بخش دوم آشنایی با ملی‌پوشان فوتسال ایران در جام جهانی/ چه کسی به زخم کاری اعتیاد دارد؟

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، وحید شمسایی ۱۴ نفر از برترین‌های فوتسال ایران را برای حضوری موفق در جام جهانی انتخاب کرده که هر کدام از آن‌ها ویژگی‌های خاص اخلاقی در بیرون و درون سالن دارند که شاید مخاطبین فوتسال کمتر با آن‌ها آشنایی داشته باشند. 

مهدی کریمی

متولد: ساوه
تاریخ تولد: 75/11/9
 قد: 176،  وزن: 70
باشگاه فعلی: گیتی‌پسند
شماره پیراهن: 11

این اولین جام جهانی مهدی کریمی است. او جام جهانی قبلی را به دلیل مصدومیت رباط از دست داد، اتفاقی که هنوز با افسوس از آن یاد می‌کند. مسابقات را از خانه دید. مهدی اما قدرتمند برگشت و سال گذشته بهترین بازیکن فوتسال ایران شد. این چپ پای خوش‌تکنیک که با سجاد یوسف‌خواه در بخارا هم اتاق شده از بازیکنانی است که در یک لحظه می‌تواند گره بازی را باز کند.

 او در جام ملت‌های آسیا 2022 در غیاب علی‌اصغر حسن‌زاده و با اجازه مرد باتجربه فوتسال ایران شماره 7 را پوشید اما حالا 11 را به تن می‌کند. شماره‌ای که می‌گوید برایش خوش‌یمن است. 

کریمی باهوش بازی ‌می‌کند، همیشه روی دست بازیکن هم‌تیمی می‌آید و در بازی‌سازی و زدن ضربه نهایی تبجر دارد. در عین اینکه نمی‌شود او را در لیست شلوغ‌های تیم ملی جا داد اما از آن بازیکنانی است که می‌تواند قاب‌های ویژه خلق کند. در جام ملت‌های آسیا بعد از هر گل به سمت عکاس‌ها می‌رفت و با شادی گل‌های خاص قاب‌های به یادماندنی ثبت کرد. 

خودش می‌گوید همیشه شب قبل از بازی تصویرسازی‌هایی می‌کند که معمولاً روز بازی رخ می‌دهد. تصویر ذهنی این روزهای او ایستادن روی سکو در جام جهانی است.
مهدی از حمایت پدرش و زحماتی که او برایش کشید می‌گوید. رونالدو را دوست دارد و برای شروع مسابقات و سوت داور برای دیدار با ونزوئلا بی‎تاب است. مهدی کریمی مطمئن است که در این جام گل می‌زند.

سالار آقاپور
محل تولد: ارومیه
تاریخ تولد: 78/12/17
قد: 169
وزن: 68
باشگاه فعلی: گهرزمین سیرجان
شماره پیراهن: 12

کوتاه قدترین بازیکن تیم ملی یک جنگنده تمام‌عیار است. او در زمان استراحت فیلم می‌بیند و این روزها در بخارا در حال دنبال کردن سریال «زخم‌کاری» است و اهل موسیقی‌های شاد و پر انرژی. چیزی نزدیک به شخصیت خودش که هیچ‌وقت نه در زمین و نه در هتل آرام‌اش نمی‌گیرد. با مسلم اولادقباد هم اتاق است. 

خودش می‌گوید از وقتی که مس سونگون بودم و با مسلم آشنا شدم در همه اردوها با هم هستیم. حتی در روزهای کرونا دو نفری با هم بیرون می‌رفتند و می‌دویدند.
 
سالار به خاطر شوک دادن به بازیکن حریف، از پیش برداشتن و زدن شوت‌های محکم مشهور است. سجده‌های سریع بعد از گلزنی‌اش به یک امضا برایش تبدیل شده. او جام جهانی قبل را در 21 سالگی از دست داد. در آخرین اردوها خط خورد و بازی مشهور ایران و قزاقستان را در خوابگاه مس سونگون با هم‌تیمی‌هایش دیده است. آقاپورپیراهن شماره 12 تیم ملی را به سختی به دست آورده و نمی‌خواهد هرگز آن را از دست بدهد. از لقب «هرکول جیبی» خوشش می‌آید. در باشگاه‌هایش شماره 78 می‌پوشد. سال تولدش و گردنبندی با همین عدد به انگلیسی گردن می‌اندازد.

سالار در عین جنگندگی هر وقت گلری شلیک‌های پای راستش را مهار کند حتماً به او یک «دمت گرم» می‌گوید. او معتقد است برای درخشش در جام جهانی رمز موفقیت «جنگیدن تا آخرین نفس و امید داشتن» است. تیم ایران را در فینال می‌داند و می‌گوید اگر مدال بگیریم مدال جهانی را مثل مدال آسیایی به همسرش تقدیم می‌کند. او در جام ملت‌ها علیرغم مصدومیت با درد بازی کرد و حالا سرحال و قبراق است و بی‌تاب شروع مسابقات.

مسلم اولادقباد 
متولد: کوهدشت/ استان لرستان
تاریخ تولد: 74/9/8
 قد: 175
وزن: 70
باشگاه فعلی: گهرزمین سیرجان
شماره پیراهن: 8

مُسلم یکی از کسانی است که وقت و بی‌وقت در حال تمرین است، حتی در هتل هم گوشه‌ای پیدا می‌کند و با کش تمرین می‌کند. عملاً پرافتخارترین فوتسالیست کوهدشت است. کیوان امرایی که در فوتبال ایران چهره شد همشهری اوست. خودش با احترام بسیار زیاد از وحید امیری هم‌استانی‌اش یاد می‌کند. از خاندان بزرگ «اولاد قباد» است، در واقع بزرگ خاندان آنها در کوهدشت «قباد» بوده و این فامیلی در استان لرستان زیاد شنیده می‌شود.

در باشگاهی تعصبی روی شماره خاصی ندارد  و می‌گوید بازیکن باید به شماره اعتبار بدهد. اما شماره 8 تیم ملی را به عشق امام رضا(ع) می‌پوشد. این دومین جام جهانی مسلم است، او در لیتوانی برای ایران گلزنی کرد و با افسوس در مورد حذف شدن غافلگیرانه در آن تورنمنت حرف می‌زند. 

اولادقباد از خانواده‌ای می‌آید که در کودکی خیلی موافق ورزش کردن حرفه‌ایش نبوده‌اند. خودش می‌گوید حتی همین حالا هم پدرم بیشتر نگران سلامتی‌ام است و با آنکه بهترین بازیکن آسیا شدم و خانواده هم به این افتخار می‌کنند اما کماکان می‌گویند سلامتی تو اولویت است. به ویژه پدرم که ترجیح می‌دهد همین حالا به خانه برگردم.

او استعدادی است که در مسابقات دانش‌آموزی کشف شد. مسابقاتی که دیگر برگزار نمی‌شود. با تیم استان لرستان قهرمان کشور شد و  دیده شد. در 16 سالگی ماهان تندیس قم او را به خدمت گرفت. شهری که فوتسال یکی از محبوبترین ورزش‌هایش است و اولادقباد می‌گوید چون در این استان مربیان به فوتبال تکنیکی اعتقاد دارند، فرصت بیشتری به من داده شد که خودم را نشان بدهم و قدردان مربیان و مردم قم به خاطر حمایت‌هایشان هستم. 

مسلم اولادقباد که در اروپا بازی کرده و با پالما روی سکوی قهرمانی ایستاده و جام باشگاه‌های جهان را هم برده است می‌گوید: من بازیکنان بزرگی را در اروپا دیده‌ام، بازیکنان ما استعداد و تکنیک و مهارت بسیار خوبی دارند، فقط باید به این «باور» برسیم که هیچ چیزی کم نداریم کسی جلودار ما نیست.

بهروز عظیمی 
متولد: تایباد/خراسان
تاریخ تولد: 80/6/3
 قد: 186
وزن: 77
باشگاه فعلی: مس سونگون 
شماره پیراهن: 14

وقتی سال 1395 تیم ملی برای یک مسابقه با بلاروس به مشهد آمد، بهروز 15 ساله خودش را به هتل رساند تا با حسین طیبی عکس بگیرد. 

می‌گوید 7 سال بعد در بازی مقابل ازبکستان با حسین آقا در تیم ملی هم‌بازی شدم و در ترکیب کنارش بودم. حس عجیبی بود اما وقتی تایباد بودم و 7 صبح در مسیر مدرسه با هر چیزی که سر راهم بود فوتبال بازی می‌کردم توی ذهنم در مورد شادی بعد از گلم با پیراهن تیم ملی رویاپردازی می‌کردم و اینکه گزارشگر بازی اسمم را چطور تکرار کند. من دارم رویاهایم را زندگی می‌کنم.

شماره 14 را به دلیل علاقه‌اش به مهدی جاوید می‌پوشد. گلزن بزرگ سابق تیم ملی که با هم در مس سونگون هم‌بازی هستند و عظیمی می‌گوید همیشه برای بهتر شدن کیفیت بازی‌اش از او درس می‌گیرد. بهروز در کنار فیلم دیدن در اتاق، کتاب «قله‌ها و دره‌ها» نوشته‌ی اسپنسر جانسون را می‌خواند. کتابی در مورد استفاده از تکنیک‌ها و راهکار‌های کاربردی برای پیشرفت مثبت در زندگی کاری و شخصی‌.

بهروز عظیمی را به خاطر ضربات سنگین پای چپ، بازی درگیرانه، تکل زدن، نترسیدن و پرس از جلو می‌شناسند. پاس گل دادن را از گل زدن بیشتر دوست دارد و خودش می‌گوید برای سفر دوست دارد به «هرمز» برود اما به خاطر تمرینات و اردوهای ملی و باشگاهی شاید سالی حتی 10 روز هم نتواند خانواده‌اش را از نزدیک ببیند. 

«پشت سرت را نگاه نکن و فقط برو جلو!» این جمله را از وحید شمسایی به عنوان جمله‌ای که به ذهن سپرده تکرار می‌کند. قول می‌دهد اگر با تیم ملی روی سکوی جهانی رفت، با همکاری کمیته آموزش فدراسیون فوتسال، هزینه برگزاری یک دوره دانش‌افزایی با حضور یک مدرس برجسته برای مربیان در شهر زادگاهش تایباد برگزار کند.

انتهای پیام/