نمایش شب یلدا در تلویزیون تنها با انار و آجیل و هندوانه

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون خبرگزاری برنا، در تقویم ما مناسبت های زیادی دیده می شود مناسبت هایی که هر کدام پتانسیل پرداختن حداقل یک برنامه تلویزیونی را به خود دارند. شب یلدا که از زیباترین وقدیمی ترین آیین ما ایرانی هاست از این قاعده مستثنی نیست و باید گفت که تاریخ و نگاهی که پشت این نام یعنی شب یلدا وجود دارد خود می تواند برنامه هایی در قالب های مختلف تلویزیونی داشته باشد اما متاسفانه در تلویزیون تنها به نماد این شب طولانی سال پرداخته می شود.

بی توجهی صداوسیما به پیدایش رسم و رسومات شب یلدا

هرساله درهفته آخر آذرماه حال و هوایی متفاوت نسبت به سایر روزهای سال را می توان در جامعه شاهد بود همه در انتظار آمدن آخرین روز پاییز برای گرفتن جشن شب یلدا می نشینند البته چند سالی است که مردم شاید قبل تر چند هفته هم به استقبال طولانی ترین شب سال بروند وجود شبکه های مجازی این امر را آسان تر و همه گیرتر کرده است و همه این شب را با رد و بدل کردن پیام ها به هم نوید می دهند بیشترین دغدغه مردم در این روزها تا رسیدن طولانی ترین شب سال مهیا کردن میوه وشیرینی وآجیل مخصوص این شب است  فارغ از این که این رسم و رسومات و گرفتن چنین جشنی در این شب از کجا آمده است؟

مخاطب در تبلیغات به دنبال برنامه ای متفاوت و شاد است

 کسانی هم که همیشه مخاطب تلویزیون بودند انتظار زیادی برای دیدن برنامه های ویژه در این شب می کشند  و می خواهند با تلویزیون و برنامه هایش جشن خود را تکمیل کنند چند سالی است که شبکه های مختلف صدا وسیما با تبلیغ برنامه هایش به استقبال یلدا می روند تا هریک بتوانند با ایجاد یک فضای رقابتی مخاطبان بیشتری را جذب کنند.

مخاطب در نگاه اول به این تبلیغات بسیار خشنود و هیجان زده می شود و این سوال که آیا این برنامه می تواند برنامه ای متفاوت و در عین حال لذت بخش و شاد باشد برای او پیش می آید البته با نیم نگاهی به برنامه های پخش شده در طولانی ترین شب سال می توان متوجه پاسخ این سوال شد که در سال گذشته حدود شش برنامه تلویزیونی زنده با اجرای مجری های مختلف به روی آنتن رفتند.

شبکه یک با برنامه «شب چره» به معنی شب نشینی، شبکه دو با «ویژه برنامه زنده باد زندگی» شبکه سه با «برف می بارد» شبکه آموزش با «ویژه برنامه رادیو هفت» شبکه نسیم با «نسیم یلدایی» و شبکه چهار با «سبز،سرخ،شیرین» به استقبال زمستان رفتند البته باید یادآور شد که شب یلدا سال گذشته به خاطر مصادف شدنش با اربعین حسینی از حال و هوای متفاوتی برخوردار بود.

قراردادن دیوان حافظ در کنار سفره تنها بعد فرهنگی این شب است

 اما در کل با یک ارزیابی ساده می توان چند فاکتور و خصوصیت مشترک از این دست برنامه های مناسبتی مشاهده کرد تنها توجه به نمادهای ظاهری مثل پهن کردن سفره های رنگارنگ و وسیع، قرار دادن انواع میوه ها به خصوص انار وهندوانه همراه با تزیینات زیاد و پیچیده وهمچنین شیرینی های رنگارنگ اگر هم بخواهند برنامه را خیلی فرهنگی و ملی نشان دهند کتاب حافظ را هم در گوشه ای از این سفره رنگارنگ قرار می دهند.

معمولا این برنامه ها با شعر خواندن مجری ها آغاز می شوند و بعد به مخاطب قول دیدن یک برنامه پر انرژی، جذاب و لذت بخش را می دهند و با حضور خوانندگان و معرفی ترانه هایشان و خواندن آثارشان می توان گفت شادی را به برنامه می آورند مهمترین و مهیج ترین بخش این برنامه معرفی کردن مهمان های برنامه است که معمولا بازیگران خوانندگان و آدم های مشهور مهمان این برنامه ها هستند و در خلاقانه ترین قسمت برنامه گرفتن فال حافظ توسط یکی از مهمانان است.

چرا تلویزیون راوی قصه گویی و شعرخوانی نباشد؟

متاسفانه این روند برنامه سازی در برنامه های مناسبتی تلویزیون به خصوص شب یلدا است البته نباید از برخی از برنامه های مناسبتی به ویژه مناسبتی شب یلدا غافل بود  که با کیفیت بالا در تلاش بردن مخاطب، به سمت مسیری درست است و با ساختاری بدیع و با در نظر گرفتن بعد تاریخی و فرهنگی این شب سعی در زنده نگه داشتن این آیین باستانی است ولی باید قبول کنیم که این نوع برنامه ها بسیار اندک هستند.

شب یلدا خود به تنهایی پتانسیل این را دارد که ساعت ها درباره آداب و رسوم و فلسفه به وجود آمدنش صحبت کرد و یا مجمو عه هایی چه در حوزه کودک و چه درقالب نمایش و سریال در تلویزیون بتوان تولید کرد قصه گو یی ها، شعر خوانی ها و حافظ خوانی که از ارکان مهم این شب پاییزی به شمار می  چرا نباید تلویزیون راوی این قصه ها برای آیندگانش باشد؟ اصلا تا به حال چند فیلم تلویزیونی در رابطه با داستان به وجود آمدن این شب تولید شده؟ تا کی باید مخاطبان تلویزیون شب یلدا را با حضور چهره های سرشناس و شنیدن فعالیت های آینده به سر ببرند؟ و تا کی شب یلدا را تنها با انار و آجیل و هندوانه بشناسند؟