احسانی: «بلوط» انگیزه ساخت مستند «ایل من بهمئی» شد

محمد احسانی؛ کارگردان مستند «ایل من بهمئی» که در بخش مسابقه کوتاه هجدهمین جشنواره فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» حضور داشت در گفتگو با خبرنگار برنا، درباره داستان این مستند گفت: مستند «این من بهمئی» درباره یکی از کهن‌ترین ایل‌های ایران یعنی بهمئی‌ است که در استان کهگیلویه و بویراحمد زندگی می‌کنند. این مستند به وضعیت امروز ایل در مقایسه با گذشته باشکوهی که تقریبا دیگر چیزی از آن باقی نمانده است،

وی درباره شکل روایت داستان توضیح داد: فیلمنامه این مستند شخصیت‌محور نیست یعنی شخصیت خاصی از اهالی ایل را سوژه قرار نداده‌ایم بلکه به‌طور کلی وضعیت امروز این اقوام به نسبت گذشته باشکوه آنها را توسط تصاویر آرشیوی بررسی می‌کنیم. البته صحبت‌های تعدادی از افرادی که از گذشته ایل باخبر هستند، در مستند وجود دارد، همچنین روایت داستان برعهده شخصی است که به عنوان راوی به گذشته ایل می‌پردازد.

کارگردان «وقتی که دارکوب‌ها می‌روند» درباره مشکلاتی که افراد ایل‌نشین با آن سرو کار دارند، مطرح کرد: زندگی اقوام ایل‌نشین با کوچ آمیخته شده و شکوه آن به کوچ نشینی است، اما از وقتی با مسائلی مانند شرایط اقلیمی، تغییرات آب و هوایی و خشکسالی پی‌درپی مواجهه شدند، باعث شده است به یک جا نشینی روی آورند، این موضوع‌ها اقوام ایل را از زیست اصلی خود دور کرده و استحکام اجتماعی‌شان را از بین برده است. در مستند «ایل من بهمئی» فروپاشی اجتماعی- اقتصادی‌ای را که در مدت کوتاه نیم قرن از بین رفته است، به تصویر کشیده‌ایم.

این مستندساز با اشاره به اینکه مستند‌های محیط‌زیستی و مردم‌شناسانه نیازمند تحقیق و پژوهش بسیاری هستند و نمی‌توان آنها را با مستند‌های دیگر مقایسه کرد، درباره شیوه انتخاب ایده این کار بیان کرد: سال‌ها در حوزه محیط زیست و مشکلات عشایر و کوچ فعالیت داشته‌ام و به دلیل علاقه‌ام به موضوعات مردم‌شناسی این سوژه را انتخاب کردم. البته فیلم «بلوط» مرحوم نادر افشار نادری نیز انگیزه من برای ساخت این فیلم را بیشتر کرد.

وی در پایان با اشاره به اینکه این مستند نوامبر امسال مورد تجلیل ویژه هیات داوران فستیوال فیلم‌های مردم‌شناسی ویزانتروپ صربستان قرار گرفت، از حضور خود در هجدهمین جشنواره «سینما حقیقت» صحبت کرد: از این که این فیلم به جشنواره راه یافته است و می‌توانیم برای تماشاگران داخل کشور به نمایش بگذاریم، خوشحالم. هرچقدر کار‌های نمایشی مانند مستند، فستیوال و جشنواره در داخل کشور بیشتر باشد، بهتر است؛ در حال حاضر تنها جشنواره جدی و حرفه‌ای مستند در ایران «سینما حقیقت» است که فضای خوب و صمیمی دارد و هر سال پاتوق فرهنگی برای فیلمسازان و هنرمندانی است که در طول یک هفته دور هم جمع و از کار‌های یکدیگر باخبر می‌شوند.

انتهای پیام/