در مسیر روشنگری و حقیقت: پاسخی عقلانی به نوشتاری سراسر اتهام

به گزارش خبرگزاری برنا از مازندران ، در روزگاری که قلم می تواند پلی باشد به سوی رشد و هم فکری، تأسف بار است که گاه به ابزاری بدل می شود برای تخریب، تهدید و پاشیدن بذر کینه ... اخیرا نوشته ای خوانده ام که در آن به عالم فرزانه ای بی محابا تاخته است .

هر چه در متن آن کاوش نمودم به این باور رسیدم که مجموعه این نوشته، نه تنها خالی از منطق و انصاف است؛ بلکه سرشار از فرضیات بی پایه و اتهاماتی است که به روشنی از عدم آگاهی و نیت های مغرضانه نگارنده حکایت دارد.

در این نوشته به موقعیت ( جایگاه ) و ثروت این شخصیت پاک نهاد اشاره شده است. باید گفت که ثروت و موفقیت نتیجه تلاش است نه تهمت ادعای ثروت فراوان که صد البته دروغ و تهمت است اگرچه با لحنی تحقیر آمیز بیان شده اما در واقع تنها می تواند نشانه ای با شد از تلاش مستمر مدیریت صحیح و استفاده عقلانی از فرصت ها ... موفقیت هر فرد نتیجه سالها کوشش، تجربه و تحمل چالش هاست نه امری اتفاقی و نه سهمی که باید به کسی داده شود.

فرهنگ جبری و نادیده گرفتن عمق اندیشه اینکه کسی با بی خبری از مفهوم فرهنگ جبری که خود مفهومی پیچیده و بومی ست دیگران را متهم به بی فرهنگی کند، بیش از آنکه اتهامی با شد، پرده ای ست بر جهل خود او... احترام به ریشه های فرهنگی و تعامل با سنت ها نیازمند فهم و درک است نه شعار و تمسخر... رابطه برادرانه با شخصیت منتخب ملت: افتخار یا تهمت؟

در دنیایی که روابط انسانی بر اساس احترام، هم اندیشی و هدفهای مشترک شکل می گیرد، ابراز دوستی با مردم از جمله با مقام مسئول ملت امری طبیعی و گاه ضروری است. سوء برداشت از این روابط و تبدیل آن به ابزار تهمت زنی تنها نشان دهنده افقی محدود و ذهنی بیمار است.

پذیرش مسئولیت و نوکری مردم و کسب رضایت عامه در نتیجه تلاش و مجاهدت صادقانه و عالمانه، سبب افتخار فردی می باشد و این رضایتمندی حاصل اعتماد عمومی است که با رأی اعتماد نهادها و مردم شکل می گیرد، نه لطف کسی و نه انتظار سهمی از آن ...

 کسانی که گمان می کنند شایستگی، مردم داری و تلاش خستگی ناپذیر در راستای منافع آحاد مردم با بده بستان های شخصی تعیین می شود، بهتر است مفاهیم مسئولیت، وظیفه مداری و عدالت را دوباره مرور کنند.

 در پایان این نوشتار بیش و پیش از آن که پاسخی به نوشته ای کینه توزانه با شد، تلاشی است برای بازگرداندن بحث ها به مسیر عقلانیت، احترام و انصاف، قلم باید مروج فهم با شد نه فتنه و سخن باید برافرازنده ی حقیقت باشد نه پوشاننده ی آن ... ه

مچنین در پایان می توان گفت که هر فردی که در مسیر خدمت به انسانیت و تعالی جامعه گام بردارد، باید مورد حمایت و قدردانی قرار گیرد چرا که هیچ چیز به اندازه حفظ و ارتقاء ارزش های انسانی همچون صداقت، احترام و شرافت نمی تواند جامعه را به کمال برساند.

انتهای پیام