من، نجمه ۱۸ سال دارم!

خدمتی متولد بیرجند است اما به دلیل ادامه دادن تمریناتش باید به زودی به پایتخت کوچ کند. اتفاقی که خود نجمه به آن مایل نبود اما دنیای حرفه ای این چیزها را قبول نمی کند. علاقه نجمه به زادگاهش ستودنی است: «قبل از تیراندازی یکی از همکاران شما پیش من آمد و گفت یک چیزی نذر امام رضا(ع)کن.من به او گفتم که خودم همسایه امام رضا(ع)هستم.»

اما سال 93 برای نجمه خدمتی با حضور در جهانی نوجوانان آغاز شد. مسابقاتی که او موفق شد رده چهارم را بدست بیاورد و به قول خودش اعتماد به نفسش را برای حضور در بازی های آسیایی اینچئون افزایش داد: «در بازی‌های جهانی اسپانیا این اعتماد در من بیشتر شد. من چند ماه تمرین کرده بودم. حتی در مسابقات جهانی اسپانیا هم می‌توانستم مدال بگیرم، اما چهارم شدم. در همان بازی‌ها برای اولین بار مدال تیمی گرفتیم که تا به حال در فدراسیون کسی این کار را نکرده بود.»

و بازی های آسیایی اینچئون. جایی که او خودش را به قول ورزشی ها کند و در قلب 80 میلیون ایرانی قرار گرفت. گرفتن طلای 10 متر پپانچه. لحظات پر استرسی که او در عین جوانی استادانه مدیریتش کرد و طلای با ارزشی را برای کشورمان به ارمغان آورد. نکته جالب درباره او آرامش و تمرکز بالایش در حین مسابقه بود. اتفاقی که بهتر است نظر خودش را هم درباره اش بدانیم: «اصلا در تیراندازی نمی‌شود یک سری کارهای روانی انجام نداد. باید مدام ذهن‌تان را تمرین بدهید. تمرینات شفاهی هم در تیراندازی مهم است. من در همه مسابقه‌ها، آموزش‌ها و تمرین از مراحل معینی پیروی می‌کنم. سلسله مراتب بسیار اهمیت دارد و نمی‌شود از پله اول به پله سوم رفت و دوباره برگشت روی پله دوم.روی نتیجه مدیریت داشتم، با این حال تمرکزم روی شلیک‌های پایانی زیاد بود.وقتی فهمیدم با نرجس امامقلی‌نژاد در تیرهای پایانی مسابقه می‌دهم خیالم راحت بود که یک ایرانی طلا می‌گیرد. برای من دیگر فرقی نمی‌کرد من یا نرجس.»

و حس زیبای اولین قهرمانی. آن هم در اوج جوانی: «خب،راستش من نمی دانستم قرار است این اتفاق بیفتد اما وقتی فهمیدم اولین مدال طلا را گرفته ام حس خوبی داشتم.به هر حال زحمات زیادی کشیده بودم و می دانستم که در این رقابت ها مدال می گیرم.»

خدمتی همچنین موفق شد به همراه نرجس امامقلی نژاد و الهه احمدی مدال نقره تیمی را هم برای کشورمان بدست بیاورد.اما بهمن ماه سال 93 زمانی بود که او توانست در مسابقات زمستانی سلاح بادی هم در کشورمان طلایی شود وسال را ایده آل برای خودش به اتمام برساند.و حالا تمام فکر و ذکر خدمتی معطوف به المپیک ریو و کسب سهمیه آن است و سودای مدال المپیک. اتفاقی که اصلا دور از دسترس نیست: «مسابقاتی در فروردین ماه در کره برگزار می شود که برای آن تورنمنت در حال تمرین هستم. امیدوارم بتوانم در تورنمنت هایی که برگزار می شود امتیازات لازم را جمع کنم و به سهمیه المپیک دست پیدا کنم.کسب مدال تیراندازی در المپیک بسیار دشوار است. با این حال من تمام تلاشم را می کنم که بتوانم یکی از مدال آوران ایران در المپیک ریو باشم.»