زخم می گویند. چشم زخم حالتی غیر اختیاری است که از حسّ حسادت در مواقع بروز خوشحالی، موفقیت، زیبایی، تحسین و… نشأت می‌گیرد اما آیا چشم زخم واقعیت دارد و چشم زخم در قران آمده است، اگر آمده کدام آیه مربوط به چشم زخم می باشد و.... در این مطلب توضیحاتی در مورد چشم زخم در قران آورده ایم.

واژه چشم‌زخم در قرآن نیامده است اما برخی از مفسران آیه «وَإِن یکادُ الَّذِینَ کفَرُوا لَیزْلِقُونَک بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکرَ وَیقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ» (سوره قلم، آیه51) و برخی دیگرآیه67 سوره یوسف «وَقَالَ یا بَنِی لَا تَدْخُلُوا مِن بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُوا مِنْ أَبْوَابٍ مُّتَفَرِّ‌قَةٍ»(و گفت:«ای پسران من، [همه‌] از یک دروازه [به شهر] در نیایید، بلکه از دروازه‌های مختلف وارد شوید.) را ناظر به چشم‌زخم دانسته‌اند.

آیه «وان یکاد»، آیه چشم زخم

علّامه طباطبایی در المیزان واژه اِزلاق در آیه «وان یکاد» را براساس نظر عموم مفسران همان چشم‌زخم دانسته وتصریح کرده که منظور از چشم‌زخم، نوعی تأثیر نفسانی است ودلیلی عقلی برای انکارش نداریم افزون بر این که مواردی هست که قابل انطباق بر چشم‌زخم باشد. (طباطبایی، المیزان، ج19، ص388)

بسیاری از مفسران آیه «وَإِن یکادُ الَّذِینَ کفَرُوا لَیزْلِقُونَک بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکرَ وَیقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ» (سوره قلم، آیه51) را دالّ بر وجود چشم زخم گرفته‌ و در شأن نزول آورده‌اند که مشرکان از مردی شورچشم خواستند، پیامبر‌(ص) را چشم بزند! هنگامی که آن مرد تصمیم به این کار گرفت، جبرئیل آیه «و ان یکاد» را فرود آورد و به‌وسیله آن پیامبر را از آسیب چشم‌زخم نگاه داشت. (رازی، روض الجنان، 1376ش، ج19، ص370)

آیه67 سوره یوسف، آیه چشم زخم

برخی از مفسران، آیه67 سوره یوسف را ناظر به چشم‌زخم دانسته‌اند. آنان در تفسیر آیه «وَقَالَ یا بَنِی لَا تَدْخُلُوا مِن بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُوا مِنْ أَبْوَابٍ مُّتَفَرِّ‌قَةٍ»(و گفت:«ای پسران من، [همه‌] از یک دروازه [به شهر] در نیایید، بلکه از دروازه‌های مختلف وارد شوید.) بر این باورند پسران یعقوب زیباروی، پرشمار و برومند بودند. یعقوب از ترس چشم‌خوردن آنان، توصیه کرد که از دروازه‌های مختلف وارد مصر شوند.( طبرسی، مجمع البیان، 1372ش، ج5، ص380)