پولادگر: لیگ تکواندو قهرمان ساز است/ به آرامش فکری نیاز داریم

رییس فدراسیون تکواندو از مشکلات سال قبل از المپیک می گوید و نشانه های این روزها را خوب نمی داند. پولادگر همچنین در این گفت و گو از مهاجرت تکواندوکاران به کشورهای دیگر و چرایی این اتفاق صحبت های زیادی را به میان می آورد و در خصوص قانون تابعیت ورزشکاران اطلاعات تازه ای می دهد.

به گزارش سرویس ورزشی برنا، سید محمد پولادگر، در گفت و گویی یک ساعته با سایت فدراسیون تکواندو از حاشیه ها و اتفاقات سال 93 گفت. او از نتایج سال 93 تکواندو راضی است اما معتقد است؛ 94 سال برداشت تکواندو خواهد بود.

*سال 1393 برای تکواندو چطور بود؟

- 93 سال شلوغ و پر مسابقه ای برای تکواندو بود، مدالهای طلای ما در این سال افزایش پیدا کرد. خصوصا تعداد طلاهای ما در مسابقات گرندپریکس و بازیهای آسیایی اینچئون که بهترین نتیجه تاریخ تکواندو بود. همچنین مدالهای خوش رنگی که در تورنمنت های معتبر بدست آمد که آخرین تورنمنت مهم تیم ملی نیز در هلند که یک مسابقه شبه جهانی بود، کسب شد.

تکواندوی بانوان در این سال 3 فراز پراهمیت و بی نظیر نسبت به سال های قبل داشت، اولی آن، کسبِ نایب قهرمانی نوجوانان در مسابقات جهانی بود که در ابتدای سال بدست آمد. پس از آن قهرمانی مقتدرانه نونهالان در نخستین دوره مسابقات جهانی و سومی آن کسب مدال طلای کیمیا علیزاده در المپیک نوجوانان نانجینگ بود.

اما در بخش آقایان ارزشمندترین و پرافتخارترین حضور تکواندو در بازیهای آسیایی اینچئون رقم خورد، جایی که 4 مدال طلا در مهد تکواندوی جهان بدست آمد البته متاسفانه در بخش بانوان بازهم دستمان از طلا کوتاه ماند تا باز این آرزو در دل خانواده تکواندو تا 4 سالی دیگر باقی بماند.

مجموعا خانواده تکواندو در این سال نتایج بسیار قابل توجهی در رویدادهای بسیار مهم بین المللی و در رده های سنی مختلف بدست آورد.

* در دیگر بخش ها چطور؟

در بخش برنامه ریزی های مدیریتی نیز می توان به رشد اعضا در بانک اطلاعات فدراسیون، برگزاری آزمون های متعدد، دوره های مربیگیری و داوری و از همه مهتر رشد قابل توجه لیگ ها اشاره کرد.

در سال 93 برای اولین بار لیگ رده سنی خردسالان را در دو بخش دختران و پسران برگزار کردیم که اتفاقا با استقبال خوبی مواجه شد. همچنین تعداد تیم های حاضر در لیگ و تعداد ورزشکاران در دو گروه خانم ها و آقایان افزایش یافت.

* یعنی شما از تمامی لیگ های برگزار شده، راضی هستید؟

باید بگویم بغیر از برخی حوزه ها، سایر عملکردها خوب بوده است، نمودار لیگ، روند رو به رشدی را نشان داده اما برای من راضی کننده نبود.

*از چه نظر؟

ما در رده های پایه، رشد قابل توجهی را داشته ایم اما آمار در لیگ برتر که با حضور بهترینهای تکواندوی ایران برگزار می شود و مدال آوران و پرافتخارترین ها در این مسابقات حضور دارند، راضی کننده نیست. حضور 7 تیم در لیگ برتر قابل قبول نیست؛ باید در سال جدید بیشتر متمرکز شد تا تعداد تیم ها افزایش پیدا کند.

از دیگر اتفاق نامطلوبی که در این بخش رخ داد که باید در سال جدید تدبیری برای آن اندیشید، عدم حضور برخی ملی پوشان ما در تیم ها بود.

*تیم ها مشکلات مالیشان را در این خصوص عنوان کردند!

من درصد این بخش رو بالا نمی دانم و فکر می کنم بخش عمده این اتفاق، تعداد و کثرت مسابقات ما در رویدادهای بین المللی بوده است تا بسیاری از تیم ها برای جذب بازیکنان ملی پوش ترغیب نشوند. تعداد ملی پوشانی که در لیگ برتر حضور نداشتند، زیاد نیست و باید برای این اتفاق تدبیری اندیشید که تعداد این نفرات افزایش پیدا نکند و در سال 94 شاهد این مشکل نباشیم.

* به هرحال با توجه به تغییر کسب سهمیه المپیک شما همچنان تعداد مسابقاتتان زیاد است.

همینطور است، با توجه به شرایط جدید کسب سهمیه المپیک، قطعا بعد از المپیک ریو؛ ما یک پروژه 4 ساله دیگر برای المپیک بعدی خواهیم داشت و به همین دلیل معتقدم باید ورزش قهرمانی و حرفه ای سازماندهی شود تا مشکلاتی که هم اکنون در ورزش حرفه ای وجود دارد از بین برود، قطعا وقتی نگاهها حرفه ای شود، نتیجه ای حرفه ای هم بدست می آید.

*بیشتر توضیح می دهید؟

ببینید این یک موضوع مهم است که فقط گریبانگیر تکواندو نیست و سایر رشته ها نیز این مشکل را دارند که باید برای آن فکری کرد. حرف چندین ساله ما است که می گوییم باشگاههای دولتی که متمرکز در رشته های توپی شده اند و دارند برای این بخش از ورزش، بویژه فوتبال سرمایه گزاری می کنند، بایستی این بخش از هزینه هایی که در ورزش قهرمانی صورت می گیرد با کمک مسولین وزارت ورزش و نهادهای قانونی و دولتی؛ اعمال مدیریت شود. به شخصه معتقدم این هزینه ها و سرمایه ها می تواند در بخش های دیگر نیز استفاده شود که به ورزش کشور به خصوص رشته های المپیکی که مدال آور هستند و سطح توقع مردم و جامعه از آن ها بالاست کمک کند.

*سطح توقع و انتظار مردم از رشته های مدال آور در المپیک بسیار بالا است. این انتظار چطور باید برآورده شود؟

به نظرِ من این یک معادله غیر منطقی است...

*مردم از رشته هایی انتظار افتخار آفرینی در مهمترین رویدادهای ورزشی جهان را دارند که کمترین توجه از طرف باشگاههای دولتی به آن ها می شود.

در یک کلام اینکه ما باید ورزش قهرمانی و حرفه ای را سازماندهی کنیم و به رشته هایی که در 2 عرصه مهم بازیهای آسیایی و المپیک، خودشان را به مردم و جامعه اثبات کرده و برای کشور افتخارآفرینی کرده اند و شایستگی و توان بیشتر شدن این مدالها را دارند، توجه بیشتری شود. به نظرم این کار مهمی است که باید در سال 94 صورت گیرد.

*وضعیت مالی فدراسیون چطور است؟ به نظر می رسد سال سختی از نظر مالی پشت سر گذاشتید...

ما در این مدت مرتبا با وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک صحبت کردیم. آقای هاشمی در آخرین بازدیدی که از اردوی تیم ملی تکواندو داشت، به صراحت به ما اعلام کرد که چشم امیدشان به تکواندو بیشتر از سایر رشته ها است، به هرحال وقتی رییس کمیته ملی المپیک چنین دیدگاهی دارد ما نیز انتظار داریم در این بین، توجه و حمایت ویژه تری صورت بگیرد.

واقعیت این است که امسال، سال خوبی برای ما نبود و از لحاظ مالی تا بدین لحظه (این مصاحبه در تاریخ 28 اسفندماه 93 انجام شد) ما تنها 55 درصد از بودجه خود را دریافت کرده ایم و 45 درصد آن هنوز به ما اختصاص داده نشده است. واقعا سال سختی را پشت سر گذاشتیم و باید اینجا بگویم ما با یک میلیار و صد و نود میلیون تومان بدهی به استقبال سال 1394 می رویم.

ما در روزهای پایانی سال برای پرداخت حق الزحمه مربیان و ورزشکاران و همچنین پرسنل خود دچار مشکل بودیم و به سختی توانستیم از عهده این کار برآییم.متاسفانه اینها نشانه های خوبی نیست و من امیدوارم در سال 94 این مشکلات را نداشته باشیم.

* در پایان دسامبر 2015 تکلیف سهیمه های تکواندو مشخص خواهد شد، فکر می کنید در سال 94 و با این مشکلات مالی چه اتفاقی رخ دهد؟

ما باید با سال میلادی صحبت کنیم و بپذیریم 3 ماه از سال 2015 که سال قبل از المپیک است گذشته و در سال 2016 المیپک برگزار می شود. در این 3 ماه نیز همه دیدند که ملی پوشان ما چه برنامه پرفشاری را داشتند و در این 3 ماه در 4 تورنمنت شرکت کردند. همه کشورها با تمام توان در مسابقاتی که دارای گرید المپیک است؛ حضور دارند تا نمایندگانشان در بین نفرات اول تا ششم رنکینگ المپیک قرار بگیرند.

ما با همه این بی پولی ها و نداری و مشکلات هیچ کدام از مسابقات و برنامه هایمان را از دست ندادیم و همه را برگزار کردیم که این نقطه ای مثبت برای فدراسیون است و باید مدنظر قرار گیرد اما من صراحتا به شما می گویم سال 94 سال سختی برای ما خواهد بود و همه کشورها هزینه می کنند که هرطور شده تمامی سهمیه ها را بدست آورند.

ما در سال جدید نباید دغدغه ای داشته باشیم تا بتوانیم با آرامش فکری به کارمان ادامه دهیم. البته قولهایی داده شده که امیدوارم عملی شود و در قالب حرف باقی نماند. واقعا نمی توان اتفاقات سال 94 را پیش بینی کرد.

* تکواندو تا بدین لحظه 4 سهمیه بخش مردان را در اختیار دارد، شما از شرایط بازیکنان راضی هستید؟

شرایط مطلوب است اما اگر بگویم راضی هستیم و این باعث غرور ما شود، قطعا ما را نابود خواهد کرد. ما باید آن روزی را مد نظر قرار دهیم و به این سوال شما پاسخ دهیم که نشسته اند امتیازات را برای سهمیه المپیک می شمارند. من هم اکنون راضی نیستم و قطعا کادرفنی و بچه ها نیز نباید راضی باشند و پایان سال 2015 باید اظهار نظر شود.

بازیکنان ما 2015 را خوب آغاز کرده اند و بسیار باانگیزه هستند، انتظار من از آن ها این است، که پیش از پایان سال 2015 تکلیف سهمیه های المپیکشان را مشخص کنند. رویدادهای مهمی پیش روی آن هاست و باید از فرصت ها و لحظه هایشان که دیگر تکرار نمی شود، نهایت استفاده را ببرند و تک تک امتیازات مسابقات را شکار کنند.

سال قبل از المپیک، لحظه های خطیر و حساسی است که موفقیت، متعلق به ورزشکاری است که قدر لحظه هایش را دانسته و از فرصت ها بهترین و بیشترین استفاده را برده است.

*در روزهای پایانی سال 93 همه از مهاجرت ورزشکاران تکواندو به سایر کشورها صحبت می کردند که این شما را با حاشیه ای جدید مواجه کرد...

مشکلی که هست را باید از چند وجه به آن نگاه کرد. بحثی که کمتر به آن توجه می شود، کلاس فنیِ تکواندوی ایران است. آیا همه کشورها در این شرایط قرار گرفتند یا ایران در این شرایط است؟کلاس فنی تکواندوی ایران نکته قابل توجهی است و جالب اینکه بغیر از فدراسیون جهانی تکواندو هیچکسی به آن اشاره نکرد.

وقتی خبرنگار فدراسیون جهانی در خصوص فرزان عاشورزاده با من مصاحبه کرد و پس از آن فدراسیون جهانی به او لقب سونامی را داد. به من گفت، عاشورزاده یک پدیده و یک تکواندوکار استثنایی است. من به خبرنگار آن ها گفتم این نظر شما است و ما همانند شما نگاه نمی کنیم. فرزان یکی از محصولات ما است. او از رده سنی نونهالان در مسابقات تکواندو و لیگ ها حضور داشته است و در رده سنی نوجوانان نیز عضو تیم ملی تکواندو بود و ما همانند فرزان زیاد داریم.

به همین خاطر هم بود که فدراسیون جهانی در مطلبی که نوشت عنوان کرد: "فرزان عاشورزاده یکی از محصولات مهندسی شده کارخانه قهرمان سازی تکواندوی ایران است".ما سالهاست می گوییم که نفرات زیادی را در تکواندو داریم. به ما می گفتند که اگر آقای x برود چه بر سر تکواندوی ایران می آید و ما می گفتیم نگران نباشید. پشت صف هستند جوانان زیادی که بیایند و جایگزین شوند و امروز این ثابت شد. اگر رسانه بین المللی فدراسیون جهانی تکواندو می پذیرد و به صراحت می گوید. یعنی این موضوع واقعیت دارد و البته این تعدد بازیکنان، واقعیتی است که باید برای آن هم تدبیری شود. ببینید این یک حلقه و زنجیر پیوسته است، ما لیگی داریم که دارد قهرمان می سازد و پدیده معرفی می کند، پس محصول ما در حال تولید است اما درخواست و تقاضا محدود! همه این تکواندوکاران در این همه مبارزه و تلاش و حضور در لیگ و ... می خواهند مدال المپیک و جهانی بگیرند. ما این همه قهرمان داریم و تعداد اعضای تیم ملی هم محدود است.

وقتی می بینند تقاضایی از کشورهای دیگر می آید؛ باعث می شود که آن ها بروند و از آن سو وقتی قهرمانان درجه 4 و 5 ما به سایر کشورها مهاجرت می کنند، می شوند نفر یک آن کشور!

تکواندو یک رشته المپیکی است و همه کشورها می خواهند در این رویداد بسیار مهم نتیجه بگیرند، پس می آیند و سرمایه گذاری می کنند. ببینید تیم ملی ایران برای مسابقات جهانی متشکل از 8 تکواندوکار است، 18 نفر که نیست! ممکن است یک بازیکن ببینید کشوری تقاضا دارد و هزینه این تقاضا را هم پرداخت می کند و برای همین به آن کشور می رود.

این اتفاق، امری طبیعی است و ممکن است برای هر کشور و ورزشی که در آن بازیکنان زیادی دارد، اتفاق بیفتد و نباید یکدفعه انقدر به آن پرداخته شود.

بحث دیگری که در این بین مطرح می شود، بحث مسائل مالی است که می گویند اگر به قهرمانان از نظر مالی توجه بیشتری شود، این اتفاق نمی افتد. من با این مساله موافق نیستم، مخصوصا که یکی از مربیان سابق ما که این حرف را می زند و می گوید با قهرمانان رفتار خوبی نمی شود. من برای ایشان متاسف هستم که بعنوان یک ایرانی که در این کشور زندگی می کند، چنین حرفی را مطرح می کند. چه کسی گفته است رفتار خوبی نمی شود؟ دولت ما با بدترین وضعیت اقتصادی، جوایز خوبی به قهرمانان تخصیص داد و فدراسیون نیز در حد بضاعت خود جوایزی را به قهرمانانش اهدا کرد. این واقعا نهایت بی انصافی است که شخصی بیاید و به راحتی این مساله را عنوان کند. متاسفانه در جامعه ما افرادی که بیشترین انتقاد را می کنند؛ بیشترین منفعت را هم از کشور، دولت و مردم ما بُرده اند. اما بازهم می آیند و انتقادهایی می کنند که هیچ کدام سازنده نیست.

*به نظر شما مسائل مالی چقدر در مهاجرت بازیکنان اهمیت دارد؟

 ببینید به بازیکنان ما در ایران توجه می شود و من بازهم می گویم این اتفاق فقط مسائل مالی را در بر نمی گیرد و درصدی از آن است. البته من نمی گویم همین توجه مالی کافی است. من معتقدم که اتفاقا باید بیشتر از این به بازیکنان توجه شود.

به خصوص معیشت این نفرات باید تا روزهای پایانی عمر به خوبی تامین شود و توجه ما تنها معطوف به دوران اوج و قهرمانی نباشد.

اما مساله ای که می تواند جلوی این آفت ها را بگیرد و بایستی در قهرمانان ما تقویت شود، عرق ملی و هویت ملی است. من واقعا متاسفم برای قهرمانی که تنها به خاطر پول و مسائل مالی برای پرچم کشور دیگری مبارزه می کند.این واقعا غیر منصفانه است، شما ببینید بازیکنی همانند رونالدو که برای امضای قراردادش هزاران هزار نفر به استادیوم می آیند و بیمه ساق های پای او یک رقم نجومی است اما در جام جهانی برای زادگاهش یعنی پرتغال، طوری در زمین مسابقه جان فشانی می کند که حتی ممکن است، آسیبی جدی ببیند. من فکر نمی کنم اینکار غیر از عرق ملی و حُبِ وطن باشد. من فکر می کنم بیشتر از هرچیر باید این موضوع در بازیکنان ما تقویت شود. این نفرات باید یاد بگیرند اگر ایرانی وجود دارد که او بعنوان نماینده در مسابقات بین المللی شرکت می کند، برایش هزینه های زیادی شده است و آن وقت به راحتی عازم کشوری نمی شود که می خواهد به هرقیمتی برای خودش هویتی ورزشی ایجاد کند. به نظرم باید با این نفرات برخوردی اجتماعی شود و مردم ما باید با این ها برخورد کنند که چطور به خودشان اجازه می دهند به ریشه و خاک خودشان توهین کنند.

*در خصوص قانون تابعیت در رشته تکواندو، حرف و حدیث های زیادی است. تا آنجاییکه اطلاع دارم این بازیکنان بدون داشتن مجوز از کشورشان نمی توانند در رویدادهای بین المللی شرکت کنند. این موضوع صحت دارد؟

بله، خیلی از ورزشکاران مهاجر این موضوع را نمی دانند. مساله اول رنکینگ جهانی و المپیکی این نفرات است. این بازیکنان تا وقتی که در ایران هستند، رنکینگشان متعلق به آن هاست اما وقتی به کشوری دیگر مهاجرت می کنند رنکینگشان متعلق به کشورشان است و بدون اجازه کشورِ مبدا، رنکینگشان منتقل به کشوری دیگر نمی شود. مساله دوم حضور این نفرات در مسابقات بین المللی است. این تکواندوکاران حق شرکت در مسابقات جهانی و المپیک را بدون مجوز کشور زادگاهشان ندارند.

نمونه این مساله، ورزشکاری است که سال 2006 به همراه خانواده خود به کشور استرالیا مهاجرت کرد و استرالیا قصد داشت برای مسابقات جهانی 2015، از این بازیکن در تیم ملی خود استفاده کند. فدراسیون جهانی تکواندو نیز با ارسال نامه ای از ما خواست که موافقت یا عدم موافقت خود را با این موضوع اعلام کنیم. اگر هر ورزشکاری می توانست به راحتی مهاجرت کند و برای یک کشور دیگر مسابقه دهد، دیگر چه معنایی داشت که اینهمه هزینه از بودجه مردم برای این نفرات شود؟ نفراتی که مشخص نیست با یک پیشنهاد بهتر به راحتی به کشور خود پُشت کنند و راهی کشوری دیگری شوند. بازیکنی که با دروغ می رود و به راحتی به تیم ملی خود ضربه می زند باید در برابر مردم پاسخگو باشد، خانواده این نفرات باید در برابر این هزینه ها و این مردم پاسخگو باشند.

*کمی هم تغییر در سوال ها داشته باشیم. بهترین مدال و رویداد ورزشی در سال 1393 از نظر شما کدام مسابقه بود؟

در بخش تیمی؛ نتیجه مردان ما در بازیهای آسیایی اینچئون لذت بخش بود که بهترین نتیجه تاریخ تکواندو بدست آمد.

اما در بخش انفرادی، مدال طلای فینال گرندپریکس فرزان عاشورزاده را خیلی دوست داشتم. چرا که او در مکزیک تقریبا تمام حریفانش را 12تایی کرد و مقتدارنه قهرمان شد و در همانجا بود که فدراسیون جهانی تکواندو به اول لقب سونامی داد.

* یک نام ورزشی برای سال 94 بگویید.

من می گویم "سال برداشت". چراکه 94 سال قبل از المپیک است، خیلی ها می گویند المپیک سال برداشت است اما من معتقدم قبل از المپیک سال برداشت خواهد بود.

المپیک جای قهرمانان ویژه ای است و گرفتن مجوز حضور در المپیک، یک موفقیت است و این یعنی یک برداشت و فصل دیگر، حضور در المپیک و پرواز در اوج است. مساله ای که به آن کمتر توجه می شود و به شخصیت قهرمانان ما هم لطمه می زند، همین امر است. باید در نظر داشت که تمام ورزشکارانی که مجوز حضور در المپیک را بدست می آورند، افراد شایسته و قابل تقدیری هستند که باید به آن ها توجهی ویژه داشت و از هرجهت از آنها حمایت کرد. گرفتن مجوز برای حضور در المپیک کار بسیار بزرگی است و برای همین می گویم که 94 سال برداشت است.

*و صحبت های پابانیِ شما...

فاصله بین فراز در بالاترین نقطه و فرود در پایین ترین نقطه بسیار کم و کوتاه است. اگر نتوانیم شخصیت قهرمانی پیدا کنیم، خیلی زود نام قهرمانی ما نیز از بین می رود.

من همیشه به بازیکنانمان توصیه کرده ام که به شخصیت قهرمانی توجه کنند و خدا را شکر، که این مساله در ورزشکاران ما به خوبی قابل مشاهده است. بازهم از این فرصت استفاده می کنم و می گویم که قهرمانانِ ما به دنبال شهرت نباشند. سعی کنند محبوب باشند تا مشهور، چراکه حُبی که در دلِ مردم سرزمینِ مان می رود، همیشه در شرایط سخت یاور آن ها خواهد بود و این دعای مردم است که آنها را کمک می کند. اما شهرت بغیر از اینکه آن ها را آسیب پذیر کند، فایده و ثمره ای نخواهد داشت و از این جهت همیشه خوشحال بوده ام که بازیکنان ما به این نکته توجه ویژه ای دارند. قصد و هدف همه ما این است که پرچم و نام کشورِ ما در تمامی رویدادها با اقتدار به اهتزاز درآید. اگر امروز ورزش ایران در جهان عرض اندام می کند به خاطر آن دسته از عزیزانی است که برای تقویت و بُنیه این کشور، از جانِ خود گذشتند. ما مدیون جوانهایی هستیم که خون خودشان را برای افتخار، عظمت و سربلندی ایرانِ ما، فدا کرده اند که این با هیچ پول و با هیچ معیار مادی و دنیوی ارزش گذاری نمی شود. من متاسفم که بعضی ها به خودشان اجازه می دهند، این افتخار یعنی ایرانی بودن را با ارزش های حقیر و دنیوی معاوضه کنند. امیدوارم که قهرمانان ما ارزش واقعی خودشان را بدانند. ارزشی که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. این بچه ها سربازان دوران صلح ما هستند. این بچه ها مایه سرافرازی و اقتدار مردم ما هستند. این بچه ها هویت ملی ما هستند.

تاریخ سرزمین ما به خوبی نشان داده است که مردم ما همواره ورزشکارانی را که پایبند اصول و حُبِ وطن بوده اند در دل خود جای داده اند و امیدوارم ورزشکاران ما به خوبی ارزش واقعی خودشان را درک کنند.

آرزو می کنم سال جدید، سالی پر از خیر و برکت باشد و دعای من نیز برای همه مردم ایران به خصوص خانواده تکواندو و قهرمانانمان دعای سال تحویل است.