هنوز دیالوگ های «سه جلسه ی تراپی» را با زندگی ام تطابق می دهم

به گزارش خبرگزاری برنا، احمد ساعتچیان با اشاره به نحوه حضور خود در نمایش « سه جلسه ی تراپی» که این روزها به کارگردانی افسانه ماهیان در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه است، توضیح داد: آشنایی من با خانم ماهیان به سالهای 77 باز می گردد که وی نمایش «دوزخ» را در تالار قشقایی به صحنه برد و من نیز به عنوان بازیگر در کنار گروه حضور داشتم . از آن زمان تاکنون فرصت همکاری دیگری پیش نیامد تا اینکه چندی پیش نمایشنامه « سه جلسه ی تراپی» خانم نغمه ثمینی از سوی این کارگردان به من پیشنهاد شد و قسمت این شد که من در این اثر نمایشی به عنوان یکی از بازیگران حضور داشته باشم.

وی افزود: این هفتمین متن از خانم نغمه ثمینی است که من به عنوان بازیگر درآن حضور دارم و به نظرم فضای این نمایشنامه با تمام کارهایی که تاکنون از این نویسنده توانای عرصه نمایش خوانده ام چه به لحاظ فرم و چه به لحاظ اجرا دارای سبک متفاوتی است و برای من چنان جذابیتی داشت که همچنان دوست دارم آن را بخوانم.

این بازیگر درباره شیوه اجرایی نمایش هم گفت: نوع اجرایی که تماشاگر با تماشای این اثر نمایشی با آن مواجه می شود نتیجه تمرین ها و اتودهایی است که در طول تمرین به آن رسیدیم. به عنوان نمونه همین که بازیگران روبه روی تماشاگران می نشینند و برای ارتباط با نفر مقابل خود در نمایشنامه به جای بازیگر به روبه رو نگاه می کنند شیوه از پیش تعیین شده ای نبود و دقیقا در طول تمرینات بود که کارگردان و عوامل اجرایی نمایش به این فضا رسیدند. ما در این نمایش به دنبال فضایی بودیم که اتفاقات در عین سادگی کمی عجیب به نظر برسد. موضوعی که طی این روزها به خوبی در ذهن تماشاگر دریافت کرده ایم.

ساعتچیان در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا از شیوه یا تکنیک خاصی برای بازی در این نمایش استفاده کرده اید؟ بیان کرد: من برای بازی در این نمایش از تکنیک خاصی استفاده نکردم اما معتقدم هر بازیگری همواره از طبیعت خودش به نقش اضافه می کند، ضمن اینکه در این فضا تجربه های دیگر نیز به او برای ایفای یک نقش کمک قابل توجهی می کند. اما در این کار چون بازیگران روبه روی هم بازی نمی کنند، یک ارتباط در همین عدم ارتباط وجود دارد و همین موضوع به خودی خود باعث می شود حواسمان به کار باشد که این موضوع در این نمایش برای من شیوه متفاوتی بود که دوست داشتم آن را تجربه کنم.

او بیان کرد: در این نمایش وظیفه بازیگران از هم جدا نیست، این درست که هرکدام مونولوگ گونه به بازی در صحنه می پردازند اما بده بستان هایی در صحنه میان بازیگران وجود دارد که کار را واقعا برای بازیگر سخت می کند. من این نکته از استاد حمید سمندریان را همواره آویزه گوشم می کنم که وقتی بازیگر از نقشی عبور می کند و به نقش دیگری می رسد گویی از بوته آزمایش دیگری عبور کرده است و هرچه قدر هم روحیه تجربه گری در این بوته آزمایش وجود داشته باشد به طور حتم بازیگر از موفقیت بیشتری برخوردار خواهد بود. به هر ترتیب بازیگری نقطه پایانی ندارد و یک بازیگر در کنار نقشی که بازی می کند بیشتر یاد می گیرد. البته جنس مخاطب و واکنش او نسبت به بازی خیلی تاثیر گذار است که من در این نمایش با در نظر گرفتن تمامی مواردی که به آن اشاره کردم، سعی داشتم چنین فضایی را در سه جلسه ی تراپی ایجاد کنم.

بازیگر نمایش « سه جلسه ی تراپی» در بخش دیگری از صحبتهای خود گفت: این نمایش به خاطر ذات نمایشنامه و نوع درمانی که در آن وجود دارد، ذهن را درگیر می کند، حتی من به عنوان بازیگری که دائما دیالوگ های این نمایش را تمرین می کردم گاها برخی از آنها بازهم فکر می کنم و آنها را با زندگی روزمره خود مطابقت می دهم. حالا چه برسد به مخاطب که هم می تواند ببیند و هم بشنود. به اعتقاد من این نمایش توانسته تاثیر خوبی روی تماشاگر بگذارد و همین استقبالی که من تصور می کنم با تبلیغات دهان به دهان در بین تماشاگران صورت گرفته می تواند اتفاق خوبی باشد.

وی تاکید کرد: متاسفانه عنصر آگاهی دادن در درام های ما کمرنگ شده است، اما من اعتقاد دارم این نمایش در عین سادگی حرف هایی برای گفتن دارد که احساس می کنم وقتی اجرای آن در تالار چهارسو تمام می شود تازه در ذهن تماشاگر اجرای آن آغاز می شود.

نمایش «سه جلسه ی تراپی» نوشته نغمه ثمینی و کارگردانی افسانه ماهیان تا دوازدهم تیر با بازی احمد ساعتچیان، الهام کردا و صابر ابر در تالار چهار سو به صحنه می رود.