کهنسال: با کسب سهمیه پارالمپیک تازه در اول راه قرار گرفتم

به گزارش سرویس ورزشی برنا، محدثه کهنسال با 16 سال سن، جوان ترین کماندار کاروان ایران و جوان ترین ورزشکار شرکت کننده در مسابقات قهرمانی جهان تیر و کمان آلمان بود.

محدثه توانست با عملکرد خوبی که از خود به نمایش گذاشت، نظر کادر فنی را بیش از پیش جلب کند. تا جائیکه مجید کهتری، رئیس انجمن تیر و کمان از او به عنوان پدیده ی مسابقات یاد می کند و معتقد است با وجود اینکه کمانداران حرفه ای در مسابقات، به صورت معمول بیست تا سی امتیاز پایین تر از رکوردهای اردو به دست می آوردند، محدثه در مسابقات توانست حتی بیست تا بیست و پنج امتیاز هم بیشتر از رکوردهایش در ایران به ثبت برساند.

محدثه در رقابت های انفرادی ریکرو توانست در میان 37 شرکت کننده، به عنوان هفتم دست یافته و راهی مسابقات حذفی شود. او در مسابقات حذفی مرحله یک شانزدهم از حریف انگلیسی خود پیشی گرفت و ضمن کسب سهمیه بازی های پارالمپیک 2016، راهی مسابقات مرحله بعد شد.

کهنسال در این مرحله با اختلاف دو امتیاز از حریف روس خود شکست خورد و نتوانست به مسابقات مرحله بعد راه یابد. این نتیجه برای وی که مدت زمان زیادی نیست در کنار تیم ملی حضور دارد، بسیار درخشان است و نوید بخش آینده ای روشن برای این ورزشکار جوان خواهد بود.

یک تصادف؛ یک مسیر جدید

محدثه پیش از حادثه ای که منجر به معلولیت او شد، به صورت حرفه ای ژیمناستیک کارمی کرد. آن زمان او و خانواده اش ساکن شهر قم بودند و او هر روز به همراه مادر و خواهرش برای انجام تمرینات به تهران می آمد.

آبان ماه سال 86 ، زمانی که محدثه با خانواده اش در راه تهران برای شرکت در مسابقات بود، سانحه ی رانندگی رخ دارد و بر اثر آن پاهای خود را از دست داد.

او از این حادثه اینگونه یاد می کند: تا مدت ها شوک بودم و نمی دانستم دقیقا چه اتفاقی افتاده است، اما همینکه هنوز فرصت زندگی داشتم و خانواده ام را کنارم می دیدم، خوشحال بودم. من توانستم خیلی زود با این شرایط منطبق شوم و مهم ترین عامل آن خانواده و دوستانم بودند که همیشه در کنارم بودند وکمک کردند با زندگی جدیدم خو بگیرم و بعد از مدت کمی دوباره به مدرسه بروم و فعالیت های درسی ام را آغاز کنم.

محدثه قبل از این تصادف به غیر از ژیمناستیک که به صورت حرفه ای کار می کرد، در رشته های دو و شنا هم فعال بود و فعالیت های هنری نظیر نقاشی و آموزش ویولون را نیز دنبال می کرد. بعد از این حادثه تمام این فعالیت ها متوقف شد و این مساله برای خانواده ی او ناراحت کننده بود.

تیر و کمان، رشته ای که از آن متنفر بودم!

خانواده ی محدثه در تلاش برای از سرگیری فعالیت های ورزشی محدثه بودند، اما هیچ رشته ای نظرش را جلب نمی کرد. تا اینکه در یکی از باشگاههای تهران، محدثه با آقای موچانی، ورزشکاری که از جانبازان جنگ تحمیلی نیز بود، آشنا شد و فضای صمیمانه ی باشگاه او را جذب کرد.

محدثه از انتخاب رشته تیر و کمان اینگونه می گوید: وقتی تصمیم گرفتم در این باشگاه فعالیت کنم، رشته تیر و کمان را انتخاب کردم. جالب است بدانید که من از این رشته متنفر بودم! اما فاصله تبدیل این تنفر به علاقه، کمتر از دو ماه بود و بعد از آن اینقدر به تیر و کمان علاقه مند شدم که دوست داشتم هر روز تمرین کنم. آقای نورمحمدی نیز اولین مربی من بود که باعث شد نظرم در مورد این رشته تغییر کند و جدی ترآن را دنبال کنم.

سال 91، سالی بود که محدثه وارد ورزش جانبازان و معلولین شد . این سال برای او و آینده اش در ورزش حرفه ای، سرنوشت ساز بود و در بازدیدی که مجید کهتری، رئیس انجمن تیرو کمان فدراسیون از این باشگاه داشت، با محدثه آشنا شد و با مشاهده عملکردش از او برای حضور در اردوهای تیم ملی دعوت کرد.

تایلند، اولین ایستگاه در مسیر ورزش حرفه ای

مسابقات آسیایی تایلند اولین تجربه کهنسال در مسابقات برون مرزی بود و با اینکه منجر به کسب مدال نشد، اما با تجربه ای که از آن بدست آمد، ادامه مسیر را برایش هموارتر کرد.

محدثه به دلیل اینکه مشغول تحصیل در مقطع متوسطه نیز هست، نمی توانست به صورت منظم و همیشگی در اردوها حاضر باشد. در سال جاری هم توانست بین دو تا سه مرحله از اردوها را شرکت کند و با همین مقدار، موفق شد حضوری درخشان در رقابت های جهانی آلمان داشته باشد.

او در این زمینه می گوید: اگرچه به دلیل درس و مشغولیات آن در چند اردو نبودم و تنها 5 ماه هست که به صورت حرفه ای و زیاد تمرین می کنم، اما این باعث نشده که از تمرینات انفرادی دور بمانم و حتی می توانم بگویم در ایامی که در اردو نیستم، مدت زمان بیشتری را صرف تمرین می کنم و همیشه تلاش می کنم خودم را آماده نگه دارم.

خانواده، بزرگ ترین پشتیبان

خانواده ام همیشه و در تمام مراحل زندگی همراه و حامی من بوده اند. انتظاری که حالا از من دارند، کسب مدال نیست. آنها فقط می خواهند و تلاش می کنند که من به چیزی که حقم هست و لیاقتش را دارم برسم و در این مسیر، همیشه به من آرامش و اعتماد به نفس هدیه داده اند و آنقدر که آنها به من اعتماد دارند، من به خودم اعتماد ندارم!

محدثه در ادامه می گوید: تک تک اعضای خانواده ام هر چه در توان داشتند برای من انجام داده اند. زمانی که می خواستم به آلمان اعزام شوم، پدرم که محل کارش در بوشهر است، بلیط گرفت و به فرودگاه آمد تا من را بدرقه کند. زمانی هم که برگشتم تلاش کرد تا به استقبالم بیاید که نشد. این اتفاق اینقدر برای من ارزشمند است که هیچ وقت فراموش نمی کنم و قدردان پدر عزیزم هستم. این همراهی و بودن های همیشگی خانواده  برای من نعمت بزرگی است که خداوند را به خاطر آن شکر می گویم. مادرم نیز همیشه و تا جائیکه در توان داشته با من همراهی کرده است. یادم هست زمانی که در اردوهای تیم ملی به دلیل برنامه تحصیل نمی توانستم حضور داشته باشم، به صورت انفرادی تمرین می کردم و در این تمرینات مادرم پا به پای من تلاش می کرد و بیشتر از من هم خسته می شد. چرا که من تنها سه تیر در اختیار داشتم و هر بار که تیر ها را پرتاب می کردم مادر آنها را از سیبل جدا می کرد و برای تمرین مجدد برایم می آورد.

ایرانی ها می توانند بهترین باشند

بانوی جوان تیم ملی معتقد است که ایرانیان می توانند همیشه بدرخشند و بهترین باشد. محدثه می گوید که ما هیچ چیز از دیگران کم نداریم ودر همین مسابقات هم بچه های ما چیزی از دیگران کمتر نداشتند و فکر می کنم باید بیشتر از پیش خودمان را باور کنیم و در آینده بیشتر بدرخشیم.

کهنسال از حال و هوایش هنگام تیراندازی می گوید: وقتی تیر می زنم به هیچ چیز فکر نمی کنم. تنها دغدغه ی من اجرای تمام نکاتی است که مربی گفته و تلاش می کنم فقط و فقط به حرفهای مربی ام فکر کنم و حضور رقیبان را برای خودم کم رنگ کنم. هر وقت هم که ناامیدی و ترس به سراغم می آمد به این می اندیشیدم که همین الان افراد زیادی هستند که برای موفقیت من دعا می کنند و منتظرند بهترین عملکرد من را ببینند. همین باعث می شود که نا امید نشوم و آنچه در توان دارم انجام دهم.

می خواهم متخصص مغز و اعصاب شوم

محدثه کهنسال در سالهای پایانی مقطع متوسطه، رشته علوم تجربی تحصیل می کند و آرزو دارد با پذیرش در کنکور پزشکی، بتواند روزی به تخصص مورد علاقه اش، یعنی مغز و اعصاب، برسد.

آرزوهای طلایی محدثه تنها در زمینه تحصیل نیست، او می خواهد روزی در بهترین جایگاه رشته تیر و کمان باشد و با انگیزه، جسارت و روحیه ای خوبی که از او دیده ایم، دست یافتن به این آرزو دور از ذهن نیست.

روحیه قهرمانی داشتن از قهرمانی مهم تر است

جوان ترین عضو تیم ملی تیر و کمان از درس بزرگی که در کنار کمانداران تیم ملی آموخته اینگونه یاد می کند: من یاد گرفتم که روحیه قهرمانی داشتن، از کسب مدال و عنوان مهم تر است و زمانی که رفتار و منش پهلوانی و قهرمانی داشته باشی، به دنبالش راه کسب مدال و عنوان نیز هموار می شود.

یکی از عواملی هم که ابتدا به ساکن من را جذب این رشته کرد، دیدارم با خانم نفیسه احمدی، از ورزشکاران قدیمی رشته تیر و کمان بود که با روی گشاده با من برخورد داشت و اخلاق او من را جذب کرد.