احسان حدادی: دکتر روحانی نگاه دنیا به ایران را تغییر داد/ شادی هایم خودجوش است

به گزارش سرویس ورزشی برنا، بی تردید مرد سال 93 او بود. مردی که همه کار کرد؛ از تکرار طلای بازی های آسیایی اینچئون گرفته تا اهدای این مدال به دکتر روحانی. مردی که به طلاهای تکراری اش عادت کرده ایم. مثل یک موتیف دلنشین که از تورنمنتی به تورنمنت دیگر تکرار می شود. احسان حدادی در نظرسنجی خبرگزاری برنا به عنوان مرد سال عرصه ورزش انتخاب شد. حدادی در گفتگو با برنا از سال 93 و فراز و نشیب هایش و البته سال 94 می گوید.

سال 93 برای احسان حدادی چه طور گذشت؟

متاسفانه سال 93 زیاد برای من جالب نبود. به غیر از طلای بازی های آسیایی اینچئون اتفاق خوب ورزشی دیگری برای من رخ نداد. مصدومیت های مکرری برای من پیش آمد که نتوانستم عملکرد خوبی در مسابقات دایموند لیگ داشته باشم. در نهایت خیلی خوشحالم که سال 93 به پایان رسید.

تکلیف انتخاب سرمربی جدیدت هم خیلی پیچیده شده است. سرانجام چه زمانی مربی جدیدت را معرفی می کنی؟

قرار بود با آقای بوخنسوف که پیش از این هم سرمربی من بود کار کنم که به دلیل بیماری ای که برایش اتفاق افتاد؛ قراردادمان منتفی شد. در حال حاضر با چند مربی در حال مذاکره هستم ولی بین آن ها یک مربی استرالیایی با کارنامه شانس بیش تری برای همکاری با من دارد. ان شا... در اردوی آمریکا با او صحبت های نهایی را انجام خواهم داد.

واقعا تا چه اندازه داشتن یک مربی برای کسی که سه بار بازی های آسیایی را برده و نقره المپیک را هم در کارنامه دارد؛ اهمیت خواهد داشت؟

نقش سرمربی برای من اهمیت بسیار زیادی دارد. چرا که پرتاب دیسک تلفیقی است از ورزش و علم. این رشته هر روز در حال پیشرفت است و باید ورزشکار به روز باشد تا بتواند به موفقیت برسد. اصلا دلیل نمی شود که به دلیل مقام های قبلی ام به دنبال مربی نباشم. اتفاقا به دنبال کسی هستم که حسابی بر من سخت بگیرد و حتی گاهی اوقات تنبیهم کند و اگر غیر از این باشد؛ خودم او را اخراج خواهم کرد.

با اهدای مدال خود به دکتر روحانی حسابی خبرساز شدی. انگیزه ات از اهدای مدال به رئیس جمهور چه بود؟

اهدای مدال من به دکتر روحانی کاملا یک تصمیم شخصی بود. من با علاقه قلبی این کار را انجام دادم چرا که اعتقاد دارم با حضور دکتر روحانی فضای کشور کاملا تغییر کرده و امید در ایران جاری شده و نگاه دنیا به ایران را مثبت کرده است. این یک ادعا نیست. من در طول سال برای حضور در تورنمنت های مختلف و اردوهای خارجی به کشورهای فراوانی سفر می کنم و تغییر را کاملا احساس می کنم.

مهم ترین هدف شما در سال 94؟

بدون شک مهم ترین هدف من و تنها تمرکزم بر روی گرفتن سهمیه المپیک ریو خواهد بود. همچنین در درجه دوم دوست دارم در مسابقات لیگ الماس و کسب مقام های در خور نام ایران کسب کنم.

اصولا شخصیت احسان حدادی بسیار جدی به نظر می رسد. اما در میدان مسابقه و بعد از پرتاب هایت خوشحالی های جالبی از خود به نمایش می گذاری. این خوشحالی ها برنامه ریزی شده است یا نه؟

نه. اصلا از پیش برنامه ریزی شده نیست. آن قدر در زمان مسابقه تحت تاثیر جو ورزشگاه هستم که اصلا متوجه حرکاتم بعد از پرتاب هایم نیستم و همگی خودجوش و به یک باره به وجود می آید.

شاید اگر در یک کشور دیگر به دنیا آمده بودی، امکانات بیش تری در اختیارت قرار می دادند و به موفقیت های بیش تری دست پیدا می کردی. پشیمان نیستی که برای ایران پرتاب می کنی؟

اصلا. به هیچ وجه حتی به آن فکر هم نمی کنم. این کاملا درست است که اگر من در کشور دیگری چون آلمان زندگی می کردم و امکانات زیادی در اختیار من هم قرار داده می شداما طلای من در مسابقات جهانی زیاد جلوه پیدا نمی کرد و هیچ کس از آن شگفت زده نمی شد ولی وقتی در ایران و با این امکانات کم این اتفاق می افتد، ارزش آن در جهان بسیار بیش تر خواهد بود. گذشته از آن به بودن در ایران و پرتاب کردن برای کشورم به خودم می بالم و هیچ وقت از انتخابم پشیمان نخواهم شد و به جایش به آن افتخار می کنم.

به طلای المپیک ریو فکر می کنی؟

صد در صد. من در المپیک لندن هم تا آستانه قهرمانی پیش رفتم و با 7 سانتی متر اختلاف طلا را با نقره عوض کردم. مطمئنا در ریو انگیزه مضاعفی برای کسب عنوان قهرمانی خواهم داشت.

به عنوان آخرین سوال. احسان حدادی از اینکه رشته هایی مثل هندبال و فوتبال را رها کرد و به پرتاب دیسک روی آورد پشیمان نیست؟ آیا به نظرت اگر در این رشته ها ادامه کار می دادی حداقل از لحاظ مالی به موفقیت بیش تری نمی رسیدی؟

به هر حال این اجتناب ناپذیر است که اگر به سمت فوتبال می آمدم از لحاظ مالی شهرت و موفقیت بیش تری بدست می آوردم اما من به پرتاب دیسک علاقه بیش تری داشتم و اصلا از اینکه به سمت آن آمدم پشیمان نیستم. در ضمن اگر همین الان تصمیم بگیرم دروازبان شوم به راحتی و با یک ماه تمرین به سطح اول فوتبال ایران خواهم رسید.