ارجمند: محدودیت سن مبهم‌ترین بند فراخوان جشنواره موسیقی نواحی است/ بندهایی در مسیر تخریب یک رویداد

پیروز ارجمند موسیقی‌شناس، آهنگساز و مدرس موسیقی درخصوص کلیت منطقه‌ای شدن جشنواره موسیقی نواحی و رویکرد آن به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ توضیح داد: جشنواره موسیقی نواحی ایران هم مانند جشنواره کن، جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان و... به نام شهر کرمان شناخته شده است. درطول ۱۵ دوره‌ای که این جشنواره در کرمان برگزار می‌شد هر ساله این شهر میزبانی خوبی داشت. البته این بین ایراداتی هم وجود داشت که عموما به شهر کرمان مربوط نمی‌شد و این مشکلات مرتبط با مسائل فنی دبیرخانه جشنواره در تهران بود. 

وی ادامه داد: متاسفانه برای ساخت و تثبیت جشنواره هیچ اقدامی صورت نگرفت و از این ظرفیت برای گردشگری کرمان هیچ استفاده‌ای نشد و باعث شد که جشنواره موسیقی نواحی سهمی در ارتقا و پیشرفت فرهنگ موسیقی قومی ایران نداشته باشد.

ارجمند با اشاره به تغییر یافتن پایگاه جشنواره موسیقی نواحی بیان کرد: هیچگاه مدیران در مجموعه دفتر موسیقی پاسخ دقیقی به ما ندادند و اعلام کردند که این تمرکززدایی محسوب می‌شود؛ در حالی که می‌توانستند جشنواره را در مناطق مختلف برگزار کنند و یک جشنواره اصلی در کرمان داشته باشند. 

هیچ جای دنیا وقتی برندی شکل گرفته آن را تخریب نمی‌کنند

وی در ادامه افزود: سال پیش که این تمرکززدایی را انجام دادند جشنواره اصلی را در تالار رودکی تهران با ظرفیتی بسیار کم برگزار کردند و همان شد که شاهد جشنواره‌ای بی‌رمق بودیم. در حالی که این رویداد وقتی در کرمان برگزار می‌شد در شان نام جشنواره بود. آیا آنچه که سال قبل پیش آمد اتفاق خوبی بود که مجددا در حال تکرار آن هستند؟ آیا معاونت امورهنری ارشاد آقای محمود سالاری ثمرات سال گذشته جشنواره موسیقی نواحی را بررسی کرده‌اند؟ هیچ جای دنیا وقتی برندی شکل گرفته آن را تخریب نمی‌کنند بلکه مدیریت و تثبیت می‌کنند. قطعا این تخریب برای آقای مرآتی و دوستانشان افتخاری محسوب نمی‌شود. در کل این نقد جدی را به عنوان یک موسیقی‌شناس قومی به جشنواره وارد می‌دانم. 

جشنواره‌ موسیقی نواحی باید توسط بخش خصوصی برگزار شود

ارجمند با اشاره به کارهایی که می‌توان برای تثبیت برندسازی جشنواره موسیقی نواحی داشت؛ تاکید کرد: اشکال اساسی این جشنواره هیئت امنایی نبودن و وابستگی به نهاد و دولت است. اصولا جشنواره‌هایی که وابسته به دولت‌ها هستند با تغییر مدیران دولتی و نبود هیات امنا متخصص و صاحب نام در  هر دوره دستخوش تغییراتی اساسی می‌شوند. بنابراین اولین چیزی که در این جشنواره باید صورت بگیرد این است که از شکل دولتی خارج و توسط بخش خصوصی برگزار شود. 

وی درخصوص حمایت از برگزیدگان این جشنواره در راستای پیشرفت موسیقی نواحی؛ بیان کرد: آیا اگر امروز ما همه دوران‌های برگزاری جشنواره موسیقی نواحی را بررسی کنیم آرشیوی از موسیقی‌ها وجود دارد؟ آیا ما توانسته‌ایم سایتی متمرکز برای جشنواره برپا کنیم؟ مقالاتی که در دوره‌های گوناگون این جشنواره به نگارش درآمده را کجا و چگونه می‌توان خواند؟ هیچ‌کدام از این کارها اتفاق نیفتاده و متاسفانه خروجی جشنواره هیچ‌گاه خوب نبوده است. 

این موسیقی‌پژوه با اشاره به کشف استعدادها در جشنواره موسیقی نواحی بیان کرد: در طی این سال‌ها جشنواره برای استعدادهای گوناگونش چه کارهایی کرده است؟ متاسفانه هیچ‌گاه مدیریتی در کار نبوده است. هرسال شورای سیاست‌گذاری از تعداد اندکی از متخصصان در جشنواره بهره می‌گیرد و افراد جدیدی را به کمیته‌های داوری اضافه نمی‌کند. علاوه بر آن جشنواره در مقابل پرداخت حق‌الزحمه‌ها در پایین‌تر حد ممکن خودش قرار دارد. برخی مواقع بین ۳ تا پنج میلیون به هنرمندان دستمزد داده می‌شود که واقعا توهین‌آمیز و زیر سوال بردن کرامت هنرمندان موسیقی نواحی است. آیا برای کسی که سال‌ها تلاش کرده و استادی‌اش را گذاشته این اعداد و ارقام عادلانه است؟ 

محدودیت سن شرکت‌کنندگان در فراخوان جشنواره موسیقی نواحی یکی از مبهم‌ترین بندهاست

ارجمند با اشاره به بندهای فراخوان ۱۷ دوره جشنواره موسیقی نواحی و نقدهایی که به آن وارد است؛ گفت: یکی از مبهم‌ترین بندهای فراخوان هفدهمین جشنواره موسیقی نواحی این است که افراد شرکت‌کننده باید بالای ۳۰ سال سن داشته باشند. سوال اساسی که این بین پیش می‌آید این است که آیا مرتبت استادی برای یک فرد صرفا با سن و سالش سنجیده می‌شود؟ اگر ما نابغه موسیقی داشته باشیم که ۲۵ سال سن دارد آیا نمی‌تواند در این جشنواره شرکت کند؟ آیا قرار است خلا این بین را با جشنواره موسیقی جوان حل بکنند؟(البته این جشنواره‌ها هیچ ارتباطی به یکدیگر ندارند چرا که جشنواره موسیقی جوان مخصوص تکنوازی و استعدادیابی است.) 

وی در ادامه افزود: علاوه بر آن در بند دیگری تعداد افراد شرکت‌کننده در هر گروه متناسب با هر منطقه سنجیده می‌شود. باز هم این پرسش مطرح می‌شود که اگر در یک فرهنگ قومی، گروهی با ۲۰ نوازنده تکمیل می‌شود باید آن‌ها را حذف کنیم؟ برای مثال اگر گروهی از بلوچستان با ۷ نوازنده کامل می‌شود و بگویند حداکثر تعداد ۳ نفر است باید چه کرد؟ با این بندها آیا در جهت تخریب و تحریف موسیقی محلی گام برنداشته‌ایم؟ متر و معیار این انتخاب‌ها چه کسانی هستند؟

نگاه تحقیرآمیز مدیران به موسیقی نواحی 

ارجمند در پایان گفت: به عقیده من پاسخگو نبودن مدیران در این سال‌ها و نگاه از بالا و تحقیرآمیزی که به موسیقی نواحی دارند موجب این اتفاقات می‌شود. علی‌رغم اینکه از عنوان استاد استفاده می‌کنند اما رفتارشان توهین آمیز است. در کل معتقدم هنوز بهترین دوره جشنواره موسیقی نواحی دوره دبیری احمدرضا درویشی بود که مملو از دوستی بود اما حالا جشنواره‌ای دولتی را شاهدیم که پر از اشتباه است و ظاهرا قرار نیست محفل محدود مدیریت جشنواره موسیقی نواحی در دفتر موسیقی برای حضور همه موسیقی پژوهان قومی باز شود. 

انتهای پیام/