تاول آلمانی ها بر تن ایرانی ها

به گزارش خبرگزاری برنا، زخم های حاصل از جنگ هشت ساله عراق علیه ملت ایران از آن نوع زخم های است که ترمیم ناپذیراست. شاید بخشی از این زخم ها تاثیراتی عمیق تر بر روح و جسم کسانی که به نوعی به طور مستقیم با جنگ درگیر بودند گذاشته است. صحبت از حمله شیمایی عراق در طول جنگ هشت ساله به بخشی های از خاک سرزمینی جمهوری اسلامی ایران است.

طبق گزارش رسمی سازمان ملل متحد، رژیم بعث  عراق طی جنگ هشت‌ساله، بیش از ۱۸۰۰ تن گاز خردل، ۶۰۰ تن گاز سارین و ۴۰۰ تن گاز تابون را در قالب بیش از ۱۰۰ هزار گلوله و بمب شیمیایی و در بیش از ۳۵۰ حمله، علیه ایران استفاده کرد.

براساس این گزارش حدود یک میلیون نفر از ایرانیان، در این تهاجم ناجوانمردانه، در معرض گازهای شیمیایی مهلک قرار گرفتند که از این تعداد، بیش از ۱۰۰ هزار نفر، به شدت مسموم شدند و گروه کثیری نیز، بر اثر عوارض ناشی از این اقدام وحشیانه به شهادت رسیدند.

سومار، حلبچه، سردشت نودشه زیر بمباران رژیم بعث عراق 

بمباران شیمایی شهرهای سومار، حلبچه، سردشت و نودشه در مرزهای غربی ایران نمونه ای از اعمال ضد حقوق بشری عراق در استفاده از سلاح های شیمایی در طول جنگ بود. اقدامی که واکنش هیچ کدام از کشورهای مدعی دفاع از حقوق بشر را در پی نداشت.

هزاران کودک، مردم و زن، پیر و جوان در کمتر از چند دقیقه با استشاق مواد شیمیایی میان مرگ و زندگی دست و پا می زدند و ضجه هایشان حکایت از عمق فاجعه داشت.

قربانیان حمله شیمایی عراق به ایران در هیچ دادگاه بین المللی نتوانستند حقوق به حق خود را استیفا کنند چراکه خود این مجامع نیز تحت سیطره قدرت های بزرگی بودند که خودشان عراق را به داشتن سلاح های میکروبی و شیمایی مجهز کرده بودند.

دفاع  آشکار و حمایت غربی ها وآمریکا از رژیم بعث عراق در طول هشت سال جنگ تحمیلی آمریکا آشکار و مبرهن است.

تجیهز صدام به سلاح شیمایی توسط آلمان ها

طبق گزارش «واشنگتن پست و پیپلز وُرد »، حمایت شیمیایی آلمان از عراق در دهه ۱۹۸۰ موضوعی است که اسناد و شواهد متعددی برای آن وجود دارد؛ تا سال ۱۹۸۹، پشتیبانی آلمان از عراق در زمینه تسلیحات شیمیایی سبب شد تا این کشور به بزرگترین تولیدکننده گاز‌های شیمیایی جنگی خاورمیانه تبدیل شود.

بر اساس آماری که در اسناد منتشر شده، شمار شرکت‌های آلمانی تامین کننده تسلیحات شیمیایی رژیم صدام در جنگ با ایران، به رقم ۸۰ مورد رسید که نشان دهنده گستردگی این حمایت است. گزارش ۱۱ هزار صفحه‌ای ارسال شده در سال ۲۰۰۲ برای سازمان ملل، جزئیات نحوه تشویق عراق از سوی شرکت‌های آلمانی برای تولید سلاح‌ها اعم از شیمیایی و معمولی را تشریح کرد.در گزارش مذکور اشاره شده که پس از بمباران شیمیایی مکرر توسط رژیم بعث، اگرچه دولت آمریکا تحت تاثیر افکار عمومی ناچار به کاهش همکاری‌های نظامی خود با عراق شد، اما شرکت‌های آلمانی، به همکاری خود تا زمان شروع جنگ خلیج فارس ادامه داد.

حمایت های دولت آلمان غربی از صدام و در اختیار گذاشتن تکنولوژی و ساخت سلاح شیمیای در آزمایشگاههای این کشور در دوران جنگ تحمیلی با ساخت تأسیسات سعد ۱۶ و قطعات کارخانه شیمیایی سامره مطلبی بود که مجله اشپیگل چاپ آلمان نیز به آن پرداخته و طبق این گزارش «یک عراقی به نام علی قاضی گرفتار زندان صدام می‌شود که با وساطت رئیس‌جمهوری و وزیر امور خارجه آلمان از مرگ نجات پیدا می‌کند. پس از بازگشتش به آلمان با همکاری یک افسر عضو سازمان ضدجاسوسی آلمان غربی، ترتیب صدور یک کارخانه تهیه سلاح‌های شیمیایی به عراق داده می‌شود.

علی قاضی پس از بازگشت به آلمان بلافاصله با کمک یک عضو ارتش سازمان ضدجاسوسی آلمان در شهر هامبورگ شرکت صادرات و واردات تأسیس می‌کند و از طریق این شرکت از «کنسرن معروف فورستای آلمان» وسایل یک کارخانه بزرگ تولید اسلحه شیمیایی را خریداری می‌کند. این کارخانه قادر بود سالیانه یک میلیون و هفتصد و شصت هزار تن مواد شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون مبدل سازد. صدور و حمل چنین کارخانه عظیمی به یک‌باره صورت نگرفت بلکه در قطعات و دفعات متعدد به واسطه ترکیه به عراق صادر می‌شد.

براساس همین گزارش سخنگوی وزارت اقتصاد آلمان غریی در اعترافات خود در این باره گفته است: «یک پروژه نظامی موسوم به «سعد ۱۶» در عراق توسط شرکت‌های آلمانی تحت پوشش یک مؤسسه وابسته به دانشگاه انجام شده است.

اشپیگل تاکید می کند که اینک در عراق در «سلمان پاک» در ساحل رودخانه دجله آزمایشگاه‌های تحقیقاتی تهیه گاز شیمیایی قرار دارد. در شهر «فلوجا» مواد خام اولیه تهیه می‌شود و بالاخره در شهر «سامره» گازهای خردل و گاز عصبی تابون به‌طور انبوه تولید می‌شود. بر اساس این گزارش در هر سه شهر، شرکت‌های مختلف آلمان حضور داشته و در ساختمان و تکمیل این کارخانه از آزمایشگاه تا تولید انبوه سهیم بوده‌اند.»

اطلاعات تحقیقات محرمانه حاکی از آن بود که تأسیسات شیمیایی ساخته شده توسط شرکت‌های آلمانی در سامره عراق اخیراً موفق به تولید مواد شیمیایی بسیار مرگ‌ بار «تابون» و «لاست» هم شده‌اند. کارشناسان آلمانی همچنین متوجه شده‌اند که سه کارخانه فروخته شده آلمانی به عراق قادر به تولید اسید سیائیدریک غلیظ و فشرده بوده است.

بنابر گزارش اشپیگل، شرکت‌های تسلیحاتی آلمانی متعلق به گروه «ام.بی.بی» بیش از آن‌چه تصور می‌رفت در تقویت قدرت نظامی عراق دست داشته‌اند. به طور مثال یک سلاح ساخته شده توسط ام.بی.بی که موج انفجاری آن مشابه با انفجار یک بمب کوچک اتمی است از طریق مصر به عراق فروخته شده است. ام.بی.بی همچنین از طریق شرکت فرانسوی «اویرومیسایل» حدود ۱۰ هزار قبضه موشک ضدتانک سیستم میلان و هات و نیز ۱۰۵۰ موشک ضدهوایی رولاند به عراق فروخته است.

نقش آشکار آلمان در تجیهز صدام به سلاح های شیمیایی طبق گزارش سازمان ملل و همچنین برخی رسانه ها و اعترافات مسئولان وقت این کشور سند تاریخی از دست داشتن این کشور در جنایت های است که علیه ملت ایران صورت گرفته است.

های کودکان حلبچه، نفس های خونین دختر بچه نودشه ای، زخم های مادران سردشتی، ضجه های پیران سوماری که از استنشاق گاز خردل میان مرگ و زندگی دست و پا می زدند ننگ تاریخ است بر تن متعفن آلمانی ها.

انتهای پیام