انقلابی برعلیه دیکتاتوری برای رسیدن به دیکتاتوری

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، حسنی مبارک از تاریخ ۱۴ اکتبر ۱۹۸۱ پس از ترور انور سادات  به مقام ریاست‌جمهوری مصر رسید، سه بار در انتخابات ریاست‌جمهوری، بدون این که رقیبی در برابرش باشد به پیروزی رسید.

در سال ۲۰۰۵ میلادی، برای چهارمین دوره پی‌درپی به ریاست‌جمهوری انتخاب شد.

طبق قانون سال ۱۹۷۱ مصر، حسنی مبارک کنترل کشور را می‌بایست تا سپتامبر ۲۰۱۱ عهده‌دار می‌بود، اما با توجه به شرایط دشوار کشورش، در تاریخ ۱۱ فوریه ۲۰۱۱ میلادی، از مقام ریاست‌جمهوری استعفا و قدرت را به «شورای عالی نیروهای مسلح مصر» به ریاست بزرگ‌ارتشبد محمدحسین طنطاوی واگذار کرد و به شرم‌الشیخ در شبه‌جزیره سینا رفت.

                                                       محمد حسین طنطاوی

احمد شفیق نخست‌وزیر مصر بر اثر فشار معترضین در ۳ مارس مجبور به استعفا شد و شورای عالی نظامی عصام شرف را به ریاست دولت برگزید. عصام شرف هم در نوامبر همین سال استعفا داده و کمال جنزوری به جای او به این مقام رسید.

                                                         احمد شفیق

                                                             کمال جنزوری

با وجود سرنگونی حکومت حسنی مبارک برخی از معترضین همچنان به اعتراضات خود ادامه می‌دهند.

در ماه مارس قانون اساسی جدیدی در این کشور با همه‌پرسی عمومی رسمیت یافت. انتخابات پارلمانی هم در ۲۸ نوامبر بر‌گزار شد.

در دورهٔ دوم انتخابات ریاست جمهوری مصر که در تاریخ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ برگزار گردید، محمد مرسی بر اساس آمار رسمی در رقابت با ژنرال احمد شفیق پیروز انتخابات گردید.

وی اولین رئیس‌جمهور پس از انقلاب ۲۰۱۱ مصر و پنجمین رئیس‌جمهور تاریخ این کشور بود. از چالش‌های پیش روی مرسی در دوران ریاست‌جمهوریش، اختلاف با فرماندهان عالی‌رتبه ارتش مصر در زمینهٔ دخالت آنها در سیاست در مصر بود. مرسی همواره در سخنانش تأکید داشت ارتش مصر تنها باید در خدمت دفاع از سرزمین مصر به کار گرفته شود.

در ۸ ژوئیه ۲۰۱۲، محمد مرسی حکم انحلال پارلمان را لغو کرده و خواستار برگزاری جلسات آن شد. پیش از این شورای عالی نظامی، مجلس مصر را منحل کرده بود.

چند روز پیش از اولین سالگرد تحلیف محمد مرسی، موج جدیدی از اعتراضات علیه مرسی به نام جنبش تمرد به نمایندگی محمد البرادعی شکل گرفت.

معترضان محمد مرسی را به تلاش برای گسترش اختیارات خود و اخوان‌المسلمین متهم وخواهان کناره‌گیری مرسی از قدرت و برگزاری انتخابات زودهنگام بودند. مرسی نیز گفته بود که منتخب مردم است وکنار نمی‌رود.

چند روز پس از اوج‌گیری اعتراضات، هفت تن از وزرای مرسی و نخست وزیر مصر، هشام قندیل، استعفاء کردند.

                                                                      هشام قندیل

در چنین شرایطی ارتش مصر در ۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۳ میلادی مهلت ۴۸ ساعته داده بود تا اختلافات حل شوند در غیر این صورت مداخله خواهد کرد. مرسی و اعضای بلندپایهٔ اخوان المسلمین مصر در پاسخ، این کار ارتش را دخالت در سیاست خوانده بود. ارتش مصر نیز در شامگاه ۱۲ تیر ۱۳۹۲ (به وقت ایران) پس از اتمام ضرب‌الاجل دو روزه اعلام کرده بود که بیانیه‌ای صادر خواهد کرد.

او در ۱۲ تیر ماه ۱۳۹۲ (سوم ژوئیه ۲۰۱۳) طی کودتایی و با بیانیهٔ فرماندهٔ ارتش مصر عبدالفتاح السیسی و حمایت نماینده مخالفان دولت محمد البرادعی، شیخ الازهر شیخ احمد الطبیب و پاپ مسیحیان قبطی مصر پاپ تواضروس دوم از قدرت برکنار شد^.

طی همان بیانیه عدلی منصور، رئیس دادگاه قانون اساسی مصر به عنوان رئیس جمهور موقت دولت انتقالی تعیین شد.

                                                                   عدلی منصور

چندین ساعت بعد محمد بدیع رئیس اخوان المسلمین مصر بازداشت شده اما روز بعد آزاد گشت.

                                                                محمد بدیع

همچنین ۳۰۰ نفر از سران اخوان تحت تعقیب قرار گرفته و شخص محمد مرسی در گارد ریاست جمهوری بازداشت گردید.روز ۱۳ تیر ادعا شد که محمد البرادعی در طی مصاحبه با رویترز گفت: «این خون حسن شحاته بود که موجب سقوط مرسی و اخوان المسلمین گشت.» که این خبر ساعاتی بعد تکذیب شد.

در تاریخ ۲۱ آوریل ۲۰۱۵ (۳۱ فروردین ۱۳۹۴) محکمهٔ جنایی قاهره محمد مرسی را به جرم تحریک خشونت‌ها بین نیروهای امنیتی‌اش و معترضان که منجر به مرگ سه نفر گردید به بیست سال زندان محکوم کرد.

در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۴ (۱۶ مهٔ ۲۰۱۵) دادگاهی در قاهره، محمد مرسی را به اعدام محکوم کرد. اتهام وی سازماندهی در حمله به یک زندان در سال ۲۰۱۱ که فرار هزاران زندانی از جمله خود او را در پی داشت، اعلام شده است. در تاریخ ۲۶ خرداد ماه ۱۳۹۴ (۱۶ ژوئن ۲۰۱۵)حکم اعدام مرسی تایید شد.

عبدالفتاح السیسی در نوزدهم نوامبر سال ۱۹۵۴ در قاهره از پدر و مادری اخوانی به دنیا آمد. در سال ۱۹۷۷ وارد ارتش مصر شد و در دوازدهم اوت ۲۰۱۲ توسط محمد مرسی به سمت وزارت دفاع مصر گمارده و جانشین محمد حسین طنطاوی شد و تا ۲۵ مارس ۲۰۱۴ که برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری استعفا کرد، در این سمت قرار داشت.

نیروهای مسلح مصر به سرکردگی سیسی در اول ژوئیهٔ ۲۰۱۳ به محمد مرسی رئیس جمهور مصر برای حل بحران سیاسی این کشور ۴۸ ساعت فرصت دادند و پس از این اولتیماتوم در نتیجهٔ کودتای ۲۰۱۳ مصر و در شبانگاه سوم ژوئیهٔ ۲۰۱۳ او را برکنار و عدلی منصور را به عنوان رئیس دولت موقت به جایش نشاندند. نطق برکناری مرسی و نصب منصور را السیسی قرائت نمود. در تاریخ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۴ به دستور عدلی منصور، رئیس جمهور موقت مصر، به درجه فیلد مارشال ارتقا پیدا نمود.

سیسی در ۷ فروردین ۱۳۹۳، نامزد انتخابات ریاست جمهوری مصر (۲۰۱۴) شد.

سیسی در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۳ اعلام کرد که اگر او برنده انتخابات شود گروه اخوان المسلمین دیگر وجود خارجی نخواهد داشت.

با اعلام نامزدی سیسی، حسنی مبارک، رئیس جمهور اسبق مصر و احمد شفیق رقیب محمد مرسی و نفر دوم انتخابات پیشین ریاست جمهوری مصر از وی اعلام حمایت کردند.

در انتخابات مصر که از ۵ تا ۷ خرداد ۱۳۹۳ برگزار شد، از مجموع ۲۵٬۵۷۸٬۲۲۳ رای سیسی با ۲۳٬۷۸۰٬۱۰۴ رای موفق به کسب ۹۶٫۹۱٪ و صباحی با به دست آوردن ۷۵۷٬۵۱۱ رای ۳٫۰۹٪ رای‌ها را به دست‌آورد. در انتخابات خارج مصر نیز از مجموع ۳۱۸٬۰۳۳ رای ۳۱۳٬۸۳۵ رای درست بود که از آن میان سیسی با ۲۹۶٬۶۲۸ رای موفق به کسب ۹۴٫۵۲٪ و صباحی با به دست آوردن ۱۷٬۲۱۷ رای ۵٫۴۹٪ آراء را به دست‌آورد.

در تهران نیز سیسی ۱۸ رای و صباحی ۸ رای آورد. سیسی در ۵، ۶ و ۷ خرداد ۱۳۹۳ (۲۶، ۲۷ و ۲۸ مه ۲۰۱۴ میلادی)، برای تصدی ریاست جمهوری مصر با حمدین صباحی رقابت کرد و با کسب ۹۶٫۹۱ درصد آراء (۲۳٫۷۸۰٫۱۰۴ رأی) رییس جمهور مصر شد^.در مراسم تحلیف سیسی، امیر عبداللهیان، معاون عربی و آفریقای وزارت امور خارجه ایران شرکت کرد و سیسی تقریباً بیشترین تعارف و گفتگوی دیپلماتیک را در میان سران و نمایندگان کشورها با عبداللهیان داشت.

السیسی تنها رئیس جمهور در جهان است که حافظ کل قرآن کریم است.