مخالفت با پخش صدای موذن زاده / روایت خاطرات از مدیر اسبق
محمدعلی ابطحی مشاور رییس دولت اصلاحات که در دهه ۶۰ در رادیو سابقه مدیریتی داشت مدتی است که با نگارش یادداشتهایی به مرور خاطرات خود از آن سالها می پردازد.
به گزارش خبرگزاری برنا، ابطحی در تازه ترین یادداشت خود از این دست به ماجرای راه اندازی شبکه قرآن اشاره کرده و در این ماجرا گریزی هم زده است به زمانی که حتی با پخش صدای اذان رحیم موذن زاده از رادیو هم مخالفت می شد.
راه‌اندازی رادیو قرآن
وقتی آیتالله خامنه‌ای رییس‌جمهور بودند بارها بحث راه‌اندازی رادیو قرآن را مطرح می‌کردند ولی تا زمانی که من رییس رادیو شدم عملی نشده بود. از قبل انقلاب آقای خامنه‌ای مشهور به علاقه‌مندی به قاریان و صدای خوش قرآن بودند. بخشی از دوستان ایشان در مشهد هم قاریان معروف قرآن بودند و مشهد تقریبا قطب قرآنی ایران بود. مرتضی فاطمی یا آقای محمد‌زاده و سایر معروفین قرائت، مشهور به نزدیکی با آقای خامنه‌ای بودند.
عکس مصطفی اسماعیل، قاری مشهور و مرحوم مصری بالای سرشان به دیوار بود
بعد از انقلاب هم انصافا ایشان تنها کسی بودند که در سطح عالی کشور به مساله قرآن و قاریان اهتمام ورزیدند. یک‌بار در ماه‌های اول ریاست‌جمهوری ایشان که هنوز از نقاهت ترور بیرون نیامده بودند، همراه با آقای طبسی از مشهد به تهران آمدیم. از فرودگاه یک راست رفتیم خدمت رییس‌جمهور. روی تخت بودند در ساختمان قرمز ریاست‌جمهوری. در همان اتاق عکس مصطفی اسماعیل، قاری مشهور و مرحوم مصری بالای سرشان به دیوار بود. مصطفی اسماعیل واقعا قاری بزرگی بود. وقتی می‌خواند تا عمق وجود آدم اثر می‌کرد. تصمیم من از اول ورودم به رادیو این بود که رادیو قرآن را راه‌اندازی کنم. تا آن موقع عملی نشده بود.
رادیو قرآن را از اول بهمن ۶۲ به صورت تجربی راه‌اندازی کردیم
با آقای محمد هاشمی، مدیرعامل صدا و سیما در میان گذاشتم، ایشان هم مشوق بود و می‌گفت بارها آقای خامنه‌ای روی این مطلب تذکر داده‌اند. فنی رادیو تلویزیون باید زمینه را فراهم کند. من پیشنهاد دادم روی یک کانالی هم که وجود دارد می‌شود پخش کرد. روزانه چند ساعت هم باشد، باشد. در رادیو، قرآن دوست فوق‌العاده‌ای بود که واقعا زندگی‌اش وقف قرآن و قرائت بود. شب‌ها ساعت ۹ تا ٥/٩ غیر از برنامه قرآن قبل از اذان، یک برنامه قرآن مجلسی پخش می‌شد.
مسوول همه اینها آقای صدرزاده بود. تمام کاست‌های قرآن را خودش در آرشیو شخصی‌اش جمع‌آوری کرده بود. یکی از اعضای ریاست‌جمهوری فردی بود به نام آقای سیدعلی مقدم که هنوز هم در کنار رهبری هستند، او هم علاقه زیادی به قرائت و قرآن داشت و معمولا با آقای صدرزاده هم اختلاف نظر داشت. بالاخره رادیو قرآن را از اول بهمن ۶۲ به صورت تجربی راه‌اندازی کردیم تا اینکه رسما در ۲۲ بهمن ١٣٦٢ افتتاح شد. برای افتتاحیه رادیو قرآن از آیتالله خامنه‌ای که واقعا موسس معنوی رادیو قرآن بودند، پیامی گرفتیم و جالب بود که ایشان برای افتتاح رادیو با صوت قرآن خواندند. نمی‌دانم چرا الان گاهی تلویزیون آن را پخش نمی‌کند. از توصیه‌های مکرر ایشان که چندین بار به من فرمودند این بود که در رادیو قرآن، صداهای تشویقی پخش نکنید.
از قرای ایرانی که قرائت پخش می‌کنید، قاریانی باشند که واقعا در طراز قرای جهانی باشند. یکی که تازه شروع به قرائت کرده و صدایش توجه جلب نمی‌کند، آن را از رادیو قرآن پخش نکنید. شنونده شما باید لذت صدای خوش و قرائت زیبا را بچشد. وادی قرائت هم عالم غریبی است و اختلاف نظرها و مکتب‌های فراوانی وجود دارد.
اجازه پخش اذان موذن زاده را نمی دادند
مثلا تا مدت‌ها بنا به دستور شورای عالی قرآن که همان دوست سخت سلیقه مشهدی ما آقای سید علی مقدم رییس آن بود، سالها اجازه پخش اذان موذن‌زاده اردبیلی را نمی‌دادند. می‌گفتند اولا لحن آن فارسی است و یک جای آن از نظر تجویدی دارای اشکال است. مساله صدق‌الله العلی العظیم که قاریان شیعه می‌گفتند و منظورشان هم از علی، صفت خداوند بود و هیچ ربطی به شیعه و سنی نداشت، یکی از معضلات رادیو قرآن بود. تا مدت‌ها برای پایان قرائت‌ها از همان قاری یا قاری دیگری کلمه صدق‌الله العلی العظیم ذکر می‌شد تا شعار شیعی باشد. قاریان غیرشیعه صدق‌الله‌العظیم می‌گفتند. که کم‌کم از هر قاری‌ای همان طور که ادا می‌کرد، صدق‌الله پخش می‌شد.
افراطیون شیعی البته همیشه یکی از مشکلات رادیو قرآن بودند که صدای قاری سنی را برنمی‌تابیدند. می‌گفتند در رادیو قرآن صدای قاری سنی پخش نشود، روح و معنویت ندارد. دردناک بود و هست این نگاه افراطی. البته این جماعت در آن دوران حداقل در انزوای سیاسی و حکومتی بودند. یکی از پیشنهادات آیتالله خامنه‌ای این بود که ما از قاریان معروف جهان عرب دعوت کنیم به ایران بیایند تا هم قاریان ما با آنها آشنا شوند و هم صدای دلکش آنان از نزدیک شنیده شود.
برنامه‌ریزی برای دعوت از راغب مصطفی غلوش
معروف‌ترین قاریان زنده، راغب مصطفی غلوش بود که همین چند روز پیش یعنی در بهمن ماه ۹۴ درگذشت. برنامه‌ریزی برای دعوت از او صورت گرفت. تامین مالی آن از سوی صدا وسیما و همکاری وزارت خارجه انجام شد. رفتم ریاست‌جمهوری تا خوش خبری بدهم که غلوش در راه ایران است. در همین دفتری که بعدها دفتر خود من شد، آقای میرمحمدی، رییس دفتر رییس جمهور و آقای علی مقدم بودند. آن جا مطلع شدم که شورای عالی تبلیغات که رییس آن آیتالله جنتی بود و گمان می‌کنم هنوز هم ریاست آن شورا را داشته باشند به آیتالله منتظری قائم مقام رهبری وقت نامه نوشته‌اند که این کار دعوت از قاریان خارجی کار درستی نیست. زیرا باعث دلسردی قاریان خودمان می‌شود. در هر حال آن سفر انجام نشد. بعدها البته غلوش بارها به ایران آمد و در حضور آیتالله خامنه‌ای که دیگر رهبر نظام بودند، قرائت کرد و انصافا لذتی داشت شنیدن صدای دلنشینش.
در یکی از این سفرها که بعدها انجام شد، از او خواسته بودند که اذانی بر اساس شیوه اذان شیعی بگوید که برای ایرانیان، آن اذان بسیار مشهور شد.گر چه شخصا نمی‌پسندم از یک سنی خواسته شود تا اذان شیعی بگوید یا یک شیعه اذان سنی بگوید.
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی