فرش قرمز مجاهدین خلق برای برده های اجاره ای

به گزارش خبرگزاری برنا، سرویس سیاسی فرجام نیوز نوشت: گردهمایی ویلپنت در حالی امروز توسط سازمان مجاهدین خلق و با استفاده از دلارهای مقروضه برگزار می شود که به نظر می رسد به جز احیای تنفس مصنوعی برای ادامه حیات این گروهک معاند، عاید دیگری ندارد و ماهیت برگزاری آن نیز بیشتر کاربرد درون سازمانی دارد.

سردمداران سازمان مجاهدین خلق با توجه به شکست های سالیان اخیر خود در دستیابی به اهداف ترسیم شده و اعتمادسازی مجدد در بین اعضاء فریب خورده نیازمند برگزاری چنین مراسمی با عنوان همایش های سالیانه اعضا و رونمایی از برنامه های آتی خود هستند؛ ولی عملکرد داخلی مسئولان این سازمان که از خودکامگی سران آن نشأت گرفته است سبب شده تا اعضای این تشکیلات از آن استقبال نکنند و آنان طبق روال سال های گذشته برای مملو نشان دادن سالن همایششان از جمعیت، به ناچار دست به دامن آوارگان آفریقایی و گدایان خیابان های پاریس شوند تا نمایش تبلیغاتیشان پر­رونق جلوه کند.

منافقین که با اعتماد به نفس زائدالوصفی خود را آلترناتیو مناسبی برای نظام جمهوری اسلامی ایران می دانند به اعتراف مریم رجوی با پول هایی که از رژیم آل سعود صدقه می گیرد حیات این گروهک را تامین می کند؛ از طرف دیگر، مفقود شدن چندین ساله مسعود رجوی ایدئولوژیست و سرکرده این سازمان که حدود 10 سال است هیچ خبر رسمی و موثقی از حیات یا ممات او به گوش نرسیده به کاهش چشمگیر طرفداران و هواداران این گروه تروریستی منجر شده است.

با وجود اینکه سال های بسیاری است که سازمان منافقین از رونق افتاده و دیگر حتی اسم یک گروهک سازمان یافته را هم نمی توان به آن اتلاق کرد همچنان و همه ساله با استفاده از رسانه ها و تبلیغات وسیع که به کمک لابی صهیونیست در اروپا و سیاستمداران و سناتورهای بازنشسته آمریکایی محقق می شود به دنبال بازگشت به صدر اخبار و اعتبار از دست رفته خود هستند.

این اقدام به جای آنکه آن ها را بر سر زبان ها نگه دارد و بازتاب رسانه ای در بیرون داشته باشد با گاف های بسیاری که در این چند ساله داده اند بیشتر به اقدامی نمادین و مضحک برای بقای نظام خودساخته تبدیل شده که جز رسوایی و بدنامی دستاورد دیگری نداشت.

پس از بیرون راندن اعضای  منافقین از اردوگاه اشرف عراق آنان در ادامه امیال و آرزوهای واهی خود به دنبال ساخت هزار مکان مانند پادگان اشرف بودند؛ اما در حال حاضر حتی توان رسیدگی به نیروهای خود در کمپ لیبرتی را ندارند و در عوض با کمک های مالی که اربابان غربی و صهیونیستی خود دریافت می کنند، به برگزاری نمایش های تبلیغاتی می پردازند.

به نظر می رسد همه آنچه که در باب برگزاری مراسم سالانه منافقین (ویلپنت) گفته شد سرپوشی است برای شکست ها و بی اعتباری های این گروهک و اینکه اذهان اندک طرفدارشان از رسوایی و بی آبرویی سیاسی و همچنین مفقود بودن مسعود رجوی را منحرف و درگیر این نمایش کنند.