مسیر مراقبت از خود را از کجا شروع کنیم؟

به گزارش برنا، گاهی جهان آنقدر پرسروصدا و پرتوقع می‌شود که ما تنها صدای اجباریِ "بایدها" را می‌شنویم و نجوای قلبمان در هیاهو گم می‌شود. در این روزها، می‌خواهد یادآورِ صدای آرامش‌بخشی باشد که فریاد می‌زند: "اشکالی ندارد اگر گاهی نباشی. اشکالی ندارد اگر نیاز به استراحت، گریه کردن یا حتی فریاد زدن داشته باشی."

یادمان باشد، قوی‌ترین و شجاعانه‌ترین کار ممکن، گاهی همان اعتراف به خستگی و درخواست کمک است. شجاعت در این است که بپذیریم بار سنگین است و ما برای ادامه دادنِ مسیر، به یک دست یاری‌گر نیاز داریم.

اما این مسیر مراقبت از خود را از کجا شروع کنیم؟

از همین حالا، با یک نفس عمیق: کاری که همین لحظه می‌توانید انجام دهید.

از قدردانی از خود: از تشویق خودمان به خاطر همه‌ی قدم‌های کوچک و بزرگمان شروع می‌کنیم.

از شکستن زنجیرهٔ شرم: شرم از بیان احساسات واقعی‌مان را کنار می‌گذاریم. غم، ترس و خستگی، بخشی از وجود انسان است.

از ایجاد حریم‌های سالم: با شجاعت به چیزهایی که آرامش‌مان را می‌دزدند "نه" می‌گوییم.

از پیوند با دیگران: گاهی یک گفت‌وگوی ساده با یک دوست یا مشاور، سبک‌بارمان می‌کند.

ما در "مفدا کاشان" باور داریم که شما تنها نیستید. بیایید با هم، زنجیرهٔ مهربانی و حمایت را تکمیل کنیم. بیایید جامعه‌ای بسازیم که در آن، پرسیدن "حال تو چطور است؟" صمیمانه‌ترین عبارت ممکن باشد و شنیدن پاسخ "خوب نیستم"، نه پایان یک گفت‌وگو، که آغاز یک دل‌سپردگی مهربانانه باشد؛ آغازی برای شنیده شدن، بدون ترس از قضاوت.

به یاد داشته باشیم: سلامت روان مقصد نهایی نیست، مسیری است که هر روز در آن گام می‌گذاریم. بیایید در این مسیر، همسفر یکدیگر باشیم.