سیاست فشار و ترغیب ترامپ در قبال ایران

به گزارش برنا، ترامپ ضمن تأکید بر دست دوستی ایالات متحده تلاش کرد ایران را به عنوان مولفه‌ای کلیدی در ایجاد صلح گسترده در منطقه معرفی کند. او در اظهارات خود ایران را به‌عنوان کشوری «ضروری برای توافق درباره غزه و حماس» دانست و مدعی شد که فشار بر مراکز هسته‌ای ایران و تحریم‌های سنگین، زمینه دستیابی به این توافق تاریخی را فراهم کرده است. رئیس‌جمهور آمریکا ادعا کرد که ایالات متحده و اسرائیل هیچ دشمنی با مردم ایران ندارند و هدف تنها زندگی در صلح است.

تهران در واکنش به دعوت مصر برای حضور در نشست صلح غزه در شرم الشیخ، پاسخ منفی داد. منابع دیپلماتیک ایرانی در این باره تصریح کردند که حضور در این اجلاس، مشروعیت‌بخشی به فرایندی است که تحت هدایت و طراحی آمریکا شکل گرفته و در شرایط فعلی، با توجه به حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران و فشار تحریمی اروپا، ورود به گفت‌و‌گو‌ها نمی‌تواند از موضع برابر باشد.

با این حال، ایران همچنان اعلام کرده است که آماده بررسی هرگونه ابتکار منصفانه، متوازن و متقابلا سودمند از سوی آمریکا برای پیشبرد مذاکرات بر سر برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز خود است. تحلیلگران بر این باورند که اظهارات ترامپ در این مرحله، ترکیبی از فشار و ترغیب است: از یک سو تلاش می‌کند ایران را به میز مذاکره بازگرداند و از سوی دیگر با گره زدن هرگونه ابتکار صلح خاورمیانه به نقش ایران، تهران را به‌عنوان مهره‌ای کلیدی معرفی کرده و فشار روانی و دیپلماتیک بر آن را افزایش می‌دهد. این رویکرد، پس از یک دوره سکوت کوتاه ترامپ و حملات مستقیم آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران، نشان‌دهنده استراتژی جدید واشنگتن است که در آن «صلح در خاورمیانه» به ابزار فشار و بازگشت ایران به مذاکره تبدیل شده است.

برخی تحلیلگران داخلی معتقدند که عدم حضور تهران در نشست شرم الشیخ، بازتاب تنش تاریخی بین ایران و ائتلاف تحت رهبری آمریکا است و هرگونه حضور در چنین نشست‌هایی، بدون تضمین شرایط برابر، می‌تواند قدرت چانه‌زنی ایران را تضعیف کند. از منظر تهران، تنها راه تعامل مستقیم با آمریکا ارائه ابتکار عملی، متوازن و قابل قبول است که بتواند منافع ملی کشور را تأمین کند و مذاکره را از زیر فشار و تهدید خارج سازد.

این وضعیت نشان می‌دهد که آمریکا با استفاده از کارت صلح خاورمیانه، به دنبال ایجاد فضا برای فشار و چانه‌زنی با ایران است، در حالی که تهران همچنان با احتیاط کامل، بر شرط‌های متقابل و منافع ملی خود تأکید دارد و ورود به گفت‌و‌گو را تنها در شرایط مساوی ممکن می‌داند. این تقابل دیپلماتیک، ماهیت واقعی روند مذاکرات آتی ایران و آمریکا و امکان دستیابی به توافق‌های منطقه‌ای را پیچیده‌تر کرده است.

انتهای پیام/