آینده نوجوانان در گرو شبکه‌های اجتماعی

به گزارش خبرنگار علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ اخیرا بعضی از سیاستمداران استرالیایی از درخواست‌های مردمی برای ممنوعیت استفاده از شبکه‌های اجتماعی برای افراد زیر ۱۶ سال در این کشور حمایت کرده‌اند. در حال حاضر، افراد کم‌تر از ۱۳ سال مجاز به استفاده از شبکه‌های اجتماعی نیستند.  

تحقیقات نشان می‌دهد شبکه‌های اجتماعی می‌توانند برای برخی از افراد جوان به‌ ویژه در ارتباط آن‌ها با همسالان و همفکرشان مفید باشد، با این حال دلایل زیادی برای تغییر این رده سنی وجود دارد که قانع‌کننده‌ترین آن شواهدی است که نشان می‌دهد استفاده نامناسب از صفحه نمایش و استفاده از شبکه‌های اجتماعی با تضعیف سلامت روانی کودکان و نوجوانان از جمله افسردگی و اضطراب مرتبط است.

استفاده بیش از حد یا نادرست از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به بسیاری از عوامل سلامت روان آسیب برساند اما آن چه که معمولا مورد توجه قرار نمی‌گیرد، رشد و تکامل هویت است و باید پرسید آیا شبکه‌های اجتماعی می‌توانند این روند را متوقف کنند؟

در سنین ۱۱ تا ۱۵ سالگی، مغز انسان به طور فزاینده‌ای نسبت به توجه و بازخورد همسالانش حساس می‌شود. بخش‌هایی از مغز که مسئول توسعه دیدگاه، قضاوت، تفکر انتقادی و خودکنترلی هستند، تا اوایل و اواسط ۲۰ سالگی به طور کامل بالغ نمی‌شوند.

نوجوانان همیشه خود را با دیگران مقایسه می‌کنند. آن‌ها به دنبال تأیید همسالان خود هستند، زیرا ارزش‌های خود را کشف می‌کنند، شخصیت خود را توسعه می‌دهند و به دنبال ابراز خود هستند اما شبکه‌های اجتماعی بستری را برای نوجوانان فراهم کرده‌اند تا نسبت به افراد بیش‌تری از جمله «اینفلوئنسرها» وسواس داشته باشند.

تمایل یک فرد به انطباق خود با نظر‌های دیگران، اثر باندواگن نامیده می‌شود. این اثر نوعی سوگیری شناختی است که طی آن، فرد عملی را فقط به این دلیل انجام می‌دهد که دیگران نیز دارند همان کار را می‌کنند.

در حالی که بسیاری از محتوا‌های شبکه‌های اجتماعی می‌توانند بی‌ضرر باشند، اما این رسانه‌ها هم مانند دنیای واقعی، سیاسی و قطبی هستند و تحمل کمی برای ایده‌های مخالف دارند.

برخی از نوجوانان ممکن است به ایدئولوژی‌هایی که از طریق سازوکار‌های بازاریابی فضای مجازی به آنها ارائه می‌شود، وابسته شوند یا رویکرد‌های افراط گرایانه‌ای در مسائل مختلف در پیش بگیرند.

هری تریاندیس، روانشناسی که در سال ۲۰۱۹ درگذشت، تفاوت‌هایی را بین خود عمومی و خصوصی که همه ما تجسم می‌کنیم، مطرح کرد.

به گفته وی، بیش‌تر مردم می‌توانند با حفظ نظر‌ها یا ارزش‌های واقعی خود در جمع با یک گروه ناشناخته از مردم ارتباط برقرار کنند.

در دنیای مجازی ۲۴ ساعته، فرصت کم‌تری برای نوجوانان وجود دارد که با نگاه انتقادی درباره آنچه می‌بینند فکر کنند، کاوش کنند و نظر خود را تغییر دهند.

در این دوره جای کمی برای اشتباه‌کردن، آزمایش مرزها، کشف ایده‌ها و تجزیه و تحلیل اطلاعات وجود دارد.

این نگرانی‌ها یکی از دلایلی است که بسیاری از کارشناسان سلامت روان، والدین و سیاستمداران در تلاشند تا دسترسی کودکان به شبکه‌های اجتماعی را محدود کنند.

دوره نوجوانی زمان مهمی برای رشد هویت و ارزش شخصی یک فرد است و این در حالی است که شبکه‌های اجتماعی می‌توانند اثرات مخربی حتی بر افراد بالای ۱۶ سال داشته باشند.

تحقیقات نشان داده که اختلال هویت در نوجوانی (به معنای یک احساس ناپایدار از خود) یک پیش‌درآمد قوی برای بروز اختلالات شخصیتی در بزرگسالی است.

ما هنوز به طور کامل درک نکرده‌ایم که زندگی در شبکه‌های اجتماعی برای رشد هویتی و فردی ما چه می‌کند، اما این حیاتی است که به کاوش در این زمینه ادامه دهیم.

انتهای پیام/