« سعادت لرزان مردمان تیره روز » ، تکامل قلم دردشناس علیرضا نادری است

به گزارش خبرگزاری برنا، در آستانه اجرای نمایش «سعادت لرزان مردمان تیره روز» کورش نریمانی یادداشت کوتاهی درباره این اثر نمایشی و کارگردانی محسن علیخانی نوشته است.

نریمانی در این یادداشت آورده است:

«سعادت لرزان مردمان تیره روز » ، زمانی به صحنه آمد که تئاتر ما سعادتی لرزان و زودگذر را تجربه می کرد و نسلی از نمایشنامه نویسان و کارگردانان ما، برخوردار از یک بستر فرهنگی نسبتاً قابل قبول ، تمام توانایی و استعداد و خلاقیت خود را به کار گرفتند تا بیشترین بهره را از فضای ایجاد شده نصیب خود و مخاطبشان کنند .

حاصل کار ، نوشتن چندین نمایشنامه ی ایرانی ماندگارو به صحنه رفتن چندین نمایش به یادماندنی و به پیوست آن معرفی نسلی پرشور و صاحب ایده و مسئولیت پذیر در تئاتر کشور بود که هنوز هم معرف تئاتر ایران و نمایش ایرانی اند . نسلی که در دولت بعدی ، هر کدام به فراخور ، مزه ی تلخ نامهربانی و ندانم کاری متولیان فرهنگی نا آشنا با فرهنگ را چشیدند و دیگر آن روزهای خوب هیچگاه برایشان تکرار نشد و خانه نشینی و کم کاری ، عادت شان شد .

محسن علیخانی ، یکی از کارگردانان کاربلد و پرشور و دقیق آن سالها ، که با نمایش « سعادت لرزان مردمان تیره روز » ، تصویری تکان دهنده و موثر و باورپذیر و دردمند از جامعه ای آشنا را پیش چشمان تماشاگرش زنده کرد ، سالها از صحنه دورماند و ترجیح داد خاطره ی خوش آن سالها را – سالهای سعادت لرزان را – زیرلب زمزمه کند و امیدوار بماند تا ....

باردیگر که نمایش تحسین برانگیزش را در فراموشخانه ی امروز زنده کند .

« سعادت لرزان مردمان تیره روز » ، به نظر من ، تکامل قلم دردشناس علیرضا نادری و ظرافت نگاه اجرایی محسن علیخانی است .