آفتاب ما با خبر طلوع می کند و با خبر به غروب می رود، زندگی مان با تیتر رونق می گیرد و با رو تیتر تشریح می شود، لحظه هایمان لید می شوند و اتفاقاتمان را سوژه ها می سازند و این چنین می شود که یک عشق ما را به رسانه پیوند می دهند.
خدا شهید صارمی را بیامرزد که بانی شد تا برای همیشه هم نام خودش ماندگار شود و هم روز خبرنگار و ما امروز اصولا باید خوشحال باشیم که در صفحات ۳۶۵ روزه تقویم یک روز هم به نام ما جماعت خبر و گزارش و مصاحبه سند خورده است.
تلخی اگرچه دردی را درمان نمی کند اما شاید تلنگری باشد به همه صاحبان پست و مقام و منزلت که بدانند این جماعت همچنان از امنیت شغلی برخوردار نیستند، تیغ تیز انواع و اقسام شکایت ها آنها را تهدید می کند، با کمترین درآمد، بیشترین مشغله شغلی را دارند، رفاه و آسایش اساسا برای آنها معنا ندارد، شب و روز برایشان خیلی تفاوت نمی کند و...! شاید بهتر باشد به جای همه این تبریک ها و تهنیت ها آنهایی که به محکمه رفته اند برگردند و آنهایی که برای معیشت این جماعت کاری از دستشان بر می آید بی چشمداشت انجام دهند.
امروز، روز تقویمی خبرنگار است ولی چه کسی نمی داند روز واقعی خبرنگار آن روزی است که کسی رسانه و خبرنگار را تهدید نداند و صاحبان مسوولیت بدانند یک جماعت بی چشمداشت و با حداقل معیشت نقش چشمان باز آنها و مردم را ایفا می کنند و فرصتی هستند برای جامعه ای که باید درست و سالم پیشرفت کند.
روز خبرنگار بر همه اصحاب قلم، مردان و زنان خبر، مصاحبه، گفتگو و عکس مبارک، تیترهایتان گیرا، لیدهایتان جذاب و گزارش هایتان پرطمطراق باد.