پایتخت مقاومت ایران همچنان اندرخم یک کوچه است

به گزارش خبرگزاری برنا از آبادان، سال 1360 است و تقویم حماسه و دفاع، پنجمین روز مهرش را با شکوهی به یاد ماندنی، گشوده رایحه خوش رهایی، مشام جبهه‌های جنوب را پر کرده و مردمان بی‌پناه آبادان را در سرودی انقلابی به وجد آورده است.

دشمن، پیش از این هم می‌دانست که محاصره پوشالی‌اش را، اراده‌های استوار سربازان اسلام، درهم خواهد شکست. می‌دانست و اینک به باور رسیده است.

حصارهای زمینی شکسته شد و جنگ به پایان رسید، ایران، آزادگی و آزادی را با تلفیقی انقلابی تصاحب کرد؛ ولی پیام پنجم مهر و عملیات ثامن‌الائمه در طول زمان‌ها، این است که دشمن به هیچ قیمتی نباید بر حریم اسلام، حد زند و حصاری را بر گستره لایتناهی دین ترسیم کند. این است پیام شهدای دفاع. این است رسالت ما وارثان آزادی

این‌بار، ارتش و سپاه، این دو رود طوفانی و خروشان، با هم گره خوردند و در بستری به وسعت دریا، هیچ سنگی را به حال خود وا نگذاشتند.

دشت، به وسعت 150 کیلومتر، زنجیر می‌گسست و ثامن‌الائمه(ع)، نخستین عملیات گسترده و وسیعِ جنگ دانسته شد. فریاد، شب را پرده پرده می‌درید.

رمزِ مقدسِ «نصَرُّ مِنَ اللّه وَ فَتْحٌ قَریبْ» زبانزد ذرات معطر هوا بود، خشم یک ساله ایران، از خراسان لبریز شده بود و پیشانی مبارک اخترِ هشتم، بر سلسله جبال جهاد می‌تابید.

روی در و دیوار شهر، دمادم گل لاله می‌رویید و بی‌سیم‌ها 42 ساعت بعد، خبری را سرمستانه، خاکریز به خاکریز می‌بردند.

این چنین شد که ذوالفقار برنده خمینی، خاک را که تشنه خون متجاوز بود، سیراب کرد.

منطقه، پر از هرم‌های کلاه‌های سبز و چکمه‌های سیاه شده بود. رژیم غاصب بعث، تیزی تیغ را تجربه می‌کرد. نمرود، هنوز طعم شیرین جشن پیروزی را زیر زبان داشت و دهانش بوی خون می‌داد.

ولی ناگهان حق داشت که دیوانه شود؛ او که تمام خدایگان تجهیزات زرهی و حربه‌های تبلیغاتی خود را در هم شکسته می‌دید، هرم‌ها، از رقاصه‌های کابوس‌های هر شبش بودند و خون، جلوی چشم‌های خواب آلودش را گرفته بود؛ تا آنجا که بعد از عملیات، هفت نفر از فرماندهان ارشدش را تیرباران کرد و شخصاً فرمانده لشکر سوم عراق را کشت.

پس ابراهیم زمان، خمینی بت‌شکن، تبر را به شکلی دیگر به دست بت بزرگ داده بود و این شوم خون آشام، با دست خود، تبر به ریشه خویش می‌زد.

حتی به زودی به فکر بمب‌های شیمیایی افتاد و با همکاری شیطان غرب، کارخانه‌های اسلحه‌های شیمیایی را در عراق تأسیس کرد.

و تاریخ به خوبی می‌داند که آتش نمرود، برای ابراهیم گلستان شد؛ گلستانی که عطر لاله‌هایش هنوز کوچه کوچه این سرزمین را سرمست کرده است و از متن آن بی‌شمار کبوتر آزاده، به پرواز درآمده‌اند.

هر سال به‌مناسبت پنجم مهرماه سالروز شکست حصر آبادان، برنامه و ویژه‌ برنامه‌های در آبادان و شهرهای کلان برگزار می‌شود که سهم دردکشیدگان این شهر تنها گوشه‌ای ناچیز از آن است.

آبادان از آن مردمش است و مردمش سهمی از آن ندارند حتی در این روز.

شکست حصر آبادان روز پیروزی بزرگ آبادان و به تبع آن ایران اسلامی است و هر سال باید باشکوه‌تر و ارزشمندتر از سال‌های پیش برگزار شود.

آغاز تجاوز رژیم بعثی صدام

در دورترین منطقه جنوب غربی ایران، جزیره‌ای به نام آبادان قرار دارد که از جنوب، آب‌های گرم خلیج فارس و از شمال و مشرق رودخانه‌های کارون و بهمنشیر و از غرب، اروندرود آن را در برگرفته‌اند. اروندرود که تنها رودخانه قابل کشتیرانی در ایران است و تا پیش از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، بنادر بزرگ و فعال خرمشهر و آبادان در مسیر این آبراه واقع بوده‌اند. آبادان را از عراق جدا می‌کند، تاریخ شهر آبادان با تاریخ صنعت کشورمان و به ویژه پالایشگاه آن گره خورده است.

پس از تجاوز عراق در 31 شهریور 1359 و اشغال سریع بخش‌هایی از خاک ایران، خرمشهر مهم‌ترین شهر بندری ایران، پس از 40 روز مقاومت دلیرانه، با خیانت آشکار لیبرال‌ها و منافقان، به دست دشمن افتاد. پس از سقوط خرمشهر، رژیم عراق درصدد برآمد تا جزیره آبادان را هم اشغال کند و تلاش کرد تا از طریق شرق کارون و شمال بهمنشیر وارد آبادان شود، زیرا عبور از این قسمت آسان‌تر از عبور از رودخانه کارون در جنوب خرمشهر بود. با چنین وضعیتی آبادان در یک محاصره 330 درجه‌ای قرار می‌گرفت و عبور از رودخانه بهمنشیر می‌توانست آن را با خطر جدی روبه‌رو کند، دشمن می‌پنداشت اگر بتواند از این رودخانه بگذرد، آبادان را برای همیشه از آن خود کرده است.

عراقی‌ها برای تصرف آبادان در هشت آبان 1359، در منطقه ذوالفقاری روی رودخانه بهمنشیر پل شناور نصب و با عبور دادن قسمتی از نیروهای خود، وارد جزیره آبادان شدند و از آن رو منطقه ذوالفقاری را انتخاب کرده بودند که با استفاده از پوشش نخلستان‌ها بتوانند از دید رزمندگان اسلام دور مانده و به راحتی وارد شهر گردند.

عملیات ثامن الائمه(ع) گر چه به عنوان یکی از چهار عملیات بزرگ و برجسته در چارچوب سلسله تلاش‌هایی که برای آزاد سازی مناطق اشغالی انجام گرفت، به شمار می‌رود ولی این عملیات به منزله «نقطه عطف» و «حلقه واسط» برای انتقال استراتژی جنگ از وضعیت گذشته به وضعیت جدید بود.

«عملیات ثامن‌الائمه(ع) نقطه عطف است و به عنوان مبداء آغاز استراتژی مرحله دوم جنگ است و یکی از نقاط اعتماد به نفس در استراتژی مرحله دوم، عملیات ثامن‌الائمه(ع) بود که حلقه واسط و مبداء تحول بود.»

رزمندگان اسلام شبانه سلاح بر دوش، پیاده و سواره به منطقه شتافتند و با جانبازی و فداکاری بسیار، چنان مقاومتی از خود نشان دادند که دلاوری‌ها و شجاعت‌های آنان در این منطقه به نام «حماسه ذوالفقاری» به عنوان برگ زرینی در تاریخ دوران دفاع مقدس به ثبت رسید. در این نبرد 280 نفر از نیروهای بعثی به هلاکت رسیده و 130 نفر به اسارت در آمدند و رزمندگان ایران توانستند از نفوذ نیروهای دشمن به شهر آبادان جلوگیری به عمل آوردند.

نیروهای عراقی پس از این شکست، سعی کردند از طرف فیاضیه (بین منطقه ایستگاه 12 و خرمشهر) به سمت آبادان پیشروی کنند که در این منطقه نیز با مقاومت دلاورمردان اسلام مواجه و مجبور به عقب‌نشینی شدند. این عملیات تا 18 آبان 1359، ادامه داشت و سرانجام نیروهای بعثی از روستای نخلستان عبادی نیز پاک‌سازی و تا چهار کیلومتری شمال رودخانه بهمنشیر مجبور به عقب‌نشینی شدند.

بعداز این حماسه، جهاد سازندگی موفق شد، جاده‌ای در میان باتلاق‌های اطراف آبادان احداث کند. این جاده نیروهای دشمن را دور می‌زد و به جاده آبادان ـ ماهشهر وصل می‌شد، از طریق این جاده که به جاده وحدت معروف بود، تدارکات نظامی نیروهای ایرانی آسان‌تر و سریع‌تر انجام گرفت.

بدین ترتیب، عملیات ثامن‌الائمه(ع) به منظور شکستن محاصره آبادان و انهدام نیروهای دشمن در شرق رودخانه کارون پس از آماده‌سازی مقدمات آن، آغاز شد.

آغاز عملیات ثامن‌الائمه

عملیات در ساعت یک بامداد روز پنجم مهر 1360 آغاز شد، قوای ایران در ساعات نخست عملیات، باتهاجم به مواضع دشمن و در هم شکستن مقاومت نیروهای آنان، خاکریزهای اول دشمن را تصرف و تأمین کردند. مقاومت اولیه نیروهای عراقی در برخی از محورها و به ویژه تداوم آن در منطقه پل حفار، نشان دهنده هوشیاری نسبی دشمن بود.

بنابر گزارش اسیران عراقی، اسارت یکی از نیروهای خودی در منطقه عملیاتی تیپ هشت مکانیزه در محور دارخوین سبب هوشیاری دشمن شده بود، ولی شناخت نادرست فرماندهان نظامی عراق نسبت به توان نیروهای خودی که بر مبنای برآوردهای عملیات های ناکام پیشین ایجاد شده بود، سبب شد در برابر حمله نیروهای خودی واکنش مناسبی نشان ندهند.

با روشن شدن هوا و ادامه پیشروی نیروهای خودی از محور شمالی به سمت پل مارد و تهدید عقبه نیروهای دشمن، نخستین ضربه شکننده بر نیروهای عراقی وارد آمد. با این حال، نیروهای دشمن در منطقه پل حفار همچنان مقاومت می‌کردند.

گستردگی محورهای تهاجم و عقب‌ماندگی دشمن سبب شد تا نیروهای خودی با به دست گرفتن ابتکار عمل و ادامه پیشروی در محورهای مختلف، دشمن را تحت فشار قرار دهند.

از سوی دیگر، در پی تغییر وضعیت میدان نبرد، فرماندهی نیروهای دشمن تلاش می‌کرد تا تاریک شدن هوا به مقاومت در پل حفار ادامه دهد، دشمن قصد داشت، باتقویت منطقه، ابتدا منطقه سرپل را حفظ کند و پس از آن، با نصب پل روی رودخانه کارون، نیروهای محاصره شده را نجات دهد وسپس، با استقرار در منطقه غرب رودخانه کارون، از ادامه پیشروی نیروهای خودی جلوگیری کند.

بر همین اساس، دشمن در اولین اقدام با وارد کردن تیپ 10 زرهی گارد جمهوری، سعی کرد، پل حفار را حفظ کرده و با استقرار تیپ 16 زرهی از لشکر 6 زرهی درغرب رودخانه کارون، از پیشروی نیروهای خودی جلوگیری کند، تهاجم رزمندگان به نیروهای تیپ 10 سبب شد تا این نیروها در همان لحظات اولیه حضور در منطقه سرپل، محاصره شده و عقب نشینی کنند، در صورتی که اگر در حمله به تیپ 10 تأخیر صورت می‌گرفت، بی‌گمان نیروهای تیپ 10 دشمن پس از حضور در منطقه، دست به ضد حمله می‌زدند.

با آزاد شدن جاده ماهشهر ـ آبادان در ساعت 8:32 بامداد روز پنجم مهر و پیشروی نیروهای خودی از شمال به جنوب و تصرف پل قصبه، امکان مقاومت از عراقی‌ها گرفته شده بود.

در بعد از ظهر همان روز بخشی از پل حفار تصرف شده بود ولی عراقی‌ها برای باز نگه داشتن عقبه نیروهای محاصره شده خود در شرق کارون، همچنان مقاومت می‌کردند، چنان که با تاریک شدن هوا حرکت ستون نیروهای دشمن از اهواز به سمت خرمشهر دیده می‌شد.

بدین ترتیب، روز اول عملیات در حالی به پایان رسید که دشمن به دلیل عقب ماندگی، توان مقابله با نیروهای خودی را نداشت و تنها، به تاریک شدن هوا، باز نگاه داشتن پل حفار برای تقویت منطقه و یا امکان عقب‌نشینی نیروهای محاصره شده امید بسته بود.

در روز دوم عملیات (ششم مهر)، در حالی که پیشروی نیروهای خودی همچنان ادامه داشت، دشمن واکنش جدی از خود نشان نداد و از بعدازظهر همان روز نیروهای عراقی به تدریج تسلیم شده و یا عقب‌نشینی کردند و سرانجام در پایان این روز عملاً منطقه سرپل دشمن آزاد شد.

در روز سوم عملیات نیز در پی پاکسازی منطقه، محاصره آبادان به پایان رسید و فرمان امام خمینی مبنی بر شکستن حصر آبادان، در مدت 48 ساعت آفند تحقق یافت و نیروهای خودی پس از پاکسازی کامل منطقه، در ساحل شرقی رودخانه کارون استقرار یافتند، در این عملیات علاوه بر آزاد سازی منطقه اشغالی در شرق رودخانه، بخش وسیعی از نیروهای خودی که درگیر پدافند در منطقه بودند آزاد و برای عملیات های بعدی آماده شدند.

آبادان اندرخم یک کوچه است

محمد سعید انصاری، نماینده مردم آبادان در مجلس شورای اسلامی نیز در گفت و گو با خبرنگار برنا در آبادان اظهار کرد: آبادان یکی از بهترین شهرهای دنیا بوده است و اکثر هموطنان ما برای گذراندان ایام عید و زمستان به آبادان سفر می‌کردند.

وی با بیان اینکه آبادان بر اثر جنگ تحمیلی ضررها و جان‌های فراوانی را به خودش دید، افزود: تلخی جنگ تاکنون در اذهان مردم باقی مانده است؛  اتنتظار می‌رفت وضعیت بازسازی و بعد از آن نگاه نظام و همه دولت‌ها به آبادان، خرمشهر و مناطق جنگ‌زده کشور به صورت دیگری باشد که متاسفانه این اتفاق رخ نداد.

نماینده مردم آبادان در مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: در گذشته زیرساخت‌های شهرهای آبادان و خرمشهر بی‌نظیر بود ولی امروز اندرخم یک کوچه هستیم.

بیکاری بزرگترین مشکل آبادان

انصاری تصریح کرد: در حال حاضر کلیه کارگاه‌های فاضلاب آبادان خوابیده و متاسفانه بر اثر بی‌توجهی گذشتگان دوران بازسازی تا به امروز و بی‌تعهدی برخی از مجریان، وضعیت آبادان و خرمشهر به شکل فعلی است که در واقع رضایت بخش نیست و مردم به شهرهای دیگر مهاجرت می‌کنند.

وی تاکید کرد: بیکاری از بزرگترین مشکلات مردم آبادان است؛ آب و فاضلاب و وضعیت ریزگردها نیز از دیگر مشکلات آبادان است.

آبادان و خرمشهر از فقیرترین شهرهای ایران هستند

نماینده مردم آبادان در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه امروز آبادان و خرمشهر یکی از فقیرترین شهرهای ایران هستند، توضیح داد: با توجه به اینکه دولت این دوشهر را منطقه آزاد کرد ولی اتفاق جدید در آن رخ نداده است و هنوز منطقه آزاد را ما لمس نمی‌کنیم.

انصاری گفت: زیرا در منطقه آزاد اروند فقط دو فروشگاه داریم و یک مورد ماشین داریم که برای استفاده کل استان خوزستان است.

وی خاطرنشان کرد: به عنوان فردی که همه دولت‌های نظام جمهوری اسلامی را قبول داشته، دارم و خواهم داشت اما نسبت به عدم تحقق وعده‌های دولت‌هایی که بر سرکار آمدند منتقد شدید هستم.

نماینده مردم آبادان در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: آبادان و تهران دو شهری بودند که فرودگاه‌های بین‌المللی داشتند ولی در حال حاضر پروازهایی که در فرودگاه آبادان انجام می‌شود نامنظم است.

انصاری با اشاره به اینکه به عنوان یک آبادانی از ضعیت فعلی بسیار نگران هستم، اظهار کرد: با توجه به عدم وجود اعتبارات و سختی‌ها امیدوارم دولت به آبادان توجه ویژه‌ای داشته باشد.

عدم تامین کامل آب شرب در آبادان

وی یادآور شد: وزیر راه کلنگ تونل چندین کیلومتری را می‌زند؛ کوه‌ها را می‌شکافند و در آن تونل حفر می‌کنند ولی جاده آبادان به اروندکنار با وجود اینکه صاف است کسی برای بهبود آن توجه نمی کند که همین عدم پاسخگویی، یکی از ناراحتی‌های مردم است.

نماینده مردم آبادان در مجلس شورای اسلامی در پایان تاکید کرد: در حال حاضر آب شرب و کشاوزی در آبادان درست تامین نشده است و مردم در روستاهای ما با نگرانی زندگی می‌کنند.

گزارش: محمود نواصر

انتهای پیام/