بخش اول آشنایی با ملی‌پوشان تیم فوتسال ایران در جام جهانی/ از بمب خنده تا هوادار چاووشی و یگانه!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، وحید شمسایی ۱۴ نفر از برترین‌های فوتسال ایران را برای حضوری موفق در جام جهانی انتخاب کرده که هر کدام از آن‌ها ویژگی‌های خاص اخلاقی در بیرون و درون سالن دارند که شاید مخاطبین فوتسال کمتر با آن‌ها آشنایی داشته باشند. 

به همین دلیل به سراغ آن‌ها رفتیم تا اهالی فوتسال، ورزشکاران و قهرمانان این رشته که می‌خواهند این بار در صحنه جهانی بدرخشند را بهتر بشناسند. بخش اول این سلسله مطالب پیش روی شماست:

باقر محمدی
متولد: قرچک ورامین
70/3/31
وزن: 88
قد: 184
باشگاه فعلی: گیتی‌پسند اصفهان
شماره پیراهن: 1

هم‌بازی‌ها و دوستان او را «مسعود» صدا می‌زنند. در جام ملت‌های آسیا 2024 هم در فینال گل زد و هم جایزه بهترین دروازه‌بان مسابقات را گرفت اما خودش از لقب «آقای کلین‌شیت» بیشتر خوشش می‌آید. دست‌های بزرگی دارد و در جام جهانی لیتوانی مقابل آرژانتین و آمریکا فرصت بازی کردن پیدا کرد. می‌گوید جام جهانی با هر مسابقه دیگری فرق دارد، اینجا حتی ضعیف‌ترین تیم‌ها هم قادرند حریف را غافلگیر کنند.

او تمرین را هم مثل مسابقه جدی می‌گیرد. یکی از شوخ‌ترین بازیکنان اردو است. فقط وقتی که مربیان با او حرف می‌زنند ممکن است کمی آرام بگیرد و بیشتر اوقات در حال سر به سرگذاشتن بقیه است. بمب انرژی تیم!

مهاجم‌ها می‌گویند وقتی مسعود توی دروازه می‌ایستد انگار دروازه را پُر می‌کند. از توپ‌های جام جهانی که در این دو هفته با آنها بازی کرده می‌گوید: احساس می‌کنم توپ را طوری طراحی کرده‌اند که گل‌های بیشتری رد و بدل شود، توپ انگار فر می‌خورد و خیلی سخت می‌شود مهار یک‌ضرب کرد اما برای من هیچ فرقی نمی‌کند، از هیچ بازیکن و حریفی نمی‌ترسم.

با احترام بسیار از علیرضا صمیمی دروازه‌بان سابق تیم ملی یاد می‌کند و می‌گوید دروازه‌بان بسیار بزرگی است و من دوستش دارم. از رضا ناصری و مجتبی نصیری‌نیا هم یاد می‌کند. 
می‌گوید نصیری‌نیا دروازه‌بان شهید منصوری قرچک بود، خیلی تحت تاثیر بازی‌اش بودم، آرزویم این بود بیایم بنشینم روی نیمکت این تیم. ولی رفته رفته توانستم دروازه‌بان اول تیم شوم و به عنوان قهرمانی دست پیدا کنم و 14 سال است در لیگ‌برتر بازی می‌کنم. 

او از کیفش دفترچه‌ای در آورد که پر از دست نوشته بود. می‌گوید می‌خواهم کتابی بنویسم از سختی‌هایی که در زندگی کشیده‌ام. از رنج و روش‌های دوام آوردن. اسمش را هنوز انتخاب نکرده‌ام اما شاید گذاشتم: «هزار راه سخت».

سعید مومنی
متولد: قزوین
71/9/2
وزن: 91
قد: 190
باشگاه فعلی: کراپ الوند
شماره پیراهن: 2

«گلر آرام و کم حرف» تقریباً چیز کم پیدایی است. دروازه‌بان‌ها معمولاً متفاوتند، آنها تنها بازیکنانی هستند که حق دارند با دست توپ را بردارند، بیشتر اوقات مشغول نگاه کردن به بازی دیگران هستند برای همین شخصیت‌های متفاوتی دارند، گاهی جنجالی، ماجراجو، پرهیاهو و ... اما سعید مومنی آنقدر متین و آرام است که اگر ساعت‌ها پیش شما بنشیند بعید است حدس بزنید در عمرش ورزش کرده است چه رسد به اینکه دروازه‌بان تیم ملی باشد.

 او البته حین بازی کردن لازم باشد داد و بیداد هم می‌کند اما اکثر اوقات آرام است یا دارد با هدفون موسیقی گوش می‌دهد تا تمرکز بیشتری بگیرد. چه موسیقی؟ هر چیزی که کمکم کند ذهنم درگیری کمتری داشته باشد.

سعید در جام ملت‌های کویت 5 بازی را کلین‌شیت کرد، تنها در فینال بود که با بدشانسی به ژاپن باختیم. خودش می‌گوید اگر برگردم به سال‌های قبل حتماً در بعضی تصمیم‌گیری‌های حرفه‌ایم و مشورت گرفتن‌ها تجدید نظر می‌کنم. این اولین جام جهانی اوست. می‌گوید تحت تاثیر مصطفی نظری دروازه‌بان سابق تیم ملی وارد فوتسال شده، خودش را مدیون او و البته اصغر قهرمانی می‌داند که علاوه بر بعد فنی، همیشه سنگ صبور بازیکن است. می‌گوید مثل هر انسان دیگری گاهی خسته می‌شود اما وقتی وارد زمین می‌شود، یا توپ فوتسال می‌بیند دوباره انرژی‌اش فول می‌شود. این روزها در زمان استراحت در حال دیدن سریال «داریوش» است. 

سعید عاشق مهار تک به تک است، امسال در لیگ از راه دور موفق به گلزنی شد. در سال 2015 اولین بار با تیم ملی به تورنمنت رفت و قهرمان شد و بعد از آن پای ثابت اردوهای تیم ملی است. او با بهروز عظیمی هم اتاق است. از تایباد تا قزوین، اینجا هیچ فاصله‌ای وجود ندارد وقتی حرف ایران در میان است!

محمدحسین درخشانی
متولد: سنگسر سمنان
قد: 183
وزن: 78
باشگاه فعلی: گیتی‌پسند اصفهان
شماره پیراهن: 5

«آقای دکتر». او را اینطور صدا می‌زنند. یک ورزشکار دانش‌آموخته که همین الان می‌تواند لباس ورزشی‌اش را در بیاورد، کت و شلوار بپوشد و مستقیم برود دانشگاه و تدریس کند. اما در اردو کتاب با خودش نیاورده. می‌گوید همه این سال‌ها کتاب خوانده‌ام و الان بیشتر سریال می‌بینم. «جوکر» و «داریوش» را می‌بیند. برای اینکه گاهی نیاز دارم ذهنم را پرت کنم و از هر استرسی دور بمانم.

درخشانی سال گذشته آقای گل لیگ شد. از بازیکنانی است که انگار توپ او را دوست دارد، جاگیری‌هایش بی‌نظیر است و تک ضربه‌هایش معمولاً به تور می‌نشیند. «استپ-پاس» این سبک بازی‌اش است. بعد از جام ملت‌ها به یک مدرسه در سنگ‌سر زادگاهش رفت و با بچه‌ها دیدار کرد و عکس یادگاری گرفت.

یکی از دغدغه‌هایش خدمت سربازی‌ است و امیدوار به کسب عنوان و معافیت. اهل داد و غر زدن در تمرین و بازی نیست. خودش می‌گوید در دوران بازیگری کاپیتان‌هایی با اخلاق خوب و بد داشتم، برای همین هیچوقت نمی‌خواهم نسبت به بازیکن جوانتر جوری برخورد کنم که حالش بد شود، ولی اگر نکته‌ای باشد در رختکن، اتوبوس یا هتل می‌گویم. 

محمدحسین در کارهای دفاعی هم بازیکن فداکاری است، در قطع توپ و نظم دادن به ریتم بازی موثر است. او جام جهانی قبل در اردوها بود اما در آخر نتوانست به لیست نهایی راه پیدا کند. می‌گوید هنوز هم از یادآوردن دیدار 3-2 مقابل قزاقستان حالش بد می‌شود. بین گل زدن، پاس گل دادن و نجات دادن دروازه، گل زدن را بیشتر دوست دارد. می‌خواهد مدالش را به همسرش تقدیم کند. کسی که دشواری‌های زندگی با یک بازیکن حرفه‌ای را به جان خریده است.

سجاد یوسف‌خواه 
متولد: رامسر
تاریخ تولد: 74/1/28 
 قد: 180
وزن: 72
باشگاه فعلی: کراپ الوند
شماره پیراهن: ۳

این اولین تجربه بزرگ سجاد یوسف‌خواه است. تنها بازیکن تیم ملی که کارمند دولت است! او به خاطر ضربات کُشنده پای چپ‌اش رسماً روبرتو کارلوس تیم است. حتی یک بار با توپ یک دروازه‌بان را از ناحیه صورت به شدت مصدوم کرد. خودش می‌گوید بعد از شوت‌های بد از دروازه‌بان‌ها عذرخواهی می‌کند. 

سجاد چای‌خورترین بازیکن تیم است، در تنهایی و استراحت اردو فیلم‌های ترسناک و هیجان‌انگیز می‌بیند. کارمند بانک است و جام جهانی قبلی را در بانک با همکارانش دیده! کارمند بانک دی تهران است، در بخش خدمات رفاهی منابع انسانی. با مساعدت مدیران بانک و تغییر پست همزمان ورزش حرفه‌ای را دنبال می‌کند. برای همین با احترام بسیار از آنها یاد می‌کند. او البته در بخش ورزشی بانک مشغول شده تا حضور مفیدتری داشته باشد.

از تیرماه سال گذشته به عضویت تیم ملی درآمد، گرچه در جام ملت‌های آسیا حضور نداشت اما اینجاست تا به رویای بزرگش یعنی کسب افتخار با تیم ملی در جام جهانی است. در نوجوانی عکس مسی را روی دیوار اتاقش می‌زده است، به محسن یگانه و محسن چاوشی علاقه دارد.  اطلاعات فوتبالی‌اش از جام جهانی 2002 بی‌نظیر است. یک خوره فوتبال و فوتسال واقعی.

سجاد می‌گوید اگر روی سکوی قرار بگیریم، مدالش را به موسسه توانبخشی دختران کم‌توان ذهنی همدم تقدیم می‌کند. جایی که قبل از سفر به ازبکستان با اشک ترکش کرد و مطمئن است دعای خیر آن بچه‌ها همراه تیم خواهد بود.

انتهای پیام/