ایرج رحمان‌پور هُمای حماسه و حزن/ موسیقی زاگرس‌نشینان از طبیعت جان می‌گیرد

به گزارش گروه فرهنگ هنر برنا؛ ارمغان بهداروند شاعر و پژوهشگر ادبیات به بهانه اجرای ایرج رحمان‌پور پژوهشگر، شاعر و خواننده پیشکسوت موسیقی نواحی لرستان، دهم تیر ماه در تالار وحدت تهران طی یادداشتی نوشت:

 بدر زادبوم ایران، موسیقی، روایتِ هنرمندانه‌ای از زیست مردمان کوه، جنگل، جلگه، کویر و دریاست و این برانگیختی اقلیمی در گذر تاریخ، به تدریج، مختصه‌ اقوامی شده است که هر کدام زبان موسیقایی خویش را آفریده‌اند. به همین دلیل در مکاشفه و مطالعه‌ هر اقلیمی، نسبت محسوسی میان آداب زیستی مردم و چیستی موسیقی برقرار است.

انسان، برساخته‌ بوم‌زاد است و به هر حال وُ احوال، نمی‌تواند از شباهت‌های با سپهر زیستی خود، خالی شود. شباهتی تام و تمام که در جسم و جان متجلی‌ست و به تمایز جغرافیاییِ آدم‌ها و گوناگونیِ حیرت‌آفرین خصلت‌ها وُ فضیلت‌های قومی منجر گردیده است؛ چندان که به دیدن و شنیدن نیز می‌توان به پیش‌بینی زادبوم و موطن فرد نائل شد.

هُمای حماسه و حزن 

شعر و موسیقی در آیین و آداب زیستی اقوام، شکل و رنگ و لحن زیست‌بوم خود را دارد. آوا‌ها و آواز‌هایی که در تنیدگی با طبیعت تولید شده‌اند و در ترسیم و تجسیم معنوی سور و سوگ آدمی قدم برداشته‌اند. این آمیختگی چنان ناباورانه ست که می‌توان همه‌ی وجوه زندگی را در آوا‌ها و آواز‌های اقوام جستجو کرد. شعر و موسیقی در زیست این قوم نشر داشته و به گاه تولد، کار، جنگ، عشق، نیایش و سوگ؛ نمودی تسکین‌بخش و نشاط‌آفرین از خود به جای گذاشته است.

قدمت هنر موسیقی زاگرس‌نشینان  به تمدن کهن ایران بازمی‌گردد

قوم لر از جمله‌ اقوامی است که در میانه‌ سلسه کوه زاگرس زیسته است و پیشینه‌ زبانی این قوم را در پهلوی باستان می‌توان دنبال کرد. قدمت هنر موسیقی در این دیار به تمدن کهن ایران بازمی‌گردد که تجلی آن را بر سفال‌های مکشوفه‌ هزاران سال پیش می‌توان مشاهده کرد. نقوشی از ساز‌ها و رقص مردان و زنان که بر میراث ملموس تمدنی، ابراز تاریخ است.

لرستان امروز نیز، چون تاریخ دیرین خود، موسیقی را گرامی داشته است و گرانمایه‌هنرمندانی را در حوزه‌ موسیقی اقوام معرفی کرده است که علاوه بر لُر زبانان بسیاری از مردم ایران، قطعات ماندگاری از موسیقی لری را در خاطره‌ جمعی خویش محفوظ داشته‌اند که از آن جمله می‌توان به دو تصنیف «دایه‌دایه وقت جنگه» و «بارو بارو بارونه» اشاره کرد.

ایرج رحمان‌پور با عطر و رنگ موسیقی متمایز خویش، چهره‌ روشن‌تری از موسیقی لرستان را به نمایش گذاشته است

استاد «ایرج رحمان‌پور» از گزیده‌کاران موسیقی لرستان است. او را به درستی «حنجره‌ زخمی زاگرس» خطاب کرده‌اند که با عطر و رنگ موسیقی متمایز خویش، چهره‌ روشن‌تری از موسیقی لرستان را به نمایش گذاشته است. این بخت را داشتم که در تیرماه تهران، شنونده‌ هنرنمایی او و گروه جوانش باشم. اجرای برگزیده‌ای از آثار او که در خاطره‌ی جمعی مخاطبانش زنده است و نفس می‌کشد. گرانمایه‌ آثاری که توامان با ارجمندی موسیقی، در حوزه‌ سرایش ادبی ترانه‌هایی که دقیقاً متولد آن جغرافیا و برآیند آداب و آیین و اعتقادات و روحیات مردمانش باشند، اسباب مقبولیت استاد ایرج رحمان‌پور را رقم زده‌اند.

حضور این استاد برتر شعر و موسیقی فولکوریک در تهران چندان که باید قدر نهاده نشده است. به اعتقاد من ارزش‌افزوده‌ این در دسترس بودن باید علاوه بر ساخت و اشاعه‌ موسیقی اقوام، بهره‌مندی ترکیبی در دیگر هنر‌ها هم چون سینما و تئاتر است. این صدا باید قدر دانسته شود و چه تقدیری از این به که هنر قدردان هنر باشد. سلامت و سعادت استاد ایرج رحمان‌پور را از خداوندگار هنر آرزو می‌کنم.

انتهای پیام/