راز بقا در سرمای عصر یخبندان فاش شد

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ مطالعه‌ای گسترده روی دندان‌های فسیلی انسان از عصر یخبندان اروپا نشان می‌دهد که تغییرات آب و هوایی به طور قابل توجهی بر جمعیت‌شناسی انسان‌های ماقبل تاریخ تأثیر گذاشته است.

تیمی تحقیقاتی با استفاده از بزرگترین مجموعه داده‌های فسیل‌های انسانی از عصر یخبندان اروپا، نشان داده که چگونه شکارچیان و جمع‌آورندگان ماقبل تاریخ با تغییرات آب و هوایی بین ۴۷۰۰۰ تا ۷۰۰۰ سال پیش مقابله کردند. بر اساس مطالعه‌ای که در ۱۶ آگوست در مجله Science Advances منتشر شد، جمعیت در سردترین دوره به شدت کاهش یافته و در غرب، اروپایی‌های عصر یخبندان حتی با انقراض مواجه شدند. 

محقق اصلی، هانس راتمن از مرکز سنکنبرگ برای تکامل انسان و محیط زیست در دانشگاه توبینگن (آلمان) روش جدیدی را برای تجزیه و تحلیل فسیل‌ها بر اساس الگوریتم یادگیری ماشین توسعه داد.

حدود ۴۵۰۰۰ سال پیش، اولین انسان‌های مدرن به اروپا مهاجرت کردند و با عصر یخبندان روبرو شدند. این دوره آغاز به اصطلاح "پالئولیتیک بالا" بود. این گروه‌های اولیه به طور مداوم در قاره اروپا زندگی می‌کردند، حتی در دوره "آخرین حداکثر یخچالی" حدود ۲۵۰۰۰ سال پیش، زمانی که یخچال‌های طبیعی بخش‌های بزرگی از شمال و اروپای مرکزی را پوشش می‌دادند.

باستان‌شناسان مدت‌ها درباره تأثیر تغییرات آب و هوایی بر جمعیت‌شناسی شکارچیان و جمع‌آورندگان در آن زمان بحث کرده‌اند. به دلیل تعداد محدود فسیل‌های موجود و حفظ ضعیف مولکولی آنها برای تجزیه و تحلیل DNA باستان، نتیجه‌گیری در مورد تأثیر آب و هوا بر مهاجرت، رشد جمعیت، کاهش و انقراض بسیار دشوار بوده است.

راتمن و تیمش به جای تجزیه و تحلیل چند فرد پراکنده، دندان‌های آنها را بررسی کردند. دندان‌ها سخت‌ترین بافت بدن انسان هستند و بنابراین شایع‌ترین عناصر اسکلتی فسیلی هستند که توسط باستان‌شناسان یافت می‌شوند.

این رویکرد به آنها امکان داد تا مجموعه داده‌های بی‌سابقه‌ای از ۴۵۰ انسان ماقبل تاریخ از سراسر اروپا که دوره‌ای بین ۴۷۰۰۰ تا ۷۰۰۰ سال پیش را پوشش می‌دهد، جمع‌آوری کنند.

محققان بر ویژگی‌های مورفولوژیک دندان تمرکز کردند. این ویژگی‌ها ارثی هستند و می‌توانند برای ردیابی روابط ژنتیکی بین انسان‌های عصر یخبندان بدون نیاز به DNA باستانی به خوبی حفظ‌شده استفاده شوند.

نتایج نشان می‌دهد که از حدود ۴۷۰۰۰ تا ۲۸۰۰۰ سال پیش، جمعیت در اروپای غربی و شرقی از نظر ژنتیکی به خوبی متصل بودند. اما در دوره بعدی، بین ۲۸۰۰۰ تا ۱۴۷۰۰ سال پیش، هیچ ارتباط ژنتیکی بین این دو منطقه پیدا نشد و هر دو منطقه کاهش قابل توجهی در اندازه جمعیت تجربه کردند.

این تغییرات جمعیتی احتمالاً به دلیل تغییرات عظیم آب و هوایی بود که منجر به کاهش شدید دما و تغییر در زیستگاه‌های حیوانات شکارچی و شکارچیان جمع‌آورنده شد.

روش جدید Pheno-ABC برای بازسازی رویداد‌های جمعیتی پیچیده ماقبل تاریخ از داده‌های مورفولوژیکی استفاده می‌کند و می‌تواند در آینده انقلابی در تحلیل فسیل‌ها ایجاد کند.

انتهای پیام/